ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1684

อู๋เป่ยยิ้มพลางกล่าวว่า “ดูเหมือนเผ่าเทพจะไม่ใช่กลุ่มที่เป็นปึกแผ่นอะไร บางทีวันหนึ่งอาจมีใครโค่นพวกเขาจากภายในได้”

เฉาเฟยถอนหายใจ “พูดถึงเรื่องความถูกต้อง บรรพบุรุษของฉันก็เป็นเทพเพื่อความอยู่รอดเหมือนกัน”

อู๋เป่ยถาม “ที่นี่มีเทพมนุษย์เยอะไหม?”

เฉาเฟยตอบ “ก็มีเยอะอยู่ ฉันรู้จักก็สิบกว่าบ้าน และยังมีที่ไม่รู้จักอีกเยอะ”

อู๋เป่ยถามต่อ “ทำไมพวกคุณไม่รวมกลุ่มกัน? จะได้แข็งแกร่งขึ้น”

เฉาเฟยส่ายหัว “บนดาวดวงนี้ไม่มีทรัพยากร ถ้าคนอยู่รวมกันเยอะเกินไป อาหารก็จะไม่พอ ที่นี่ก็เหมือนต่างคนต่างอยู่ กินกันไปกินกันมา ไม่มีทางรวมกลุ่มใหญ่ได้หรอก”

อู๋เป่ยพยักหน้า “เข้าใจแล้ว พี่เฉา พวกคุณต้องถูกเนรเทศอีกนานไหม?”

เฉาเฟยยิ้มเจื่อนๆ “ห้าร้อยปี แต่พวกเราอยู่ไม่ถึงแน่ สุดท้ายก็ต้องตายที่นี่ และโดนสิ่งมีชีวิตอื่นกินในที่สุด”

ทั้งสองคุยกันสักพักก็มีคนมาเคาะประตู ภรรยาของเฉาเฟยไปเปิดประตู ผู้มาเป็นหญิงสาวรูปร่างสะโอดสะองเดินเข้ามา ดูเหมือนเธอจะอายุแค่สิบเจ็ดหรือสิบแปด แม้จะใส่ชุดผ้าหยาบๆ แต่ก็ปิดบังความงามและความน่ารักของเธอไม่ได้ แม้แต่เฉาเฟยยังอดมองเธอไม่ได้

“คุณหนูหลู่ คุณมาทำอะไรที่นี่?” เฉาเฟยรีบลุกขึ้นถาม

คุณหนูหลู่ยิ้มแล้วพูดว่า “ลุงเฉา ฉันได้ยินเป่าเอ๋อร์พูดว่ามีคนให้ขนมเขา หนูโตมาขนาดนี้ยังไม่เคยกินขนมเลย อยากมาขอชิมสักชิ้น”

พูดไป สายตาของเธอก็เหลือบมองอู๋เป่ยแล้วยิ้มถาม “คุณเป็นคนให้เหรอ?”

เสียงของเธอไพเราะ มีเสน่ห์แบบผู้หญิง

อู๋เป่ยถาม “เธออยากกินด้วยเหรอ?”

หญิงสาวพยักหน้า “ขอสักสองสามชิ้นได้ไหมคะ?”

อู๋เป่ยยิ้ม ก่อนจะหยิบถุงขนมออกมา ซึ่งมีทุกรสแล้วยื่นให้เธอแล้วพูดว่า “เอาไปกินเลย”

ดวงตาของหญิงสาวเบิกกว้าง เธอถามว่า “คุณให้ฉันมากขนาดนี้เลยเหรอ?”

อู๋เป่ยตอบ “ผมยังมีอีก”

หญิงสาวยิ้มและกล่าวว่า “ขอบคุณ” แล้วเดินจากไปด้วยท่าทางร่าเริง

อู๋เป่ยถามว่า “พี่เฉา เธอเป็นคนในหมู่บ้านเหรอ?”