ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1888

เซิ่งหวังหมิงถัว “คุณบอกว่าชีหลางถูกหลอมรวมกลายเป็น‘แหล่งกำเนิดมังกร’แล้วเหรอ？”

พระแม่ “ใช่แล้ว แหล่งกำเนิดมังกร สิ่งมีชีวิตทั้งหลายล้วนสามารถกลายเป็นมังกรได้ และเมื่อมีแหล่งกำเนิดมังกรแล้ว แม้แต่มดก็สามารถกลายเป็นมังกรได้ แต่ว่าถ้าพูดถึงมิติและพลังของชีหลาง เกรงว่าจะไม่สามารถกลายเป็นแหล่งกำเนิดมังกรได้ อย่างมากที่ก็ทำได้แค่ใช้พลังของมันเท่านั้น”

เซิ่งหวังหมิงถัว “เพียงแค่ใช้มันก็นับว่ามหัศจรรย์มากแล้ว แต่เผ่ามังกรก็ได้รับรู้ถึงเรื่องแหล่งกำเนิดมังกรแล้ว พวกเขาคงต้องรีบหาวิธีจัดการแน่”

พระแม่ “ใช่ ดังนั้นทางที่ดีที่สุดคือชีหลางจะต้องหลอมรวมแหล่งกำเนิดมังกรในระยะเวลาที่สั้นที่สุด”

ทันใดนั้น เป้าชีหลางก็ได้เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นายกล้าที่จะท้าทายฉัน นับว่ากล้าอยู่ไม่น้อย”

อู๋เป่ย “แต่นายก็กล้ารับคำท้าของฉัน ถือว่ากล้าหาญมากจริงๆ”

เป้าชีหลางถอนหายใจแรง “นายนี่มันเย่อหยิ่งจริงๆ！”

อู๋เป่ย “เลิกพูดจาไร้สาระแล้วก็ลงมือสักทีเถอะ”

พูดจบ เขาก็พุ่งตัวเข้าประชิดอู๋เป่ยทันที เขาใช้ทั้งการเตะและต่อย พื้นฐานของของเป้าชีหลางถือว่าแข็งแกร่งมากอยู่แล้ว เพราะเขามีสายเลือดที่แข็งแกร่งของเผ่าเสือดาว แน่นอนว่าเขามีการเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่วว่องไวและมีพลังมาก

“ปั๊ก！”

ในการต่อสู้รอบแรก ทั้งอู๋เป่ยและชีหลางต่างก็ถอยห่างออกไประยะหนึ่ง สีหน้าของอู๋เป่ยนั้นไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ แต่กลับกันใบหน้าของชีหลางกลับแดงฉาด เขายังคงโดนความเจ็บปวดจากหมัดของอู๋เป่ยเล่นงานอยู่ ซึ่งแน่นอนว่าพลังของอู๋เป่ยแข็งแกร่งกว่าชีหลางมาก

“เป็นยังไง？ยังอยากที่จะสู้ต่ออยู่ไหม？” อู๋เป่ยตะโกนถามอีกฝ่าย

เป้าชีหลางแอบตกใจอยู่ไม่น้อย แต่ก็พยายามเก็บสีหน้าพร้อมกับตอบกลับไป “คิดว่าฉันกลัวนายเหรอ？มา！”

“ปั๊ก！”

เป้าชีหลางกลายร่างเป็นเสือดาวขนาดใหญ่ความยาวกว่าหนึ่งพันฟุต มีดวงตาที่เปล่งประกาย และทำการเหวี่ยงกรงเล็บไปทางอู๋เป่ย

ทางด้านอู๋เป่ยเองก็แปลงร่างเป็นยักษ์ขนาดใหญ่ที่มีความสูงกว่าหนึ่งพันฟุต และเตะกลับไป

ร่างของชีหลางถูกอู๋เป่ยเตะลอยขึ้นไป จนเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว แต่ที่น่องของเขาได้โดนกรงเล็บนั้นข่วนเข้าจึงทำให้มีเลือดไหลออกมา

ทั้งสองต่อสู้กันอยู่หลายสิบรอบ ร่างกายของอู๋เป่ยได้รับบาดเจ็บแค่สองที่ แต่ส่วนของชีหลางนั้นเรียกได้ว่าค่อนข้างสาหัส กระดูกซี่โครงหักเจ็ดซี่ สันจมูกคด ฟันหายไปกว่าสี่ซี่ ส่วนตาขวาก็โดนต่อยจนแทบจะลืมไม่ขึ้น

อู๋เป่ยถามขึ้น “นายจะยอมหรือยัง？ฉันเพิ่งใช้แรงไปแค่ครึ่งหนึ่งเอง”

เป้าชีหลางตอบกลับไปด้วยความโกรธ “ไม่ยอม มา！”

เขาขู่คำรามเสียงดัง ทันใดนั้นที่รอบกายของเขาเกิดพลังอันน่าสะพรึงกลัวขึ้น ทำให้ลมปราณของเขาเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ！

พระแม่ลอบถอนหายใจเบาๆ “ในที่สุดชีหลางก็ใช้พลังแหล่งกำเนิดมังกรสักที”

อู่เป่ยหรี่ตาลง “ในที่สุดนายก็เอาอาวุธสังหารออกมาใช้สักที ดี ฉันจะได้ใช้พลังทั้งหมดสู้กับนาย！”

“ปึ้ง！”

ร่างอวตารของยักษ์หมื่นฟุตได้ใช้ศิลปะการต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดชกไปที่ชีหลาง

เป้าชีหลางลุกขึ้นจากพื้นแล้วพุ่งไปหาอู๋เป่ย หนึ่งคนกับหนึ่งเสือดาวกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างดุเดือด ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังต่อสู้กัน อู๋เป่ยก็รู้สึกถึงพลังที่แปลกประหลาดระเบิดเข้ามาในตัวเขา เขาตกใจเป้นอย่างมาก นี่มันคืออะไรกัน？

ในยามที่เขาคิดว่าตัวเองกำลังจะแพ้แล้วนั้น จู่ร่างกายของเขาก็มีพลังเก้าสีเปล่งออกมา และพุ่งทะลุเข้าไปที่ชีหลาง และมันก็กลายเป็นลำแสงมากมายนับไม่ถ้วน และพันกันจนกลายเป็นไข่มุกลูกหนึ่งที่มีแสงเปล่งประกาย

เป้าชีหลางคำรามออกมาด้วยความโกรธา “นายกล้าดียังไงมาขโมยแหล่งกำเนิดมังกรไปจากฉัน！”

เขาอยากที่จะขัดขืน แต่น่าเสียดายที่มันสายไปเสียแล้ว แหล่งกำเนิดมังกรถูกลากเข้ามาในตัวของอู๋เป่ยแล้ว

เมื่อไม่มีแหล่งกำเนิดมังกรแล้ว ลมปราณของชีหลางก็อ่อนแอลงทันที และโดนอู๋เป่ยต่อยจนลอยขึ้นมา

“คืนแหล่งกำเนิดมังกรมาเดี๋ยวนี้！” เขาโมโหมากและพุ่งเข้ามาแบบไม่คิดชีวิต

อู๋เป่ย “ใช่ครับ”

เมื่อครู่เขาเพิ่งต่อสู้กับเป้าชีหลาง ทำให้อู๋เป่ยรู้สึกว่าเขาไม่ควรอยู่ที่นี่ต่อ แต่จินซวนเอ๋อร์ก็ได้ลากเขามาที่วังเพื่อพักผ่อนชั่วคราว

“ซวนเป่ย นี่เป็นที่ที่ฉันอยู่สมัยก่อน”

ก่อนที่ทั้งสองจะมาถึง ก็มีสาวใช้สองคนออกมาต้อนรับ เมื่อเห็นจินซวนเอ๋อร์ สาวใช้ทั้งสองก็ดีอกดีใจเป็นอย่างมาก “คุณหนูกลับมาแล้ว！”

จินซวนเอ๋อร์พยักหน้ารับ “นี่คือซวนเป่ย เป็นว่าที่ท่านพี่ของฉัน”

สาวใช้รีบแสดงความยินดีทันที “ได้เจอลูกเขยของบ้านแล้ว”

อู๋เป่ยยิ้ม “ซวนเอ๋อร์ ที่นี่สภาพแวดล้อมไม่เลวเลย ตอนเด็กเธอก็อยู่ที่นี่เหรอ？”

จินซวนเอ๋อร์พยักหน้า “ใช่แล้ว ก่อนอายุสิบสองขวบฉันอยู่ที่นี่มาตลอด แต่หลังจากอายุสิบสองฉันถึงไปอยู่กับท่านพ่อท่านแม่”

เมื่อเข้ามาถึงภายใน อู๋เป่ยก็เห็นคนรับใช้มากมาย

ในตอนที่ทั้งสองนั่งลง สาวใช้คนเดิมก็วิ่งเข้ามา “คุณหนูคะ คุณชายเจียงมาขอพบค่ะ”

เมื่อได้ยินว่าเป็นคุณชายเจียง จินซวนเอ๋อร์ก็มีสีหน้าลำบากใจ “เธอบอกไปว่าฉันไม่อยู่”

สาวใช้ “แต่คุณชายเจียงเรียนมาว่า ท่านรู้ว่าคุณหนูอยู่ที่นี่ค่ะ”

อู๋เป่ยที่เห็นสีหน้าลำบากใจของจินซวนเอ๋อร์จึงถามขึ้น “ซวนเอ๋อร์ คุณชายเจียงคนนี้คือใครกันเหรอ？”

จินซวนเอ๋อร์ “เขาเป็นบุตรชายของราชาผู้เที่ยงธรรม ชื่อว่าเจียงหลิงเซียน”