ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1411

มองเห็นหมาป่ายักษ์ หมีดำคำรามออกมาทันที ดูเหมือนว่าจะเป็นการเตือนราชาหมาป่าหลังเงิน บนหลังมันมีจักรพรรดิมนุษย์ บอกให้มันอย่าหยิ่งผยอง

สายตาที่เย็นชาของราชาหมาป่า จ้องมองอู๋เป่ยด้วยความยั่วยุ ราวกับว่าไม่ไว้หน้าจักรพรรดิมนุษย์อย่างเขาคนนี้เลย

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา มือขวาจับเข้าไปในอากาศ มือขนาดใหญ่ข้างหนึ่ง พลังซวนหวงที่ควบแน่นกลายเป็นมือใหญ่ข้างหนึ่ง จับราชาหมาป่าเอาไว้โดยตรง

ราชาหมาป่าหลังเงินคำรามด้วยความโกรธ แต่ไม่ว่ายังไงก็ดิ้นไม่หลุด มือใหญ่ซวนหวงจับแน่นขึ้นเรื่อยๆ ผ่านไปไม่นาน มันส่งเสียงกรีดร้องออกมา

“ตุ้ม!”

อู๋เป่ยเหวี่ยงราชาหมาป่าลงบนพื้นอย่างแรง พูดอย่างเย็นชา : “เป็นแค่ราชาหมาป่าตัวเล็กๆ ใครมอบความกล้านี้ให้แก กล้ามาเผชิญหน้ากับจักรพรรดิมนุษย์ตรงๆ”

ราชาหมาป่าหลังเงินเกือบตายหลังจากถูกเหวี่ยงหนึ่งที มันก้มหน้าลง หมอบลงบนพื้น ซึ่งหมายความว่าได้แสดงการยอมจำนนต่ออู๋เป่ยแล้ว

เหล่าชายหนุ่มทั้งตะลึงและมีความสุข คนหนึ่งพูด : “ใต้เท้า ราชาหมาป่าหลังเงินตัวนี้สาบานว่าจะจงรักภักดีต่อท่าน!”

อู๋เป่ยเหลือบมองหนึ่งที กลับพูดด้วยความรังเกียจ : “อ่อนแอเกินไปแล้ว แม้แต่หมาที่บ้านของฉันก็เอาชนะไม่ได้”

พูดจบ เขาก็ไม่สนใจราชาหมาป่าหลังเงิน ให้หมีดำเดินทางต่อไป

ชายหนุ่มแอบพูดไม่ออก พูดในใจ ใต้เท้าร้ายกาจเกินไปแล้ว แม้แต่ราชาหมาป่าหลังเงินก็ไม่อยู่ในสายตา!

พวกเขาไม่รู้เลยด้วยซ้ำ อสูรพิทักษ์ของอู๋เป่ยเป็นฉยงฉี สัตว์อสูรทั่วไป แน่นอน ยากที่จะอยู่ในสายตาของเขา

ในที่สุด ชายหน่าทั้งสี่คนก็พาอู๋เป่ยมาถึงเผ่าของพวกเขาและเผ่าหมีดำแล้ว ประชากรของเผ่าหมีดำนั้นไม่ใหญ่เท่าไหร่ มีประมาณสามพันกว่าคนเท่านั้น หักคนแก่ออกไปแล้ว คนในเผ่าที่สามารถต่อสู้และทำงานได้ มีประมาณสองพันคน

ทันทีที่อู๋เป่ยปรากฏตัว คนของชนเผ่าทั้งหมดคุกเข่าลงต้อนรับอยู่ที่ประตูใหญ่ หัวหน้าเผ่าเป็นชายวัยกลางคนที่แข็งแกร่งคนหนึ่ง สูงประมาณสองเมตร เพียงแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา เห็นได้ชัดว่าเป็นแค่คนเตี้ย