ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1532

มองเห็นด่านตรวจ จูอวี่เหยียนพูด : “ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้ถนนเส้นนี้ไม่มีด่านตรวจ”

คนขับรถม้าพูด : “เรื่องมันเป็นแบบนี้ ก่อนหน้านี้มีคนของตระกูลไป๋ตายไปไม่น้อย เจ้าหน้าที่และทหารเหล่านี้เป็นคนของตระกูลไป๋ทั้งหมด ต้องการสอบสวนแขกที่ไปและมา”

ได้ยินเขาพูดแบบนี้ อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “คิดไม่ถึงเลยว่าคนของตระกูลไป๋ยังจะจับผมอีก!”

จูอวี่เหยียน : “ทำยังไงดี บุกไปเลยไหม”

อู๋เป่ยถาม : “จากที่นี่ไปเมืองไป๋อวี่ไกลไหม”

จูอวี่เหยียนอึ้งไปเลย ถาม : “คุณจะทำอะไร”

อู๋เป่ย : “คูณบอกว่า มีตี้เซียนแค่สองคนในเมืองไป๋อวี่ไม่ใช่เหรอ พูดตามตรง ผมเผชิญหน้ากับตี้เซียนตอนนี้ เหมือนกับเสือเจอแกะ สามารถฆ่าได้ด้วยฝ่ามือเดียว”

จูอวี่เหยียนอึ้งไปเลย พูด : “คุณไม่สามารถใช้ตี้เซียนในโลกวงกลมมาเปรียบเทียบกับตี้เซียนในเหนือฟ้ายังมีฟ้าได้ เพราะว่านักพรตเต๋าที่ฝึกฝนสมบูรณ์แล้ว ตี้เซียนของเหนือฟ้ายังมีฟ้ายังคงแข็งแกร่งอย่างมาก เหนือกว่าตี้เซียนที่พวกเรารู้จักอย่างมาก”

อู๋เป่ย : “ตอนที่ผมอยู่ในโลกวงกลม สามารถฆ่าเซียนเที่ยงแท้ได้เหมือนกัน ตี้เซียนจะนับอะไรได้”

จูอวี่เหยียนสูดลมหายใจเย็นหนึ่งที เธอพูด : “งั้นคุณแข็งแกร่งเกินไปแล้ว!”

อู๋เป่ย : “ดังนั้น แทนที่จะถูกไล่ฆ่า พวกเราบุกไปฆ่าที่เมืองไป๋อวี่ดีกว่า ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าตระกูลไป๋โหดเหี้ยมขนาดไหน!”

จูอวี่เหยียน : “อยากลงมือจริงๆ ไม่จำเป็นต้องฆ่าไปถึงเมืองไป๋อวี่หรอก เมืองไป๋อวี่พวกเขาใช้ประโยชน์จากสถานที่แห่งนี้ อยู่ที่นี่แหละดีแล้ว จัดการด่านตรวจนี้แล้ว คนของตระกูลไป๋ก็จะมาหาเอง”

เธอมองดูรอบๆหนึ่งรอบ ชี้ไปทางป่าแห่งหนึ่งและพูด : “ไปที่นั่นแล้วกัน ในป่า ล่าเป้าหมายได้ง่ายที่สุด!”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ดูเหมือนว่าแม่นางจูจะเชี่ยวชาญเรื่องการซ่อนตัวและลอบสังหารมากเลยนะ”

จูอวี่เหยียนพูดด้วยรอยยิ้ม : “สำนักที่ฉันอยู่ เชี่ยวชาญเรื่องนี้มากที่สุด”

“ไม่น่าล่ะ”

รถม้ามาถึงด่านตรวจ คนสองคนเดินเข้ามา พูดเสียงลึก : “ลงเกี้ยว รับการสอบสวน”

อู๋เป่ยเดินลงมา พูด : “พวกแกต้องการสอบสวนอะไร”

มองเห็นใบหน้าของอู๋เป่ย คนเหล่านี้ต่างอึ้งไปเลย จับดาบที่อยู่ในมือเอาไว้แน่นทันที คนหนึ่งถาม : “แกเป็นใคร”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ฉันก็คือคนที่ฆ่าคุณชายของเมืองไป๋อวี่คนนั้นไง!”

“อะไรนะ!” คนเหล่านี้ตะโกนและดึงดาบออกมาทีละคน ตะโกนไปทางอู๋เป่ยทันที

อู๋เป่ยฮึอย่างเย็นชาหนึ่งที สามหมัดสองลูกเตะก็ทำให้คนกลุ่มนี้ของเมืองชิงเจียงล้มลงกับพื้น หลังจากนั้นตะโกนให้จูอวี่เหยียนและหนีไปบนภูเขา

คนกลุ่มนี้ไม่กล้าไล่ตาม ส่งสัญญาณออกไปอย่างรวดเร็ว ขอกำลังสนับสนุนจากยอดฝีมือของตระกูลไป๋

มาถึงบนภูเขา จูอวี่เหยียนพูด : “เพื่อนหลี่ คุณรู้ไหมว่าประวัติความเป็นมาของสำนักที่ฉันอยู่เป็นยังไง”

อู๋เป่ยถาม : “อ้อ เว้นเสียแต่มีประวัติความเป็นมาที่ไม่ธรรมดาเหรอ”

จูอวี่เหยียนพยักหน้า : “สำนักที่ฉันอยู่ เรียกว่าสำนักเจวี่ยเซียน วิชาที่ฝึกฝนเรียกว่าคัมภีร์แห่งการสังหาร คัมภีร์แห่งการสังหาร เป็นวิชาการลอบสังหารที่สร้างขึ้นโดยผู้เที่ยงแท้โบราณที่แข็งแกร่งคนหนึ่ง หนึ่งในนี้มีวิชาลอบสังหารที่น่าเหลือเชื่ออย่างมาก”

อู๋เป่ย : “น่าสนใจ ที่แท้ยุคผู้เที่ยงแท้ ก็เริ่มมีการค้นคว้าวิธีการลอบสังหารแล้ว”

จูอวี่เหยียนพูดด้วยรอยยิ้ม : “ถ้าหากเพื่อนหลี่มีความสนใจ ฉันสามารถสอนคุณได้”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ได้ อีกสักพักคนของตระกูลไป๋จะขึ้นเขา ผมก็จะทดสอบพลังของคัมภีร์แห่งการสังหาร”

จูอวี่เหยียนพูด : “เหตุผลที่ฉันยินดีสอนเพื่อนหลี่ เป็นเพราะว่ามีเพียงผู้เที่ยงแท้เท่านั้นถึงจะสามารถปลดปล่อยพลังที่แท้จริงของคัมภีร์แห่งการสังหารออกมาได้”

อู๋เป่ยมองเธอหนึ่งที พูด : “ที่แท้คุณมองออกมาตั้งแต่แรกแล้ว”

จูอวี่เหยียน : “ฉันมีมุมมองของนักฆ่า มองเห็นจุดนี้ไม่ใช่เรื่องยาก”

คนกลุ่มนี้ตามไปอย่างรวดเร็ว คนที่เป็นผู้นำก็เป็นตี้เซียนคนหนึ่งเช่นกัน ในมือของเขาถือหอกสั้นเล่มหนึ่ง เขาเหลือบมองศพที่อยู่บนพื้นหนึ่งที พูดด้วยความโกรธ : “ตระกูลไป๋ของฉันมีความแค้นอะไรกับแก ทำไมแกถึงลงมือโหดเหี้ยมขนาดนี้!”

อู๋เป่ยจ้องเขา พูด : “แกเป็นคนอะไรของตระกูลไป๋”

คนผู้นี้พูดด้วยความโกรธ : “ฉันเป็นเจ้าบ้านของตระกูลไป๋ ไป๋หนานเซิง!”

อู๋เป่ยหรี่ตาลง : “ส่งคนไปมาฉันที่หมู่บ้าน นอกจากนี้ยังฆ่าผู้มีพระคุณของฉัน ทั้งหมดนี้ แกเป็นคนสั่งการเหรอ”

ไป๋หนานเซิงพูดด้วยความโกรธ : “เป็นเพียงชาวบ้านผู้ต่ำต้อยกลุ่มหนึ่งเท่านั้น ฆ่าแล้วจะทำไม แกเป็นถึงแขกผู้ฝึกฝน มีตัวตนเป็นผู้สูงส่งของเหนือฟ้ายังมีฟ้า แต่กลับมาฆ่าลูกชายของฉันเพียงเพราะชาวบ้านผู้ต่ำต้อยไม่กี่คน!”

อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “ในสายตาของฉัน แกต่างหากที่เป็นชาวบ้านผู้ต่ำต้อย เป็นคนที่สมควรตาย!”

“ซิ่ว”

สิ้นสุดเสียง เขาแทงออกไปหนึ่งที การแทงครั้งนี้ มาพร้อมกับดาบปราถนาที่น่าสะพรึงกลัว มาถึงภายในพริบตา

ไป๋หนานเซิงต้องการหลบหนี จิตวิญญาณกลับถูกดาบปราถนาของอู๋เป่ยล็อคเป้าแล้ว ขยับไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

“พุฟ!”

อู๋เป่ยแทงทะลุระหว่างคิ้วของเขา ร่างกายของไป๋หนานเซิงแข็งทื่อ เขาเบิกตากว้าง เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

ทันทีที่ไป๋หนานเซิงตาย คนที่เหลือก็แยกย้ายกันไปทันที ไม่มีใครกล้าเข้ามาแก้แค้นแม้แต่คนเดียว

อู๋เป่ยค้นของศพทั้งสองศพ คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีแหวนจัดเก็บอยู่หนึ่งวง เขาพูดด้วยรอยยิ้ม : “ของดี มีมันแล้วสะดวกขึ้นเยอะ”

เขาเปิดแหวน พบว่ามีของเก็บอยู่ข้างในไม่น้อย ตามหลักการของการไม่สิ้นเปลือง เขาค้นหาสิ่งของบนตัวของศพทั้งหมดหนึ่งรอบ ใส่ทุกสิ่งที่สามารถใช้และแลกเปลี่ยนเป็นเงินลงในแหวนจัดเก็บ

ลงเขาอีกครั้ง ทั้งสองคนเข้าไปในเมืองชิงเจียงอย่างราบรื่น

มีประชากรนับล้านในเมืองชิงเจียง ถือว่าเป็นเมืองที่ค่อนข้างใหญ่ เข้ามาในเมือง อู๋เป่ยเริ่มรวบรวมสิ่งของ เลือกสิ่งที่ไม่ต้องการเหล่านั้นออกไป เปลี่ยนเป็นทองคำทั้งหมดและเก็บไว้ในแหวนจัดเก็บ