ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1453

ทันทีที่เขาเห็นอู๋เป่ย ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่ก็รู้ทันทีว่าบุคคลนี้ไม่ใช่ธรรมดา อย่างไรก็ตามเขาอยู่ในทวีปทุรกันดารมานานหลายปีแล้วจึงไม่มีแม้แต่ความกลัว เขากล่าวอย่างเย็นชา "ดูเหมือนว่าจวนจ้านหวังไม่ต้องการให้เงินสามหมื่นล้านเปล่าประโยชน์สินะ เขาเลยส่งแกไปตาย"

อู๋เป่ยมองไปที่ชายในชุดคลุมสีดำแล้วพูดว่า "แกคือราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่เหรอ? ฉันว่าไม่ใช่นะ"

ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่หัวเราะ "งั้นเหรอ? แล้วแกรู้ไหมว่ากำลังคุยกับใครอยู่? "

อู๋เป่ย "ทำไม แกมีตัวตนอื่นหรือไงกัน? "

มีคนเยาะเย้ยราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่อยู่ข้างๆ "ในตอนนั้น ราชาของข้ากำลังสั่นกระดิ่งอยู่ด้านนอกหอคอยหวงเทียน เสียงนั้นดังไปไกลถึงหนึ่งหมือนสามพันไมล์! "

อู๋เป่ยกล่าว "หนึ่งหมื่นสามพันไมล์? แล้วราชาของเจ้าอยู่ระดับสวรรค์หรือไม่? "

อีกฝ่ายสำลักแล้วเขาก็พูดขึ้น "ราชาของข้าอยู่ระดับดินชั้นหนึ่ง! "

อู๋เป่ยดูถูกเหยียดหยาม "ระดับดินชั้นหนึ่งงั้นเหรอ? ฉันก็คิดว่าเขาอยู่ในระดับสวรรค์ชั้นหนึ่งซะอีก"

ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่ "เจ้าหนู ฉันไม่มีเวลาจะพูดเรื่องไร้สาระกับแกแล้ว แกจะฆ่าตัวตายเองหรือจะรอให้ข้าลงมือ? "

อู๋เป่ยกล่าว "เรือลำนี้เปิดไม่ได้ ถ้ากล้าก็ลงจากเรือแล้วมาสู้กับฉัน"

ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่หัวเราะขึ้น "ฮ่าฮ่า" "ฉันได้ยินมาว่าที่ถิ่นของจวนจ้านหวังมีลูกเขยสวรรค์ระดับสวรรค์ชั้นห้า คนนั้นใช่เจ้าหรือเปล่า? "

อู๋เป่ย "ข้าเอง ทำไม ขี้ขลาดขึ้นมาแล้วเหรอ?"

ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่กล่าว "แกมีความสามารถมากจริงๆ แต่น่าเสียดายที่ยังอ่อนแอเกินไป อีกทั้งระดับของแกยังตามหลังข้าอยู่มาก! "

ทันทีที่เขาพูดจบ ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่ก็ปล่อยรัศมีของแท่นบูชาจิตวิญญาณออกมา เห็นได้ชัดเจนว่าเขาคือเซียนผู้เที่ยงแท้! นอกจากนี้ร่างกายของเขายังน่าทึ่ง เกินกว่าเซียนผู้เที่ยงแท้ทั่วไป

เมื่ออู๋เป่ยใช้ตาวิเศษมอง เขาก็ต้องประหลาดใจที่พบว่าร่างกายของราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่นั้นใกล้เคียงกับร่างกายของเต้าจวิน เขากล่าวขึ้น "ไม่น่าแปลกใจเลยที่แกมั่นใจมาก ที่แท้แกก็ครอบครองร่างของต้าลัวเต้าจวินอยู่นี่เอง”

ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่รู้สึกประหลาดใจ เขาไม่คิดไม่ถึงว่าอู๋เป่ยจะมองเห็นพลังของเขาได้ในทันที เขาขมวดคิ้วแล้วถาม "แกรู้จักฉันเหรอ?"

อู๋เป่ยตอบ "ฉันเพิ่งรู้จักก็วันนี้นี่แหละ เอาเถอะไม่ต้องพูดให้มากความแล้ว มาเริ่มกันเลย"

เมื่อพูดเช่นนั้น เขาก็ก้าวลงจากเรือเหาะและยืนอยู่บนภูเขาที่แห้งแล้งบนท้องฟ้า