ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1458

เขาจะจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย จากนั้นก็ประสานมือขออนุญาติวิสทีเรียนั่น: “ขออนุญาตรบกวนท่านผู้อาวุโส"

วิสทีเรียขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะมีเสียงหนึ่งดังขึ้น: "เจ้านี่มารยาทอยู่บ้าง เหมือนเจ้าพวกโง่นั่นจะมาจับข้าแบบสุ่มสี่สุ่มห้า"

อู๋เป่ย: "ผู้อาวุโส ท่านอยู่ที่นี่มานานแล้วหรือ?"

วิสทีเรีย: "อืม เดิมข้าเป็นเถาวัลย์นางฟ้าตั้งแต่สมัยดึกดำบรรพ์ แต่กลับถูกเสินหนงย้ายมาที่นี่และฉันยังคงอยู่ที่นี่จนถึงทุกวันนี้"

อู๋เป่ย: "ที่แท้หุบเขาเสินหนงเกี่ยวกับเซินหนงจริงๆ"

วิสทีเรีย: "ตอนนั้นฮ่องเต้เสินหนงได้ลองชิมสมุนไพรทุกชนิดและเขียนคัมภีร์เสินหนงขึ้นมา เพื่อที่จะศึกษาประสิทธิภาพของยาร้อยชนิด เขาจึงสร้างสวนร้อยสมุนไพรขึ้นมา หุบเขาเสินหนงนี้ก็เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของความตั้งใจเดิมเท่านั้น"

อู๋เป่ย: "แค่ส่วนหนึ่งเหรอ? แล้วส่วนอื่น ๆ อยู่ที่ไหน?"

วิสทีเรีย: "มันถูกทำลายโดยผู้รุกรานระหว่างสงคราม อีกทั้งเสินหนงก็เสียชีวิตในการรบครั้งนั้น"

อู๋เป่ยเงียบสักพัก ก่อนจะพูดว่า: "ช่างเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้มาที่ที่เป็นส่วนหนึ่งของความตั้งใจเดิมของเสินหนง!"

วิสทีเรีย: "เจ้าหนู นอกจากฉันแล้ว ยังมีของเก่าแก่อยู่สองสามชิ้นที่นี่ พวกมันมีนิสัยไม่ดี เจ้าควรจะระวังไว้ดีกว่า"

อู๋เป่ยยิ้มพลางพูดว่า: "จริง ๆ แล้วที่ผมมาที่นี่ไม่ได้จะมีเจตนาร้ายอะไรหรอก"

เขาเหลือบมองวิสทีเรียอีกครั้ง จากนั้นก็หยิบหินศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่เท่าหินโม่ออกมาจากถ้ำ ก่อนจะวางมันลงบนพื้นแล้วพูดว่า "นี่คือของขวัญที่ผมให้ท่านผู้อาวุโส เนื่องในโอกาสที่เราเจอกันครั้งแรก"

เมื่อวิสทีเรียเห็นหินศักดิ์สิทธิ์ เขาก็อุทาน: "เห็นศักดิ์สิทธิ์นี่ใหญ่จังอีกทั้งพลังงานของมันก็บริสุทธิ์มาก ข้ากำลังอยากได้มันพอดี เจ้าหนู เจ้าจะมอบมันให้ข้าจริง ๆ เหรอ?"

อู๋เป่ย: "แน่นอน จากนี้ผมขอฝากตัวกับท่านผู้อาวุโสด้วย"

วิสทีเรียไปสักพักก่อนจะพูดขึ้นว่า: "ครั้งที่แล้ว มีเจ้าหนูที่ชื่อฮุนเทียนเข้ามาและฉันก็ให้บทเรียนแก่เขาไป แต่ว่าเขาพอจะมีมันสมองอยู่บ้าง พอรู้ว่าจะเอาชนะฉันไม่ได้ก็ยอมแต่โดยดี เจ้าพอจะรู้จักเขาไหม”