ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1467

ทันใดนั้น ท้องฟ้าหลายพันลี้ก็ปกคลุมไปด้วยแสงดาบ อักขระของยันต์ดาบที่ซับซ้อนจำนวนมากมายจนนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้น เจตนาฆ่าพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ฉากนี้ทำให้เพียวเมี่ยวเทียนจุนตื่นถึงกับตกใจพลางรีบออกมาตรวจสอบ

เมื่อเห็นว่าอู๋เป่ย ศิษย์ของเธอกำลังฝึกดาบ เธอก็ยิ้มพลางพูดว่า: "ซวนเป่ย ทักษะการใช้ดาบของเจ้าพัฒนาขึ้นอีกแล้ว ลำพังแค่ค่ายกลดาบชุดนี้ก็เพียงพอที่จะฆ่าเซียนเฒ่าภัยพิบัตินับพันพวกนั้นแล้ว!"

สิ่งที่เรียกว่าเซียนเฒ่าภัยพิบัตินับพันหมายถึงเซียนผู้ที่เคยประสบภัยพิบัติหลายนับหลายพันครั้งและแทบจะเป็นเซียนที่ไม่มีใครกล้าจะเป็นศัตรูด้วย การที่อู๋เป่ยมีความสามารถในการฆ่าพวกเขาได้แสดงให้เห็นว่าเขามีความสามารถที่น่าเหลือเชื่อมาก!

อู๋เป่ย: "ท่านอาจารย์ ศิษย์นึกถึงเรื่อง ๆ นึง วงกลมของวิถีแห่งสวรรค์มันขาด แล้วถ้าผมไม่ได้ตรัสรู้วิถีแห่งสวรรค์ล่ะ?"

เพียวเมี่ยวเทียนจุน: "ไม่ว่าเส้นทางแห่งการฝึกฝนจะเป็นอย่างไร ขอแค่เพียงท้ายที่สุดมันเกี่ยวข้องกับวิถีแห่งสวรรค์ก็พอ หากไม่ใช่วิถีแห่งสวรรค์ก็ไม่มีทางที่จะสำเร็จ"

อู๋เป่ย: "ศิษย์เข้าใจแล้ว"

เพียวเมี่ยวเทียนจุน: "นี่มันก็สายมากแล้ว ซวนเป่ย พวกเราออกเดินทางกันเถอะ"

เธอสะบัดแขนเสื้อของเธอเบา ๆ แสงเซียนหมอกก็ปกคลุมทั้งตัวอู๋เป่ย ตัวหลานซินและตัวอาจารย์ ทั้งสามบินไปที่พิธีบุญเหยาฉือ

หลังจากบินไปได้สักพัก อู๋เป่ยก็ตกอยู่ในภวังค์ จิตสำนึกของเขาว่างเปล่าไปชั่วขณะหนึ่ง เมื่อเขากลับมามีสติ เขาก็อยู่ที่ลานขนาดใหญ่แล้ว

พื้นของลานนี้ปูด้วยหินเซียน ระหว่างทางก็จะมีเสาปักอยู่ ในตัวเสามีค่ายกล มันสามารถสื่อสารกับพลังทางจิตวิญญาณอันล้ำค่าของดินแดนมิติสูงได้

ทันทีที่ทั้งสามมาถึงก็มีเด็กคนหนึ่งเหาะมา ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มว่า: "ขอทักทายท่านเต้าจวิน เชิญท่านเต้าจวินตามผมมาเพื่อไปยังที่พักอาศัย"

เพียวเมี่ยวเทียนจุนพยักหน้า: "รบกวนเซียนตัวน้อยด้วย"

อู๋เป่ยแอบถามหลานซิน: "ศิษย์พี่หญิง ทำไมต้องไปที่พักด้วยล่ะ? หรือว่าพวกเราต้องอยู่อีกหลายวันเหรอ?"