ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1298

อู๋เป่ยพยักหน้าพูดว่า“ก็ดี”

ทั้งสองคนออกมาจากเทียนเต้าเหมิน มาถึงตลาดคุนหลุนโดยการเดินทางหลายพันลี้

เวลานี้ อู๋เป่ยรู้แล้วว่าทำไมถึงเรียกว่า“ตลาดลอยฟ้า” เพราะตลาดนี้อยู่ในท้องฟ้า มีเรือบินขนาดใหญ่หรือตำหนักตั้งตระหง่านอยู่บนท้องฟ้าเมื่อมองดูก็เหมือนว่ามีเรือหลายแสนลำกระจัดกระจายอยู่บนท้องฟ้า

และด้านนอก มีหอคอยประตูสี่บานลอยอยู่ในอากาศ โดยมีตัวอักษรเขียนว่า“ตลาดลอยฟ้าคุนหลุน”

อู๋เป่ยพูดว่า“ใหญ่จริงๆ”

จื่อเฟยพูดว่า“ด้านในมีเด็กวิ่งงาน คุณอยากได้อะไร เดี๋ยวเขาจะพาพวกเราไปที่แหล่ง”

พอเข้ามาด้านใน ก็ได้เห็นคนเป็นจำนวนมาก บินไปบินมา และตอนนี้ได้มีเด็กผู้ชายชุดแดงคนหนึ่งเดินมาพูดว่า“คุณชาย อยากที่ไหนครับ เดี๋ยวผมพาไปได้”

อู๋เป่ยไม่มีอะไรที่อยากจะซื้อเป็นพิเศษ จึงพูดว่า“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวพี่ดูเอง”

พูดแล้วเขาก็ดึงจื่อเฟยไปตำหนักที่ใกล้ที่สุด ด้านหน้าตำหนัก มีสนามเล็กๆอยู่ที่หนึ่ง เวลานี้มีคนยืนรออยู่ตรงนั้นประมาณสิบกว่าคนได้

ด้านบนของตำหนัก เขียนอักษรตัวขนาดใหญ่ว่า:หมอเทวดาเมี่ยวโส่ว

เมื่อเห็นเพื่อนร่วมอาชีพ อู๋เป่ยเลยถามด้วยความสนใจว่า“หมอคนนี้ก็มาตลาดนัดเหรอ?”

จื่อเฟยพูดว่า: “หมอเทพเซียนหาได้ยากกว่าหมอกลั่นยา หมอคนนี้ คุณรู้ไหมว่าปีหนึ่งเขาได้กี่บาท?”

อู๋เป่ยถามว่า“เท่าไหร่เหรอ?”

จื่อเฟยพูดว่า“ปีที่แล้วเหมือนเขาจะได้สามสิบล้านเหรียญเสินหลง นี่คือทักษะทางการแพทย์ของเขาแบบธรรมดานะ ถ้าหากเป็นหมอเทวดา ยิ่งได้เยอะ”

อู๋เป่ยตื่นเต้น ถามว่า“ผมมาเป็นหมอที่ตลาดลอยฟ้าได้ไหม?”

จื่อเฟยพูดว่า“งั้นคุณก็ต้องไปที่คลินิกของหมอเทวดา ทดสอบการเป็นหมอเทวดา ไม่ว่าที่ไหน ถ้าจะเป็นหมอก็ต้องมีคุณสมบัติ”

อู๋เป่ยพูดว่า“หมอเทวดาสอบยังไง?”

“ไม่แน่ใจค่ะ ถ้าสนใจ เดี๋ยวฉันพาไป”

อู๋เป่ยพูดว่า“มีเวลาค่อยว่ากัน ไปดูทักษะของหมอเทวดาคนนี้ก่อนดีกว่าว่าเป็นยังไง”

พวกเขาเพิ่งจะลงมา ด้านข้างก็มีเด็กคนหนึ่งมาพูดว่า“ทั้งสองท่านต้องการรักษาเหรอครับ?”

อู๋เป่ยพูดว่า“พวกเรามาเยี่ยมเยียนหมอเทวดา”

เวลานี้ บาทหลวงคนหนึ่งได้เดินออกมาจากด้านใน สีหน้าของเขาหมดอาลัยตายอยาก ทอดถอนหายใจออกมา

อู๋เป่ยเหลือบมอง ก็รู้ว่าวิญญาณแรกเกิดของเขามีปัญหา เลยพูดขึ้นว่า“สหาย คุณกลับไปไหว้พระนะ จะช่วยควบคุมอาการหงุดหงิดของวิญญาณแรกเกิดได้”

คนผู้นั้นชะงักงัน จากนั้นหันมามองอู๋เป่ยแล้วถามว่า“คุณรู้ได้ไงว่าวิญญาณแรกเกิดของผมมีปัญหา?”

อู๋เป่ยพูดว่า“ผมมีทักษะทางการแพทย์เล็กน้อย”

คนผู้นั้นดีใจมาก“คุณก็เป็นหมอเทวดาเหรอ? งั้นโรคของผมรักษาได้ไหม?”

อู๋เป่ยพูดว่า“ผมไม่ใช่บอกแล้วเหรอ ว่าให้กลับไปไหว้พระ ธรรมมะค่อนข้างสงบจิตใจ จะช่วยขจัดอาการหงุดหงิดของคุณได้”

คนผู้นั้นชะงักงัน“ผมเป็นเซียนคนหนึ่ง จะให้ไปไหว้พระเหรอ ไม่ดีมั้ง?”

อู๋เป่ยพูดว่า“เซียนกับพระเป็นครอบครัวเดียวกัน ทำไมจะไม่ได้”

คนผู้นั้นพูดอีกว่า“แต่หมอเทวดาคนนั้นบอกว่าโรคของผม จะต้องกระจายวิญญาณแรกเกิด แล้วค่อยฝึกฌานใหม่”

อู๋เป่ยอึ้ง พูดขึ้นว่า“กระจายวิญญาณแรกเกิดเหรอ? ”ผมคิดว่าการรักษาแบบนี้มันสะเพร่าเกินไป จะต้องเป็นหมอกำมะลอแน่นอน

ฝ่ายตรงข้ามทอดถอนหายใจ“ใช่ ไม่ง่ายเลยนะที่จะรวบรวมวิญญาณแรกเกิดได้ ผมทำใจไม่ได้ที่จะต้องกระจายออก”

อู๋เป่ยกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับถูกจื่อเฟยห้ามไว้ เธอพูดว่า“พี่คะ พวกเรายังมีธุระอื่นอีก รีบไปกันเถอะ”

อู๋เป่ยใจสั่นไหว กำลังจะไปจากที่นี่ จู่ๆก็ได้ยินเสียงดังมาจากด้านในตำหนัก“ช้าก่อน!”

อู๋เป่ยเป็นคนของเทียนเต้าเหมิน หมอเทวดาเมี่ยวโส่วไม่กล้าแตะ เลยบอกให้อู๋เป่ยฆ่าตัวตายเอง

อู๋เป่ยยิ้มพูดว่า“ได้! แต่ถ้าคุณแพ้ คุณเอามาให้ผมห้าพันล้าน!”

หมอเทวดาเมี่ยวโส่ว“ไม่มีปัญหา! แต่วิธีที่คุณบอกให้ไปไหว้พระ ไม่นับนะ เพราะผมไม่มีเวลาไปเสียเวลาด้วย”

อู๋เป่ยพูดว่ากับฮวาเสี่ยงหรงว่า“พี่ฮวา ปล่อยวิญญาณแรกเกิดออกมา”

ฮวาเสี่ยงหรงค่อยๆปล่อยวิญญาณแรกเกิดออกมา วิญญาณแรกเกิดของเขาใหญ่กว่าไข่เล็กน้อย อู๋เป่ยกางมือออก มันก็มาหยุดอยู่กลางฝ่ามือของเขา

ตอนนี้สามารถมองเห็นได้ วิญญาณแรกเกิดของฮวาเสี่ยงหรงโมโหมาก เหมือนกำลังจะระเบิด สถานการณ์แบบนี้อันตรายมาก ง่ายต่อการทำให้เขาเหมือนปีศาจ

อู๋เป่ยพูดว่า“ฮวาหรง เดี๋ยวผมจะฝังเข็มให้คุณนะ”

พูดจบ เขาก็ยกมือขึ้นในอากาศ และมีเข็มวิเศษปรากฏขึ้นระหว่างนิ้วของเขา เข็มวิเศษนี้ถูกควบแน่นขึ้นด้วยทักษะของเขา

เมื่อฝังลงไปหนึ่งเข็ม วิญญาณแรกเกิดของฮวาเสี่ยงหรงก็สงบลง หลังจากนั้นก็ตามด้วยเข็มที่สอง ที่สาม

พอฝังเข็มที่เก้าลงไป อู๋เป่ยก็คำรามออกมา เข็มที่เก้าสั่นสะเทือน และมีเขม่าสีเขียวลอยออกมาจากจมูกของวิญญาณแรกเกิด

ผ่านไปหลายนาที เขาปรบมือสองข้าง กลางฝ่ามือก็ปรากฏฟ้าแลบออกมา แต่มันดูอบอุ่น เขาทำให้ฟ้าแลบนี้กลายเป็นเข็มสายฟ้าแลบเก้าเล่ม

ครั้งนี้ เขาใช้เข็มสายฟ้าแลบเก้าเล่มแทงเข้าไปในตัวของวิญญาณแรกเกิดอีก สายตาใบหน้าที่ดูถูกของหมอเทวดาเมี่ยวโส่วหายไป และแทนที่ด้วยความตื่นตะลึงพรึงเพริด

วิญญาณแรกเกิดแสดงความเจ็บปวดออกมา แต่ไม่นานก็สงบลง มันลืมตาพูดว่า“ผมรู้สึกดีขึ้นมากเลย”

อู๋เป่ยพูดว่า“อืม ตอนที่คุณรวบรวมวิญญาณแรกเกิดมันมีปัญหาเล็กน้อย ตอนนี้ผมช่วยมันสะสางละ ฟื้นฟูสิ่งที่ขาด แล้วคุณก็จะไม่เป็นไร”

พูดแล้วเขาก็สะบัดมือ เข็มทั้งสิบแปดเล่มก็หายไป วิญญาณแรกเกิดของฮวาเสี่ยงหรงกลับไปในร่างกายอีกครั้ง เขายกมือไหว้ขอบคุณอู๋เป่ยทันที“ขอบคุณหมอเทวดามากครับ!”

อู๋เป่ยพูดว่า“ไม่ต้องขอบคุณหรอก”จากนั้นอู๋เป่ยก็มองไปทางหมอเทวดาเมี่ยวโส่ว