ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1917

พอตรัสรู้เคล็ดลับร่างกายแล้ว อู๋เป่ยก็ไม่หยุด และยังตรัสรู้เคล็ดลับแห่งวิญญาณ เคล็ดลับแห่งซวน เคล็ดลับแห่งสวรรค์ เคล็ดลับอี้ทั้งสามนี้ จะมีอันหนึ่งที่ยากกว่าอีกอัน เคล็ดลับอันศักดิ์สิทธิ์นั้นยากกว่าเคล็ดลับร่างกายเพียงเล็กน้อย แต่เคล็ดลับซวนนั้นยากกว่า เขาใช้เวลาสองเดือนในตรัสรู้ ในท้ายที่สุด เขาใช้เวลาหนึ่งปีครึ่งในการทะลุทะลวง

จนถึงตอนนี้อู๋เป่ยประสบความสําเร็จในการฝึกตน เคล็ดลับอี้ทั้งสี่ของอาณาจักรเคล็ดลับ ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก และทักษะทางจิตวิญญาณทั้งหมดที่เขาเคยฝึกตนมาก่อนได้เปลี่ยนเป็นศิลปะแห่งเคล็ดลับที่ทรงพลังยิ่งขึ้น!

ในเวลานี้หัวใหญ่ให้ความสนใจกับเขามาก ในที่สุดมันก็พูดว่า "คุณแข็งแกร่งมากแล้ว ผมคิดว่าคุณสามารถทำภารกิจแรกได้สำเร็จแล้ว"

ภารกิจแรกคือไปที่ภูเขาปีศาจ เพื่อฆ่าจอมมาร และยึดสมบัติที่จอมมารเฝ้าอยู่

อู๋เป่ยพยักหน้า: "อืม ผมแค่จะลองเคล็ดลับการฝึกตนใหม่ของผม ผู้ชี้นำ คุณช่วยบอกผมได้ไหมว่าสมบัตินั้นคืออะไร"

หัวใหญ่พูดว่า"นั่นคือดาบหนึ่งเล่ม เรียกว่าดาบจักรพรรดิ์แห่งสวรรค์"

อู๋เป่ย: "ดาบจักรพรรดิ์แห่งสวรรค์เป็นดาบที่แข็งแกร่งชั้นจักรพรรดิหรอ?"

หัวใหญ่: "จักรพรรดิ์แห่งสวรรค์ คือจักรพรรดิแห่งสวรรค์ จักรพรรดิแห่งสวรรค์ ชั้นจักรพรรดิแห่งสวรรค์ คือชั้นจักรพรรดิแห่งสวรรค์ สถานะของสวรรค์คือสถานะของสวรรค์ มีเฉพาะในจักรพรรดิ์แห่งสวรรค์ รับผิดชอบจักรวาล เพื่อไม่ให้ได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงของยุคสมัย

อู๋เป่ยตกใจ: "มันแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยเหรอ"

หัวใหญ่: "อันที่จริง เพื่อความแม่นยํา การดํารงอยู่ของจักรพรรดิ์แห่งสวรรค์ เป็นชายผู้แข็งแกร่งในอาณาจักรที่ห้าแล้ว"

อู๋เป่ยพยักหน้า: "เข้าใจแล้ว ฉันจักรพรรดิของจักรพรรดิ์แห่งสวรรค์ จริงๆ แล้วสามารถเข้าใจได้ว่าเป็นลู่ทางสู่จักรพรรดิ์แห่งสวรรค์หรอ?

หัวใหญ่: "มันเหมาะสมสำหรับคุณที่จะพูดแบบนั้น"

"ถ้าหากกลายเป็นจักรพรรดิ์แห่งสวรรค์ จะไม่ถูกปราบปรามอย่างมุ่งร้ายโดยกฎแห่งสวรรค์และโลกอีกต่อไปใช่ไหม" เขาถามด้วยรอยยิ้ม

หัวใหญ่: "นั่นเป็นเรื่องธรรมชาติ เนื่องจากคุณเป็นจักรพรรดิ์แห่งสวรรค์ คุณจึงมีความสามารถในการควบคุมทุกสิ่งในโลก กฎของจักรวาลไม่เพียงแต่จะไม่ทําร้ายคุณเท่านั้น แต่ยังปกป้องคุณด้วย เพราะตัวคุณเองเป็นตัวแทนของกฎ

หากอู๋เป่ยมีอะไรให้คิด เป็นไปได้ไหมที่สิ่งที่เรียกว่าความอาฆาตพยาบาทของจักรวาลและการปราบปรามกฎคือการปลูกฝังจักรพรรดิ์แห่งสวรรค์?

อู๋เป่ยไปที่ภูเขาปีศาจดํา

ภูเขาปีศาจดําที่อยู่ห่างไกล อู๋เป่ยมาถึงในก้าวเดียว เขายืนอยู่กลางอากาศ โดยมีเทือกเขาทอดยาวเป็นพัน ๆ ไมล์ใต้ฝ่าเท้าของเขา และยอดเขาสีดําแห่งหนึ่งได้ปลดปล่อยเวทมนตร์ที่มีความหมายออกมา

ทันทีที่อู๋เป่ยปรากฏตัว แสงวิเศษก็พุ่งเข้าใส่ภูเขา ควบแน่นเป็นจอมมารสูงหมื่นฟุตอยู่กลางอากาศ เขามีใบหน้าสีน้ําเงินและตาสีแดง และร่างกายส่วนบนของเขาเป็นมนุษย์ ฝั่งหนึ่งมีแขนสิบสองแขนและอีกฝั่งหกแขน ร่างกายส่วนล่างของเขาเหมือนม้า มีสี่กีบ

ในมือของจอมมารถือดาบทหารวิเศษสิบสองเล่ม ซึ่งแต่ละเล่มมีพลังอันยิ่งใหญ่

จอมมารจ้องมองไปที่อู๋เป่ย และหัวเราะ: "มีคนมาหาที่ตายอีกแล้วหนึ่งคน!"

อู๋เป่ยพูดเบา ๆ ว่า "แกมั่นใจมาก"

จอมมารหัวเราะเยาะ: "แกเป็นคนที่แข็งแกร่งในเผ่าพันธุ์มนุษย์ แต่น่าเสียดายที่คุณยังอ่อนแอเกินไปต่อหน้าฉัน แกรู้ไหมว่ามีคนกี่คนที่แข็งแกร่งจากเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่ตายในกำมือฉัน?

อู๋เป่ย: "ต่อไป คุณจะไม่มีโอกาส" เมื่อเขาพูดจบ เขาตบมือขวาของเขาในอากาศ

นี่คือศาสตร์วิญญาณระดับเจ็ด ศิลปะผู้ไล่ล่าวิญญาณที่ได้มาจากผู้ไล่ตามวิญญาณ เห็นเพียงมือใหญ่ จอมมารรู้สึกถึงลมปราณที่ทําลายโลก ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมากและเขาก็ตะโกนว่า "ศิลปะแห่งเคล็ดลับ!"

มือทั้งแปดของเขาถูกผนึกในเวลาเดียวกัน และพลังปีศาจวิเศษรอบ ๆ ร่างกายของเขาก็สั่น ก่อตัวเป็นม่านแสงสีดําขนาดใหญ่

มือใหญ่แตะม่านแสง และม่านแสงก็ระเบิดในพริบตา จากนั้นก็กดหัวจอมมารลงกับพื้น จอมมารกรีดร้องอย่างดุเดือด แต่ไม่ว่ามันจะดิ้นรนแค่ไหน มันก็ไม่สามารถต้านการปราบปรามของอู๋เป่ยได้

"ปัว!"

หัวใหญ่: "มันเป็นปีศาจที่ฝึกตนไสยศสตร์ ปีศาจผู้นี้ที่ฝึกตนไสยศาสตร์ที่ชั่วร้ายที่สุด ควบคู่ไปกับพลังปีศาจที่ชั่วร้ายของเขา ได้กลายเป็นอันตรายที่ยิ่งใหญ่ หากคุณฆ่ามัน คุณจะสามารถช่วยคนงามทั้งสี่ที่ถูกปีศาจตัวนี้ควบคุมไว้ และรับไฉที่ปีศาจตัวนี้ได้สะสมไว้ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

อู๋เป่ย: "ต้นกําเนิดของคนงามทั้งสี่นี้คืออะไร? ทําไมปีศาจถึงควบคุมพวกเธอ"

หัวใหญ่: "คนงามทั้งสี่เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในอดีตและปัจจุบัน พวกเขาถูกควบคุมโดยแม่มดในช่วงเวลาต่างๆ พวกเขาทั้งหมดมีพลังพิเศษและทรงพลังในร่างกายของพวกเขา ซึ่งจําเป็นมากสําหรับแม่มดและปีศาจ หากไม่มีพลังทั้งสี่นี้ แม่มดคงไม่มีพลังมาก

"พลังพิเศษสี่อย่างเหรอ" อู๋เป่ยพูดอย่างครุ่นคิด "ผมจะไปพบแม่มดคนนั้นตอนนี้!"

หัวใหญ่: "คุณแน่ใจหรือว่าคุณจะไปตอนนี้? ความแข็งแกร่งของปีศาจนั้นแข็งแกร่งกว่าจอมมารตัวนี้มาก

อู๋เป่ย: "มันไม่สําคัญหรอก จะช้าหรือเร็วเราก็ต้องดําเนินการ จึงไม่จําเป็นต้องเลื่อนออกไป"

ด้วยเหตุนี้เขาจึงใส่สมบัติทั้งหมดของจอมมารไว้ในกระเป๋าของเขา แล้วไปฆ่าปีศาจ

หลังจากหายใจไม่กี่ครั้ง เขาก็ยืนอยู่หน้าพระราชวังขนาดใหญ่และหรูหรา พระราชวังตั้งอยู่บนยอดเขา ครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่มาก สูงและงดงาม

เมื่อเขายืนอยู่บนพื้นที่ปูด้วยหยกหน้าพระราชวัง ประตูของพระราชวังก็ค่อยๆ เปิดออก และผู้หญิงที่งดงามก็ออกมา เธอสวมกระโปรงสีเขียวซึ่งพอดีมาก ทําให้รูปร่างที่สมบูรณ์แบบของเธอโดดเด่น

อู๋เป่ยเป็นผู้ชายที่เคยเห็นผู้หญิงสวยนับไม่ถ้วน แต่เมื่อเขาเห็นเธอ เขายังคงรู้สึกประหลาดใจ และสายตาของเขาไม่สามารถละสายตาจากเธอได้ชั่วขณะหนึ่ง

หัวถูกแขวนไว้ด้านหนึ่งและพูดว่า "สวยใช่ไหม? เขาเป็นหนึ่งในสี่คนงามที่ถูกควบคุมและมีความแข็งแกร่ง ตอนนี้เธอเป็นหุ่นเชิดของปีศาจแม่มด

คนงามมองไปที่อู๋เป่ย และพูดว่า "ทําไมคุณถึงมาตาย" เสียงของเธอไพเราะมากจนทําให้ผู้คนรู้สึกเหมือนสายลมฤดูใบไม้ผลิ

อู๋เป่ยพูดเบา ๆ ว่า "ปีศาจแม่มด ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ คุณจะปล่อยให้เธอต่อสู้และฆ่าผมได้อย่างไร? ผมคิดว่าคุณควรออกมาด้วยตัวเองดีกว่า ผมจะแก้ปัญหาให้คุณโดยเร็วที่สุด ทุกคนจะได้มีความสุข"

ผู้หญิงคนนั้นดูเฉยเมยและพูดว่า "เด็กโง่เขลา ตายเถอะ" หลังจากพูดอย่างนั้น เธอชี้ไปที่อากาศด้วยมือขวาของเธอ และฟ้าร้องอันทรงพลังก็เกิดขึ้นในความว่างเปล่า และตกลงมายังอู๋เป่ย