ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 142

โจวเสียวเหล่ยอยู่ในรถและปิดหน้าร้องไห้ เธอจมอยู่ในความสิ้นหวังเป็นเวลาครึ่งปี ความเศร้าโศกในใจของเธอไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้

อู๋เป่ยมองที่เธอและพูดเบา ๆ ว่า "ร้องไห้ออกมาเถอะ"

รถขับช้าๆมาถึงโรงแรมแห่งหนึ่ง อู๋เป่ยเปิดห้อง เขาพาโจวเสียวเหล่ยนั่งลง จากนั้นยื่นมือออกไปกดใบหน้าของเธอเบาๆ พลังชี่สีทองเป็นสิ่งมหัศจรรย์ รอยแดงและบวมบนใบหน้าของเธอหายไปภายในไม่กี่นาที

หลังจากตรวจสอบแล้วโจวเสียวเหล่ยยังมีบาดแผลที่ซ่อนอยู่หลายแห่งบนร่างกายของเธอและเขารักษาพวกมันทีอย่าง โจวเสียวเหล่ยนั่งเงียบ ๆ อารมณ์ของเธอสงบลง

หลังจากรักษาบาดแผลแล้ว อู๋เป่ยก็สั่งอาหาร และบริกรก็นำอาหารมาเต็มรถเข็น

โจวเสียวเหล่ยไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เที่ยง ดังนั้นเธอจึงหิวโหยเป็นทุนเดิม เธอไม่เกรงใจกินข้าวทันที

โจวเสียวเหล่ยมีความอยากอาหารเล็กน้อยและเธอเริ่มอิ่มหลังจากกินไปเล็กน้อย เธอเงยหน้าขึ้นมองอู๋เป่ย

“พี่ชายของฉันเอาแต่พูดว่าพี่อู๋เป่ยเป็นคนดี เขาไม่โกหกฉันจริง ๆ ด้วย น่าเสียดายที่ตอนนั้นพี่อู๋เป่ยยังไม่ถูกปล่อยตัวจากคุก ไม่อย่างนั้นพี่ชายของฉันคงไม่ตาย” เธอกำหมัดแน่น ดวงตาของเธอลุกเป็นไฟด้วยความโกรธ

อู๋เป่ยถอนหายใจเบา ๆ "ซ่งฟางต้องการแต่งงานกับโจวเจี้ยนซงนั่นหมายความว่าพวกเขาแอบสมรู้ร่วมคิดกันมานานแล้วและฟูเชิงก็ถูกฆ่สเพราะพวกเขาร่วมมือกัน คุณรู้อะไรเกี่ยวกับการตายของฟูเชิงบ้างไหม"

โจวเสียวเหล่ยส่ายหัว "ฉันจำได้แค่ว่าในวันที่สองของการแต่งงาน ซ่งฟางพาพี่ชายของฉันไปฮันนีมูนแล้วก็มีเพียงซ่งฟางเท่านั้นที่กลับมา"

“กองจับกุมอาชญากรไม่สืบสวนเหรอ?”

โจวเสียวเหล่ยหัวเราะเยาะ "โจวเจี้ยนซงทุ่มเงินไปมากมาย ทีมจับกุมอาชญากรรับสินบนจากเขาแล้ว"

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า "ฟูเชิงเป็นคนที่ฉลาดมาก เขาไม่พบความผิดปกติอะไรเลยเหรอ?"

โจวเสียวเหล่ยถอนหายใจ "พี่ชายของฉันไว้ใจซ่งฟางมาก ถ้าไม่ใช่เพราะซ่งฟางแล้วโจวเจี้ยนซงจะเอาชนะพี่ชายของฉันได้อย่างไร"

อู๋เป่ยพยักหน้าและถามด้วยน้ำเสียงเข้ม"คุณต้องการล้างแค้นให้ฟูเชิงไหม"

“แน่นอน!” โจวเสียวเหล่ยกัดฟัน “ซ่งฟาง โจวเจี้ยนเซียง โจวต้าเฉียง ฉันจะไม่ปล่อยไอ้สารเลวพวกนี้ไปเด็ดขาด คนที่ฆ่าพี่ชายของฉัน ฉันต้องตามหามันให้เจอให้ได้!”

อู๋เป่ยพยักหน้า "ในเมื่อฉันมาถึงที่นี่แล้ว ฉันจะช่วยคุณสืบทุกอย่างแน่นอน คุณพักผ่อนก่อนเถอะ พรุ่งนี้ฉันจะไปสักการะหลุมฝังศพของฟูเชิง"

โจวเสียวเหล่ยพยักหน้า "ค่ะ"

โจวเสียวเหล่ยนอนไม่หลับ แม้ว่าเธอจะนอนลง แต่ดวงตาของเธอก็ลืมอยู่

อู๋เป่ยพูดคุยกับหยางมู่ไป๋ ศิษย์พี่สองของเขา เช้าตรู่แล้ว หยางมู่ไป๋ยังคงจัดการกับเรื่องต่าง ๆ ที่ที่เทวดาสถิต อู๋เป่ยระบุจุดประสงค์ของเขาโดยตรง "พี่ชาย ฉันต้องการเข้าหอเจียงหนานและสืบสวนคดีคดีหนึ่ง"

ทันทีเขาอธิบายสถานการณ์ที่นี่สั้น ๆ หยางมู่ไป๋กล่าวว่า "ในเมื่อเป็นสหายของศิษย์น้อง งั้นก็ต้องตรวจให้ชัดเจน โทษการข่มขืนและเรื่องผิดกฎหมาย พรุ่งนี้ตอนเช้าจะมีคนส่งเอกสารไปให้และฉันจะส่งผู้ช่วยสองคนไ คุณแค่ตรวจสอบถ้ามีปัญหาใด ๆ ศิษย์พี่จะช่วยเอง "

อู๋เป่ยรู้สึกขอบคุณมาก "ขอบคุณมากศิษย์พี่"

หลังจากวางหูโทรศัพท์ เขาก็วางใจมากขึ้น!

ในช่วงครึ่งหลังของคืนนั้น เขาฝึกฝนวิธีการหายใจที่ทำให้การรับรู้ทางวิญญาณของเขาแข็งแกร่งขึ้น

หลังจากที่ฝึกการรับรู้เทพ ความเร็วในการฝึกฝนของเขาก็เร็วขึ้นอย่างมากและผลลัพธ์ของวิธีการหายใจก็ดูเหมือนจะดีขึ้น

ในระหว่างการฝึกฝน ทุก ๆ ชั่วโมง เขาฝึกฝนทักษะการฝึกร่างกายที่ หยางมู่ไป่สืบทอดมาให้ เมื่อฝึกฝนเทคนิคการหลอมร่างกายนี้ พลังชี่สีทองในร่างกายของเขาด็มีแนวโน้มที่จะเปิดเส้นลมปราณระดับที่สี่

เขาฝึกฝนศึกษาและปรับแต่งท่าทางการเคลื่อนไหวอย่างละเอียด ดวงตาวิเศษของเขาทำให้เขาเห็นการเปิดของเส้นลมปราณระดับที่สี่ทุกรายละเอียด

ในอีกสามชั่วโมงต่อมา เขาได้ปรับแต่งเทคนิคการฝึกร่างกายสามชุดอย่างละเอียด ทำให้เอฟเฟกต์ของพวกมันเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าของเทคนิคการฝึกร่างกายแบบเดิม!

เขามีความสุขมากเมื่อรู้ว่าเส้นลมปราณระดับที่สี่นั้นซับซ้อนและบอบบางเกินไป อีกทั้งยังเกี่ยวข้องกับเซลล์เล็กๆ แม้ว่าเขาจะมีดวงตาวิเศษ แต่ก็ต้องใช้เวลานานมากในการผ่านมันไป

ตามหลักทั่วไปแล้ว ต้องไปถึงขั้นชั้นพรสวรรค์ก่อนถึงจะผ่านเส้นลมปราณระดับสี่ได้ เช่น มือข้างหนึ่ง ขาข้างหนึ่ง หากต้องการจะทะลุพลังลมปราณชั้นสี่ได้ทั้งหมด มีเพียงแค่ผู้ฝึกยุทธ์ชั้นเทพเท่านั้นที่ทำได้ แต่อู๋เป่ยกลับทำได้ก่อน จึงสามารถปรับปรุงคุณภาพให้ดีขึ้นได้

เขาพอใจมากและเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกา ตอนนี้เป็นเวลาตอนเช้าแล้ว ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจพักผ่อนและรอให้โจวเสียวเหล่ยตื่นขึ้น

โจวเสียวเหล่ยนอนไม่หลับจนถึงตีสี่ตีห้า ไม่ทันถึงเจ็ดโมงกว่าเธอก็ตื่น ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังรับประทานอาหารอยู่นั้นก็มีใครบางคนกดกริ่งที่ประตู

ประตูเปิดออกและอู๋เป่ยเห็นชายหนุ่มสองคนยืนอยู่ตรงข้ามเขา คนหนึ่งอายุสามสิบต้นๆ และอีกคนอายุยี่สิบต้นๆ ชายวัยสามสิบต้นๆ มีศีรษะล้าน ไม่สูงแต่ดูแข็งแรงมาก แขนหนากว่าขามนุษย์ทั่วไป

เขายิ้มและพูดว่า "ขอโทษครับ คุณคือรองหัวหน้าอู๋ใช่ไหม"

อู๋เป่ย"ฉันคืออู๋เป่ย"

ชายคนนั้นพูดว่า "ฉันชื่อฮั่วอวิ๋นตูหัวหน้าทีมหนึ่งของหอเจียงหนาน นี่คือผู้ช่วยของฉัน ชื่อเหลยหยวนเซี่ยง เราได้รับคำสั่งให้มาช่วยรองหัวหน้าในการจัดการคดีนี้"

เมื่อพูดจบ เขาก็ยื่นถุงให้อู๋เป่ย

อู๋เป่ยหยิบมันมาดู มันมีรหัสประจำตัวของเขา เขาพยักหน้าเล็กน้อย "ลำบากพวกคุณแล้ว เข้ามาเถอะ"

ทุกคนนั่งลงในห้องนั่งเล่น ฮั่วอวิ๋นตูมองไปรอบ ๆ และถามด้วยรอยยิ้ม "รองหัวหน้าอู๋ คุณเป็นรองหัวหน้าหอตั้งแต่อายุยังน้อย อนาคตคุณต้องไปได้ไกลแน่"

เมื่อฟังประโยคเมื่อครู่ อู๋เป่ยรู้สึกได้ว่าน้ำเสียงของฮั่วอวิ๋นตูดูถูกอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่ใส่ใจมากและพูดว่า "ชมเกินไปแล้ว ฉันแค่รู้สึกว่าสวัสดิการของหอเจียงหนานดีและฉันต้องการหาเลี้ยงชีพ ยังไงฉันก็ยังต้องการคำแนะนำเพิ่มเติมจากคุณสองคนในอนาคต"

ฮั่วอวิ๋นตูโบกมืออย่างรวดเร็ว "เราเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของรองหัวหน้า เราไม่กล้าออกคำสั่งหรอก เราจะเชื่อฟังคำสั่งและทำตามคำสั่งอย่างจริงจัง"

อู๋เป่ยเปิดใบรับรองของเขาในเวลานี้ มีใบรับรองเจ้าหน้าที่ตำรวจจากกระทรวงความมั่นคงสาธารณะ ใบรับรองจากกระทรวงความมั่นคงแห่งชาติและใบรับรองจากกรมสอบสวนวินัย และตำแหน่งสูงๆ อื่นๆ อีก

จากกระทรวงความมั่นคงสาธารณะตำแหน่งของเขาคือผู้บังคับบัญชาตำรวจระดับสองซึ่งเทียบเท่ากับเจ้าหน้าที่ระดับ 1 ของหัวหน้าเมืองที่ค่อนข้างสูงอยู่แล้ว นั่นก็คือระดับจูฉวนหวู่

เขาตกตะลึงและถามว่า "ใบรับรองนี่เป็นของจริงไหม"

ฮั่วอวิ๋นตูก้มหัวลงและชำเลืองดูใบรับรอง รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาแข็งค้าง เขาอุทานว่า "ผู้บังคับบัญชาตำรวจระดับสอง?"

อู๋เป่ยมองไปที่เขาและถามว่า "มีอะไรผิดปกติ?"

ฮั่วอวิ๋นตูยิ้มอย่างขมขื่น "ฉันจำใบรับรองของนายตำรวจประจำหอได้และมีเพียงผู้กำกับการตำรวจอาวุโสเท่านั้น คุณรู้ไหม ตัวตนทั้งหมดของเราเป็นของจริงและสามารถพบได้บนเว็บไซต์ทางการ"

ไม่น่าแปลกใจที่ฮั่วอวิ๋นตูรู้สึกประหลาดใจ ผู้บังคับบัญชาตำรวจระดับสองมีความเป็นอยู่ที่ดีอยู่แล้ว ตำแหน่งที่สูงนั่นก็หมายความว่าเวลามีเรื่องอะไรก็จัดการได้ไม่ยาก

หรือมีคนอยู่เบื้องหลังรองผู้ช่วยหออู๋? ทำไมถึงได้ตำแหน่งสูงขนาดนี้?

อู๋เป่ยหยิบใบรับรองความมั่นคงแห่งชาติออกมาอีกครั้ง ในนั้นระบุว่าเขาเป็นผู้ตรวจสอบพิเศษอาวุโสของสำนักความมั่นคงรองและอยู่ในระดับรองผู้อำนวยการ

นอกจากนี้ยังมีใบรับรองของแผนกสอบสวนทางวินัยซึ่งระบุว่าเขาเป็นรองผู้อำนวยการสำนักความซื่อสัตย์และรัฐบาลที่สองที่มุ่งเน้นไปที่พื้นที่เจียงหนาน

ฮั่วอวิ๋นตูได้อ่านเอกสารทั้งหมดแล้วและสีหน้าของเขาตกใจมากยิ่งขึ้น เขาเลิกดูถูกอู๋เป่ยเพราะเขารู้ว่าที่อู๋เป่ยสามารถมีตำแหน่งที่สูงเช่นนี้ นั่นก็หมายความว่ามีคนเส้นใหญ่หนุนเขาอยู่ข้างหลัง ถ้าคุณพูดถึงเขา แม้แต่หัวหน้าหอยังต้องมาประจบประแจงถเป็นอย่างนี้เขาจะกล้าขัดใจเขาได้อย่างไร?