ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1853

ระหว่างที่พูด เขาโบกมือให้กับคนในภาพวาด คนเหล่านั้นราวกับว่ามีชีวิต ต่างกระโดดออกมาจากภาพวาด เหล่านักดนตรีเล่นดนตรี เหล่าสาวงามเริ่มเต้นรำ เหล่าเด็กๆนั้นถือขนมคริสตัลต่างๆ มามอบให้อู๋เป่ยและจูชิงเหยียนตรงหน้า สถานที่แห่งนี้คึกคักอย่างมาก

จูชิงเหยียนพูดด้วยรอยยิ้ม : “ภาพวาดนี้ดีจริงๆ!”

อู๋เป่ย : “ชิงเหยียน มอบภาพวาดนี้ให้เป็นยังไง”

จูชิงเหยียน : “ดีมากเลย”

อู๋เป่ยมองเธอและพูด : “ชิงเหยียน แม้ว่าร่างกายของคุณจะไม่เลว แต่อยู่ภายใต้สำนักของอาจารย์ทวดกว่างเฉิง เกรงว่าไม่ใช่ดีที่สุด”

จูชิงเหยียน : “แน่นอนอยู่แล้ว อาจารย์มีลูกศิษย์แปดร้อยคน ฉันถูกจัดอันดับอยู่ตรงกลาง”

อู๋เป่ย : “แบบนั้นไม่ได้ ผู้หญิงของผมหลี่ซวนเป่ย ต้องอยู่สิบอันดับแรก”

จูชิงเหยียนเหลือบมองเขาหนึ่งที : “พรสวรรค์ดีแค่ไหน แล้วจะทำอะไรได้”

อู๋เป่ยพูด : “ผมมีของวิเศษอยู่ชิ้นหนึ่ง คุณเข้าไปตอนนี้ ผมจะช่วยให้คุณกลายเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ ราชาผู้เที่ยงแท้!”

จูชิงเหยียนอึ้งไปเลย : “ทำให้ฉันกลายเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์และราชาผู้เที่ยงแท้เหรอ ซวนเป่ย คุณไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ไม่ได้ล้อเล่น รีบเข้าไป”

ส่งจูชิงเหยียนเข้าไปในรัง เขาใช้พลังของรังทันที เปลี่ยนแปลงจิตวิญญาณและร่างกายของจูชิงเหยียน

ไม่ถึงครึ่งวัน จูชิงเหยียนเลื่อนขั้นเป็นราชาผู้เที่ยงแท้สำเร็จ จากนั้นอีกครึ่งวัน ครอบครองคุณสมบัติของผู้ศักดิ์สิทธิ์!

ออกจากรังในวันรุ่งขึ้น จูชิงเหยียนมีความสุขอย่างมาก พูดด้วยรอยยิ้ม : “ซวนเป่ย ฉันรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะทะลวงแล้ว ทะลวงสู่ขั้นต้าเต้าจวิน!”

อู๋เป่ย : “วันนี้เป็นวันเฉลิมฉลองวันเกิด ผมจะไปกับคุณแล้วกัน”

จูชิงเหยียนมีความคิดนี้เหมือนกัน พยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม : “ได้เลย!”

สถานที่ของอาจารย์ทวดกว่างเฉิง ตั้งอยู่บนดินแดนที่ลอยอยู่ในจักรวาล ชื่อว่าชิงโจว แม้ว่าพื้นที่ของชิงโจวจะไม่ใหญ่เท่าทวีปรกร้าง แต่พื้นที่ก็กว้างอย่างมาก มีคนหลายพันล้านคนที่อาศัยอยู่บนนั้น

เดิมทีชิงโจวเป็นเพียงชิ้นส่วนที่ถูกทิ้งไว้หลังจากการล่มสลายของจักรวาลบางแห่ง ถูกอาจารย์ทวดกว่างเฉิงขัดเกลา กลายเป็นชิงโจว

ด้วยการนำทางของจูชิงเหยียน ในไม่ช้าอู๋เป่ยก็มองเห็นผืนดินท่ามกลางดวงดาวนับพันดวง ดินแดนแห่งนี้ถูกล้อมรอบด้วยชั้นหมอก ไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายในจากภายนอกได้

เข้าใกล้ชั้นหมอก จูชิงเหยียนกระตุ้นป้ายสถานะบนร่างกาย มีเส้นทางถูกเปิดขึ้นตรงหน้า ทั้งสองคนบินเข้าไป

ทะลุผ่านเส้นทาง จากนั้นเข้าสู่ถ้ำสวรรค์แห่งโชคที่เต็มไปด้วยไอวิญญาณ มีพระอาทิตย์ส่องแสงเจิดจ้าที่นี่ และทิวทัศน์ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว

จูชิงเหยียน : “สถานที่ของอาจารย์ อยู่ชั้นที่สามของชิงโจว ที่นี่เป็นชั้นล่างสุด”

ระหว่างที่พูด พาอู๋เป่ยบินขึ้นไปข้างบน บินขึ้นไปนับพันไมล์ มาถึงชั้นที่สองของชิงโจว มีคนอาศัยอยู่ที่นี่ ส่วนใหญ่เป็นผู้มีพลังยุทธ์ นอกจากนี้มีหลายนิกาย

จากนั้นบินขึ้นไปอีกสามพันไมล์ ค่อยมาถึงชั้นบนสุดของชิงโจว สภาพอากาศของที่นี่ แตกต่างจากชั้นล่างอย่างมาก เหนือเมฆเซียนสีม่วง มีพระราชวังที่งดงามตระการตา ก็คือพระราชวังเซียนกว่างเฉิง

ในเวลานี้ ในสถานที่ของหน้าพระราชวังเซียน เต็มไปด้วยผู้ฝึกฝนจากโลกต่างๆ พวกเขาล้วนแล้วมาอวยพรให้กับอาจารย์ทวดกว่างเฉิง

ในฐานะจูชิงเหยียนเป็นลูกศิษย์ เข้ามาเข้าพบอาจารย์ทวดกว่างเฉิงในพระราชวังเซียนก่อน

คนที่อยู่ในสถานที่แห่งนี้ บางคนนั่งอยู่บนระเบียงเมฆาของตัวเอง บางคนยืนอยู่ บางคนถึงกับตั้งแผงลอยริมถนน ขายของที่ตัวเองไม่ได้ใช้แล้ว

สถานที่กว้างอย่างมาก อันที่จริง ผู้คนอยู่ห่างกันหลายสิบหรือหลายร้อยเมตร ดังนั้น เขาหยิบโต๊ะและเก้าอี้ออกมา นั่งดื่มชาและอ่านหนังสืออยู่ตรงนั้น

ชาที่เขาดื่ม เขาเป็นคนคั่วเอง กลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ ผ่านไปไม่นานเท่าไหร่ ชายชราคนหนึ่งในชุดสีเทาเดินเข้ามา สูดดมแล้วพูดว่า : “เพื่อนตัวน้อย ชาของนายไม่เลว ซื้อมาจากไหนเหรอ”

อู๋เป่ย : “ที่แท้มาจากโลกชั้นล่าง พี่ชายเตรียมจะมอบของขวัญอะไรเหรอ”

ชายชราพูดด้วยรอยยิ้ม : “พวกเราไม่มีของล้ำค่าอะไร แต่มีหม้ออยู่สามใบที่ค่อนข้างดี จึงตัดสินใจเป็นของขวัญวันเกิดในวันนี้”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “หม้อเป็นของดี ความหมายก็สวยงาม แต่ถ้าหากเป็นหม้อธรรมดา คิดว่าอาจารย์ทวดกว่างเฉิงคงไม่สนใจ”

ชายชราพูด : “ใช่แล้ว ดังนั้นฉันมีความกังวลเล็กน้อย พอดีเลย น้องชายช่วยฉันดูหน่อย หม้ออันนี้มีค่าหรือไม่”

อู๋เป่ย : “สามารถช่วยคุณดูได้เหมือนกัน”

ชายชรา : “หม้ออยู่ไม่ไกล เชิญน้องชายตามฉันมา”

แบบนี้ไปเรื่อยๆ อู๋เป่ยตามชายชราออกจากสถานที่ บินไปทางทิศตะวันตกได้ระยะหนึ่ง ก็ร่อนลงบนภูเขาลูกหนึ่ง มีที่โล่งเล็กๆ บนภูเขา ในเวลานี้มีคนหลายคนยืนอยู่ที่นั่น ดูเหมือนว่ากำลังรอพวกเขา

ทันทีที่ร่อนลง ชายชราพูดด้วยรอยยิ้ม : “น้องชาย เชื่อว่านายน่าจะสัมผัสได้ถึงหม้อเก้าใบบนตัวฉันใช่ไหม”

อู๋เป่ยสงบอย่างมาก ไม่ประหลาดใจแม้แต่นิดเดียว พูด : “อืม คุณสามารถสัมผัสได้ แน่นอนหม้อของผมก็สามารถสัมผัสได้เหมือนกัน”

กลิ่นอายของชายชราปรากฏขึ้น คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเป็นต้าเต้าจวินคนหนึ่ง

ส่วนคนที่เหลือ ก็เปิดเผยกลิ่นอายทีละคนเช่นกัน ทั้งสามคนเป็นเต้าจวิน!

อู๋เป่ย : “พี่ชาย คุณพาผมมาที่นี่ คงไม่ได้ต้องการปล้นหม้อของผมใช่ไหม”

ชายชราหัวเราะฮ่าฮ่า : “เห็นแก่ชาที่นายมอบให้ฉัน วันนี้ฉันจะไว้ชีวิตนาย เพียงแต่ ฉันจะลบความทรงจำของนาย ทำลายพลังยุทธ์ของนาย”

อู๋เป่ย : “พวกคุณจะปล้นหม้อของผมเหรอ”

ชายชราพูด : “น้องชาย ต้องขออภัยด้วย” พูดจบ เขายื่นมือออกมาจับอู๋เป่ย