ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1892

หลังจากตกตะลึงไปชั่วขณะหนึ่ง ผู้นำตระกูลก็ฝืนยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่มีปัญหา! เจ้าหนุ่ม เป็นคนที่มีชื่อเสียงน่าเชื่อถือ ทั้งๆ ที่หนีไปได้ แต่สุดท้ายเขาก็ย้อนกลับมา ฉันตัดสินใจ จากนี้เป็นต้นไปเราจะไม่เฝ้าดูแลนายอีกต่อไป”

เห็นได้ชัดว่าผู้นำตระกูลไม่มีเจตนาที่เมตตา แต่รู้สึกว่าอู๋เป่ยจะไม่หลบหนีอย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้น เขาจะไม่ย้อนกลับมา

อู่เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "ขอบคุณผู้นำตระกูล ในเมื่อสัญญาว่าจะช่วยคุณหาเงิน ผมจะไม่จากไปก่อน"

ผู้นำตระกูลซาบซึ้งใจเล็กน้อย ตบไหล่อู๋เป่ย: "นายช่างเป็นเด็กดีจริงๆ"

คนที่เหลือก็รู้สึกประทับใจมากเช่นกัน และถึงกับรู้สึกถูกชะตากับอู๋เป่ยมากขึ้นเรื่อยๆ

เป็นผลให้อู่เป่ยถูกย้ายไปยังบ้านที่ใหญ่ขึ้น เพื่อที่จะดูแลอู่เป่ยให้ดี ผู้นำตระกูลจึงส่งคนหลายคนมารับใช้เขา

ลานกว้างมาก เดิมทีใช้สำหรับให้หลานชายของผู้นำตระกูลไว้แต่สะใภ้เข้าเรือน แต่ตอนนี้ได้มอบให้อู๋เป่ยพักชั่วคราว

ในไม่ช้า ถังไม้ที่ใหญ่ที่สุดในหมู่บ้าน ซึ่งเป็นอุปกรณ์อาบน้ำแบบใหม่ที่ทำโดยช่างไม้ในหมู่บ้าน ก็ถูกขนไปที่ลานบ้านของอํเป่ย

มีป้าคนหนึ่งมาต้มน้ำให้อู๋เป่ยโดยเฉพาะ จากนั้นทำความสะอาดลานบ้าน และปรุงอาหารเลิศรสให้เขา

จริงๆ แล้วคุณป้าอายุไม่มาก แค่อายุสามสิบต้นๆ เท่านั้น เธอเพิ่งคลอดลูกคนที่สี่ เธอเป็นคนแข็งแรง ทำงานคล่องแคล่ว อู๋เป่ยเรียกเธอว่า ป้าโจว

ครั้งนี้ อู่เป่ยรวบรวมสมุนไพรหลายร้อยชนิด และเขาเลือกบางส่วนมาต้มในน้ำ ในเวลาเดียวกัน เขาก็หยิบยาออกมาสิบสามชนิด ต้มในอ่างยา ต้มจนได้เป็นซุป แล้วเทลงในชาม

เมื่อน้ำเดือด เขาไม่ได้ปิดไฟเลยด้วยซ้ำ ก็ลงแช่ในน้ำเดือดโดยตรง น้ำร้อนมาก แต่ชี่แท้ที่อ่อนแอในร่างกายสามารถต้านทานอุณหภูมิได้อย่างง่ายดาย

หลังจากแช่น้ำได้สักพัก เขาก็ดื่มยาชามแรก จากนั้นจึงหลับตาฝึกฝน

สองในสี่ของชั่วโมงต่อมา เขาก็เรียกป้าโจวมา ป้าโจวเป็นหญิงที่เคยให้กำเนิดลูกแล้ว เธอไม่สนใจชายหนุ่มอย่างอู๋เป่ย เธอถามว่า “คุณชาย คุณต้องการอะไรคะ?”

อู๋เป่ย : "ป้าโจว คุณเห็นหม้อยานั่นไหม ฉันได้เติมน้ำแล้ว ป้าช่วยต้มยาให้เดือดแล้วเทลงในชาม จากนั้นเอามาให้ฉันหน่อย"

ป้าโจวเป็นคนงุ่มง่ามมาก แต่เธอทำงานได้เร็ว สักพักก็ต้มยาเสร็จ

ประมาณยี่สิบนาทีต่อมา เธอนำชามยาที่ร้อนมากมาให้อู่เป่ย แล้วถามอย่างเห็นอกเห็นใจ: "คุณชาย คุณไม่สบายหรือเปล่า อย่าได้สุ่มเสี่ยงกินยาไปเรื่อย มีหมอหลี่อยู่ในหมู่บ้าน ฉันจะเชิญเขามาตรวจคุณล่ะกัน?”

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า “ป้าโจว ฉันสบายดี” ขณะที่เขาพูด เขาก็กรอกยาที่ร้อนมากเข้าปาก

ฉากนี้ทำให้ป้าโจวตกตะลึง เธอร้องอุทาน "อุ๊ย" : "คุณชาย ระวังลวกปากนะ!"

อย่างไรก็ตาม อู๋เป่ยไม่เป็นอะไรเลย เขายื่นชามให้แล้วพูดว่า "ป้าโจว คุณต้มยาต่ออีกหม้อเถอะ”

ด้วยเหตุนี้ อู่เป่ยจึงดื่มยาไปหนึ่งชามเป็นระยะๆ หลังจากดื่มยาไปห้าชามติดต่อกันแล้ว ก็พูดว่า “ป้าโจว คุณออกไปก่อนเถอะ ลำบากคุณแล้ว"

ป้าโจวพูดว่า: "ได้ ถ้าคุณต้องการอะไรเรียกฉันได้นะคะ"

ป้าโจวเพิ่งปิดประตู แสงสีม่วงก็ปรากฏขึ้นรอบตัวอู๋เป่ย ด้วยการอาศัยยาอาบและยาทั้งเจ็ดชาม เขาได้เปิดเส้นลมปราณเพิ่มเติมอีกห้าเส้น

เวลานี้ชี่แท้กำลังไหลเวียนอยู่ในเส้นลมปราณทั้งหก เขาในเวลานี้ ได้เกิดใหม่ขึ้นแล้ว และความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก

ในความเป็นจริง เขาต้องการเพียงเปิดเส้นลมปราณสามเส้นก็กวาดล้างทั้งหมู่บ้านได้แล้ว ตอนนี้ เส้นลมปราณทั้งหกเส้นถูกเปิดออกแล้ว ชาวบ้านก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม เขาไม่รู้สถานการณ์ภายนอก จึงตัดสินใจอยู่ในหมู่บ้านและฝึกตนเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งต่อไป

คืนนั้น ใช้เวลาครึ่งหนึ่งในการฝึกตน และอีกครึ่งหนึ่งใช้เพื่อพักผ่อน

เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น อู่เป่ยตื่นขึ้นด้วยความหิวโหย หลังจากเปิดเส้นลมปราณทั้งหก พลังของเขาก็แข็งแกร่งขึ้น และความอยากอาหารของเขาก็เพิ่มขึ้นหลายเท่าตามธรรมชาติ ดังนั้นเขาจึงหิวมาก

จึงขอให้ป้าโจวเตรียมอาหารให้สำหรับสิบคน แม้ว่าผู้นำตระกูลจะพบว่ามันผิดปกติ แต่เขาก็ยังขอให้เธอเตรียมให้อู๋เป่ย

อู๋เป่ยยิ้ม "ได้ครับ แต่ผมดื่มไม่เก่ง เพราะฉะนั้นคุณอย่ามอมผมนะ"

ผู้นำตระกูลยิ้มแล้วพูด : "คุณชาย ลูกผู้ชายจะกลัวการดื่มได้อย่างไร มา เชิญนั่งลง"

สรรพนามที่เขาเรียกอู๋เป้ย เปลี่ยนจาก "เจ้าหนุ่ม" เป็น "คุณชาย" นี่แสดงว่า ในใจของเขาเกิดความเคารพอู๋เป่ยขึ้นบ้างแล้ว

อู๋เป่ยนั่งลง และผู้นำตระกูลก็รินเหล้าให้เขาด้วยตัวเอง พูดด้วยรอยยิ้ม: "เรามาดื่มกันก่อนเถอะ"

หลังจากดื่มเหล้าหมดชามแล้ว ผู้นำตระกูลมองดูเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มถามว่า “คุณชาย วันนี้คุณขึ้นเขาอีกแล้วหรือ?”

อู๋เป่ย : “ใช่ครับ ผมเก็บสมุนไพรมาไม่น้อย”

ผู้นำตระกูล: "ฉันก็สังเกตเห็นเหมือนกัน คุณเก็บสมุนไพรมาเยอะมาก"

อู๋เป่ยรู้ว่าเขาแปลกใจ จึงพูดว่า: "ผู้นำตระกูล อย่างที่ทราบกันดีว่า ผมมาจากตระกูลใหญ่ในเมืองจาง ดังนั้นฉันจึงมีวิธีการของการฝึกพลังยุกธ์บางอย่าง ยาเหล่านี้มีไว้เพื่อฝึกตน”

ผู้นำตระกูลรู้สึกประหลาดใจ: “ดูเหมือนว่าการคาดเดาของฉันจะถูกต้องคุณมาจากตระกูลใหญ่ จะไม่รู้วิธีการฝึกตนได้อย่างไร!”

ตอนนี้อู๋เป่ยเปิดเส้นลมปราณทั้งหกแล้ว และไม่กลัวชาวบ้านเหล่านี้อีกต่อไป เขาจึงไม่ปิดบังการฝึกพลังยุกธ์ของเขาอีกต่อไป เขาจงใจถาม: "ผู้นำตระกูล พวกคุณก็เข้าใจฝึกพลังยุทธ์ด้วยเหรอ?"

ผู้นำตระกูลถอนหายใจ: “รู้อะไรกันเล่า ถ้าทีสักคนที่เข้าใจ เราคงไม่ต้องมาอาศัยในที่หมู่บ้านบนเขาที่ห่างไกลลับตาเช่นนี้ ไปอาศัยในเมืองตั้งนานแล้ว"

อู๋เป่ย: "ไม่เข้าใจเลยเหรอ?"

ผู้นำตระกูล: "เรารู้แค่ลำดับของพลังยุธ์บางส่วนเท่านั้น ส่วนการฝึกวิชายุทธ์ นั่นไม่ใช่สิ่งที่เราคนชั้นล่างอย่างเราจะรู้ได้”