ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1834

จุดแสงปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า และจุดแสงก็ขยายวงกว้าง ทำให้ผู้คนไม่สามารถลืมตาได้ จากนั้น ชายชราผมสีแดงร่างสูงก็ปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางแสงสว่าง โดยถือไม่ค้ำหัวมังกร เขาถอนหายใจ แล้วพูดว่า ：“ไอ้สารเลวพวกนี้ ทำให้ข้าไม่สบายใจเลยจริงๆ”

เฉิงเหวยซานรีบคุกเข่าลงบนพื้น ：“บรรพบุรุษ！”

บุคคลนี้คือเฉิงเหยียน บรรพบุรุษตระกูลเฉิง เฉิงเหยียนส่ายหัวแล้วพูดว่า ซวินตู ：“เรื่องแค่นี้เอง มันคุ้มค่าที่จะฆ่าล้างตระกูลของข้าเลยหรือ?” ขณะที่พูด เขาก็มองไปที่อู๋เป่ย

บรรพบุรุษซวินตู หัวเราะ“หึๆ” ：“ลูกหลานตระกูลเฉิงของเจ้า ฆ่าล้างตระกูลศิษย์ลัทธิเซียนของข้า เจ้าจะว่าอย่างไร?”

เฉิงเหวยซานทำเสียงประชด“เชอะ” ：“คนก็ตายไปแล้ว เจ้าจัดการเองละกัน”

ทัศนคติเฉิงเหยียนคนนี้รุนแรงยิ่งกว่าเซียนกระจายแห่งห้าทะเลมาก ท่าทางราวกับว่าเจ้าจะสามารถทำอะไรข้าได้

บรรพบุรุษซวินตูพูดกับอู๋เป่ยว่า ：“ซวนเป่ย เจ้าคิดว่าอย่างไร?”

“บูม！”

อู๋เป่ยต่อยหมัดใส่เฉิงเหวยซาน เฉิงเหยียนเข้าไปยืนห้ามอยู่ระหว่างทั้งสอง ใช้มือขวาดันไปข้างหน้าเบาๆ มิติที่พับนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นกลางอากาศ หมัดแห่งปลายโลกของอู๋เป่ยชกขึ้นไปข้างบน ต่างถูกมิติเหล่านี้ดูดซับไปทั้งหมด

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ：“มีความสามารถอยู่บ้าง ไม่น่าแปลกที่เจ้าเย่อหยิ่งขนาดนี้”

อู๋เป่ย ：“เฉิงเหวยซานคนนี้ ข้าจำเป็นต้องฆ่า เจ้าปกป้องเขาไม่ได้”

เฉิงเหยียนนิ่งเงียบ เมื่อสู้กันตัวต่อตัว เขาไม่กลัว แต่เมื่อบรรพบุรุษซวินตูและอู๋เป่ยที่ไม่ทราบถึงความแข็งแกร่งรวมตัวกัน เขาก็ไม่มีโอกาสที่จะชนะ

หลังจากถอนหายใจยาว เฉิงเหยียนก็พูดว่า ：“คนก็ตายไปแล้ว ฆาตกรก็ถูกเจ้าฆ่าแล้ว ข้าคิดว่าเรื่องนี้ก็ควรจะจบลงเพียงเท่านี้”

อู๋เป่ย ：“จะจบลงเพียงเท่านี้หรือไม่ ไม่ใช่เจ้าเป็นคนตัดสิน”

เฉิงเหยียนขมวดคิ้ว ：“สหายตัวน้อย เจ้าต้องการอะไรอีก?”

อู๋เป่ย ข้ามีตัวเลือกสองตัวเจ้า ：“สู้กันให้ตายกันไปข้างหนึ่ง หรือยอมมอบทรัพย์สมบัติครึ่งหนึ่งของตระกูลเจ้าเป็นค่าชดเชย！”