ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 134

ฝูไห่รู้ว่าอู๋เป่ยกำลังขู่เขา แต่เขาไม่กล้าพูดอะไรเพราะในขณะนั้นเขารู้ว่าอู๋เป่ยเป็นปรมาจารย์ชั้นเทพและความแข็งแกร่งของเขาก็เหนือกว่าเขามาก!

เขาจะยอมถอยให้ก่อน เขากัดฟันและพูดว่า "ตกลง ฉันจะให้คุณ!"

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโอนเงินสามล้านให้กับอู๋เป่ยทันที

อู๋เป่ยพยักหน้า "ขอโทษชิงเหยียนเดี๋ยวนี้!"

ฝูไห่มองไปที่ชิงเหยียนกัดฟันและพูดว่า "จูชิงเหยียนฉันผิดไปแล้ว ฉันขอโทษ"

“ไปให้พ้น!” อู๋เป่ยกล่าว “วัดหงเย่ ฉันจะไปตรงเวลานัดหมาย คุณจะเอาคนไปด้วยก็ได้”

ฝูไห่ลุกขึ้นและจากไปโดยไม่หันกลับมามอง ก่อนจากไปดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

จูฉวนอิงถอนหายใจ "จริง ๆ แล้วเป็นฉันที่แนะนำเขาให้รู้จักกับชิงเหยียน ฉันนี่มันตาบอดจริงๆ!"

จูชิงเหยียนขมวดคิ้ว "อาเล็ก เขาให้เราไปที่วัดหงเย่ เขาจะทำอะไร?"

จูฉวนอิง"วัดหงเย่เป็นวัดสาขาแยกของวัดต้าฉาน ปรมาจารย์หงเย่เจินของฝูไห่เพิ่งมาถึงวัด หงเย่เจินเป็นหนึ่งในผู้อาวุโสที่เป็นปรมาจารย์ชั้นเทพของหอลั่วหาน"

จูชิงเหยียนพูดด้วยความโกรธ "ฝูไห่พยายามที่จะแก้แค้นเรา?"

จูฉวนอิง"ต้องสะสางให้ชัดเจน คุณอู๋ ชิงเหยียน คืนนี้ไม่ต้องไป ฉันจะไปอธิบายให้พวกเขาอย่างชัดเจน"

อู๋เป่ยโบกมือ "เรื่องแบบนี้อธิบายไปก็ไม่ชัดเจน ให้ฉันจัดการดีกว่า!"

เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาได้ฝึกฝนมือสยบมังกร หมัดมังกรอู๋หลงเขาก็ชี่ยวชาญมากขึ้นเรื่อย ๆ ดังนั้นเขาจึงกำลังมองหาใครสักคนที่จะมาฝึกให้เขา!

จูฉวนอิง"ช่างเถอะ วันนี้ฉันไม่ไปแล้ว คืนนี้ไปที่นั่นด้วยกันเถอะ"

อู๋เป่ยโทรหากังจื่อและขอให้เขาขับรถไปที่ร้านซ่อมเพื่อซ่อมแซม ในขณะที่เขามาที่ห้องสวีทของโรงแรมเพื่อหารือในตอนเย็นกับจูฉวนอิง

เขาไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับวัดต้าฉาน ในเมื่อจะสู้กันก็ต้องรู้เขารู้เรา

จูฉวนอิงบอกเขาว่าตระกูลฝูที่อยู่เบื้องหลังฝูไห่เป็นตระกูลศิลปะการต่อสู้ที่อยู่เบื้องหลังวัดต้าฉาน ตระกูลฝูสามชั่วอายุคนล้วนเป็นลูกศิษย์ที่โดดเด่นของวัดต้าฉานและรุ่นของฝูไห่นั้นยอดเยี่ยมยิ่งกว่า เขาเป็นศิษย์ของหงเย่เจิน นอกจากนี้เขายังได้ฝึกฝนทักษะเฉพาะของวัดซานเหมินต้าฉาน เขาอยู่ในอันดับสี่ในหมู่ลูกศิษย์

พวกเขาคุยกันว่าจะทำอย่างไรในตอนกลางคืน ไม่คิดว่าอาจารย์หงเย่เจินจะโทรหาจูฉวนอิง หากพูดถึงเรื่องวันนี้ก็เป็นฝูไห่นั่นแหละที่ไม่ถูกต้องและอู๋เป่ยเองก็ได้จัดการเขาไปแล้วเพราะฉะนั้นก็ถือว่าเจ๊ากัน

เรื่องนี้ค่อนข้างพัฒนาไปเกินความคาดหมายของอู๋เป่ย เขากล่าวว่า "หงเย่เจินคนนี้ค่อนข้างเป็นคนมีเหตุผล"

จูฉวนอิงหัวเราะเยาะ "ผู้คนในวัดต้าฉานเดิมทีไม่เคยมีเหตุผลกับคนอื่น! เขาคงรู้ถึงพลังยุทธ์ของคุณและรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องเอาเรื่องเล็กน้อยแค่นี้มาสู้กับปรมาจารย์ชั้นเทพแบบคุณ"

ในเวลานี้อู๋เหมยซึ่งอยู่ห่างออกไปในเมืองหยิงหยางเพิ่งเรียนเสร็จและรถของหวงจื่อเฉียงได้จอดไว้ที่ประตูโรงเรียน พร้อมที่จะรับเธอกลับบ้าน

ขณะที่เธอกำลังจะขึ้นรถ หวังเฉียงก็พูดขึ้นทันทีว่า "เสี่ยวเหมย เราไปช้อปปิ้งกันไหม"

ในช่วงเวลานี้ ภายใต้คำแนะนำของหวังเซียนเซิน พ่อของหวังเฉียง หวังเฉียงก็จงใจประจบประแจงอู๋เหมยและทั้งสองก็กลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

อู๋เหมยพยักหน้า "ได้ ฉันจะไปซื้อเสื้อผ้า"

หวงจื่อเฉียงลงจากรถอย่างรวดเร็วและพูดว่า "คุณหนู ให้ฉันขับรถไปส่งพวกคุณเถอะ"

อู๋เหม่ยโบกมือ "ไม่ต้อง เดินไปดีกว่า"

หวงจื่อเฉียงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขับรถและตามหลังไปอย่างช้าๆ

ทั้งสองเดินต่อไปอีกกว่าร้อยเมตรก็เลี้ยวเข้าถนนสายเล็กๆ หวงจื่อเฉียงจอดรถไว้ข้าง ๆ แล้วเดินต่อไป

งานที่อู๋เป่ยมอบให้คือปกป้องอู๋เหมยและตัวเขาเองก็ไม่กล้าปล่อยให้อู๋เหมยคลาดสายตา