ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1585

หน้าผากของชายคนนั้นมีเหงื่อเย็นไหลซึมออกมา เขาค่อย ๆ ปล่อยมือและพูดด้วยน้ำเสียงเกียจชัง: “ฝากไว้ก่อน!” หลังจากพูดอย่างนั้น พวกเขาก็ช่วยเพื่อน ๆ ของพวกเขาขึ้นมานั่งบนวัวดำก่อนจะจากไป

ขณะที่รถเกียวเคลื่อนตัวไปข้างหน้า เหม่ยเป่าก็พูดว่า “พี่ซวนเป่ย พวกเขาจะกลับมาสร้างปัญหาให้เราอีกไหม?”

อู๋เป่ย: “กลัวอะไร ที่นี่ไม่มีใครเอาชนะฉันได้หรอก”

ไม่นานรถเกี๊ยวก็เข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ ทันทีที่รถเกี๊ยวจอด คนรับใช้หลายคนก็รีบก้าวมข้างหน้า

อู๋เป่ยและคนอื่นๆ หลายคนลงจากรถเกี๊ยว คนรับใช้คนหนึ่งจึงเอ่ยถามว่า: “ท่านมาที่นี่เพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงขององค์ชายจ้วงใช่หรือไม่เจ้าคะ?”

องค์ชายจ้วงเป็นเพื่อนร่วมชั้นของอู๋เหมย และเขาเป็นผู้ริเริ่มในการรวมตัวครั้งนี้

อู๋เป่ยพยักหน้า: “ใช่”

คนรับใช้ยิ้มแล้วพูดว่า “กรุณาตามฉันมา”

หลังจากติดตามคนรับใช้ไปสักพัก ก็เจอกับห้องโถงตรงหน้า ตอนนี้มีคนหนุ่มสาวหลายร้อยคนอยู่ในห้องโถงกำลังพูดคุยหัวเราะอย่างสนุกสนาน แต่ มีเพียงไม่กี่คนที่ถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนมากมาย ราวกับดวงดาวที่กำลังรอบล้อมดวงจันทร์

เมื่อเห็นอู๋เหม่ยและเหม๋ยเป่าเดินเข้ามา มีคนสองคนก็เดินเข้ามาหาทันที หนึ่งในสองคนนี้ชื่อโตวหลานและอีกคนคือเย่ชิงหวู่ได้เคยศึกษากับอู๋เป่ยที่สำนักศิลปะการต่อสู้และได้พบกับอู๋เป่ย

“คุณอู๋” เย่ซิงหวู่ ทักทายด้วยรอยยิ้ม

อู๋เป่ยยิ้ม: “คุณเย่ ไม่เจอกันนานเลย”

“เฮ้ นี่ไม่ใช่อู๋เหม่ยเหรอ?” ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

อู๋เป่ยมองไปเห็นว่าเป็นจั่วหลิงเฟิงที่เคยไล่ตามจีบอู๋เหม่ยและวางแผนจี้หยกบนร่างกายของเธอ หลังจากที่ไม่ได้พบเขามานาน จั่วหลิงเฟิงกลายเป็นเซียนแล้วโดยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความยโส

อู๋เหม่ยไม่มีความเกรงใจเขาสักนิดก่อนจะเอ่ย: “จั่วหลิงเฟิง ขาของนายหายดีแล้วหรือ?”

ครั้งล่าสุดอู๋เป่ยแทงขาข้างหนึ่งของเขาด้วยหนามแหลม เพื่อต้องการขู่เขา

จั่วหลิงเฟิงเยาะเย้ยและพูดว่า: “อู๋เหม่ย ดูชัดๆ ฉัน จั่วหลิงเฟิง ตอนนี้ฉันเป็นเซียนแล้ว!”