ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 184

หลังจากได้ยินสิ่งที่กว่างไห่พูด อู๋เป่ยก็หัวเราะและพูดว่า “ถ้าพวกคุณพี่น้องจะอยู่ด้วยกัน มันก็ไม่เลวเลย ”

กว่างไห่ยิ้มอย่างขมขื่น “ในแง่นี้ ฉันอายุน้อยที่สุด ดังนั้นทุก ๆ ปี พวกพี่น้องจึงชอบล้อเลียนฉัน ปีนี้ยังดีหน่อย ที่มีอาจารย์อาอยู่ที่นี่ พวกเขาจะยับยั้งตัวเองอย่างแน่นอน ”

หลังจากที่ทั้งสองคุยกันสักพัก กว่างไห่ก็จากไป และกำลังจะเตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยงตอนบ่ายกับเย่เสวียน

เมื่อกลับมาที่บ้าน เฉินหลิงซวงก็ตื่นแล้ว และกำลังฝึกฝนร่างกายอยู่

หลังจากกล่าวอรุณสวัสดิ์ เฉินหลิงซวงกล่าวว่าอีกสักครู่เธอจะเข้าร่วมการแถลงข่าว และประกาศอย่างเป็นทางการว่าเธอเข้าร่วมซ่างไห่มีเดีย เฉินหลิงเสวี่ยที่ไม่มีอะไรทำ จะอยู่บ้านรับรองอู๋เป่ยแทนเธอ

เวลาเจ็ดนาฬิกา เฉินหลิงซวงก็ออกไปแล้ว และในเวลานี้เฉินหลิงเสวี่ยยังไม่ตื่น

อู๋เป่ยอยู่คนเดียวก็รู้สึกเบื่อ ดังนั้นเขาจึงยังคงศึกษามวยและศิลปะการต่อสู้ที่สืบทอดมาต่อ จนกระทั่งสิบโมง เฉินหลิงเสวี่ยขยี้ตาเดินลงบันไดมา เธอหาวใต้ตาคล้ำ และถามว่า “พี่อู๋ พี่สาวฉันล่ะ ? ”

อู๋เป่ย : “ไปแถลงข่าวแล้ว ดูเหมือนเธอสติไม่ค่อยโอเค ? เมื่อคืนไม่ได้นอนเหรอ ? ”

เฉินหลิงเสวี่ยถอนหายใจ “ เมื่อวานฉันดูละครจนถึงตีสาม ”

เธอนั่งอยู่ด้านข้างของ อู๋เป่ย ยังไม่ค่อยมีสติเท่าไร และดูเกียจคร้าน

อู๋เป่ยไม่สนใจเธอ หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเช็กข่าว และพบรายงานที่เกี่ยวข้อง ซึ่งส่วนใหญ่เป็นข่าวเกี่ยวกับ เฉินหลิงซวง ที่กลับมาจากอาการบาดเจ็บ และเข้าร่วมกับซ่างไห่มีเดีย

เขาดูที่ราคาหุ้นอีกครั้ง และเป็นไปตามที่เขาคาดไว้ ขีดจำกัดรายวันแรกปรากฏขึ้น

แต่ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็เจอข่าวอีกข่าวหนึ่ง ซึ่งเป็นข่าวเชิงลบเกี่ยวกับเฉินหลิงซวง เนื้อหาส่วนใหญ่คือ เธอละทิ้งแฟนของเธอที่ไม่ยอมแพ้ดูแลเธอในขณะที่เป็นอัมพาต นอกจากนี้ยังมีรูปผู้ชายหน้าตาดีอยู่บนนั้นด้วย

เฉินหลิงเสวี่ย ซึ่งอยู่ข้าง ๆ เขาเห็นข่าวนี้ สีหน้าของเธอก็สีซีดด้วยความโกรธ ความง่วงของเธอนั้นหายไป และเธอพูดว่า “ไอ้สาระเลวนี่ กล้าออกมาแบบนี้ ไร้ยางอายจริง ๆ ! ”

อู๋เป่ยถามด้วยความสงสัยว่า “หลิงเสวี่ย มีคนแบบนี้จริง ๆ เหรอ ? ”

เฉินหลิงเสวี่ยถอนหายใจ ใบหน้าของเธอแย่มาก และพูดว่า “ฉันไม่อยากพูดถึงคนคนนี้เลย เขาน่าขยะแขยงมาก ! ”

แม้ว่ามันจะน่าขยะแขยง แต่เธอก็ยังบอกอู๋เป่ย ถึงสาเหตุและผลกระทบโดยละเอียด

ชายคนนี้ชื่อโจวจือหยวน ก่อนที่เฉินหลิงซวงจะโด่งดัง เขาและเฉินหลิงซวงเป็นเพื่อนกันธรรมดา และเมื่อเฉินหลิงซวงเพิ่งแสดงท่าทีว่าจะเป็นที่นิยม เขาก็รีบเริ่มไล่ตามทันที

แม้ว่าก่อนหน้านี้เฉินหลิงซวงจะไม่ได้รู้สึกแย่กับเขา แต่เธอก็ไม่ชอบเขามาก ดังนั้นเธอจึงปฏิเสธเขาอย่างสุภาพ โจวจือหยวนไม่ยอมแพ้ จะต้องได้ดอกไม้งามนี้ และยืนหยัดอยู่หลายปี

ต่อมา เมื่อเฉินหลิงซวงได้รับบาดเจ็บ เขายังคงริเริ่มที่จะดูแลเธอที่โรงพยาบาลเหมือนเดิม สิ่งนี้ทำให้เฉินหลินซวงประทับใจมาก และรู้สึกว่าก่อนหน้านี้ตัวเองไม่ควรปฏิเสธเขา

ด้วยความขอบคุณในและความไว้วางใจในตัวเขา เฉินหลิงซวงมอบหมายให้เขาจัดการทั้งสองบริษัทภายใต้ชื่อของเธอ

แต่หลังจากนั้นหลังจากนั้นไม่นาน เฉินหลิงซวงได้รับโทรศัพท์จากลูกน้อง โดยบอกว่าหลังจากที่โจวจือหยวนมาถึงบริษัทแล้ว เขามักจะหลอกใช้ลงมือกับเหล่าลูกน้องหญิง และยักยอกเงินบริษัทมาใช้ส่วนตัว

ในตอนแรกเฉินหลิงซวงไม่เชื่อ แต่มีคนพูดมากขึ้นเรื่อย ๆ แบบนี้ เธอไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องนั่งรถเข็นไปที่บริษัทด้วยตัวเอง

เธอพบว่าทั้งสองบริษัท ขาดดุลมากกว่าสามสิบล้าน ในเวลาเพียงหนึ่งเดือน เธอมอบหมายให้นักบัญชีตรวจสอบบัญชี และกลายเป็นว่าปัญหามาจากโจวจือหยวน

เฉินหลิงซวงรู้สึกผิดหวังและโกรธมาก และต้องการสอบถามโจวจือหยวน แต่อีกฝ่ายกลับหายตัวไป และยังไม่ปรากฏตัวจนถึงตอนนี้

แต่ตอนนี้จู่ ๆ เขาก็ปรากฏตัวขึ้น และพูดบอกว่าเฉินหลิงซวงพออาการหายดีแล้วก็จะทิ้งเขาอะไรแบบนี้ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นเจตนาที่ไม่ดี

สิ่งที่เฉินหลิงเสวี่ยพูดนั้นเรียบง่าย แต่อู๋เป่ยเข้าใจเป็นอย่างดีแล้ว เขากล่าวว่า “โจวจือหยวนคนนี้จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้น จะต้องมีแผนสมรู้ร่วมคิด เมื่อพี่สาวเธอกลับมา ก็บอกให้เธอระวังหน่อย ”

เฉินหลิงเสวี่ยตะคอก “ไอ้สารเลวนี่ ตราบใดที่เขากล้าโผล่หัวออกมา ฉันจะแจ้งตำรวจแล้วจับเขา ถ้าเขาไม่ยักยอกเงินสามสิบล้าน ไป บริษัทของพี่สาวฉันคงไม่ล้มละลาย ”

หลังจากนั้นไม่นาน กว่างไห่ก็ขับรถไปรับเขาไปยังสถานที่นัดพบ

สถานที่นัดพบ ตั้งอยู่ในโรงแรมใกล้สวนพลัม ทันทีที่พวกเขามาถึงโรงแรม ชายหนุ่มอายุยี่สิบเจ็ดปีเดินมาหาเขา เท้าของเขาบอบบาง ดูไม่เหมือนนักศิลปะการต่อสู้เลย

เขายิ้ม “ฮ่าฮ่า” “ท่านอาจารย์อา ผมคือเย่เสวียน ”

คนนี้ เป็นหลานชายของเย่เทียนจง เย่เสวียนซึ่งเป็นหนึ่งในลูกชายของเทียนจิง

อู๋เป่ยพยักหน้า “เย่เสวียน ฉันได้ยินกว่างไห่พูดถึงคุณ ผู้ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย ”