ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1946

บรรพบุรุษผู้เที่ยงแท้ พลังยุทธ์สูงกว่าจักรพรรดิผู้เที่ยงแท้ ในประวัติศาสตร์ทั้งหมดของคนโบรผู้เที่ยงแท้โบราณ บรรพบุรุษผู้เที่ยงแท้ไม่เพียงแต่แข็งแกร่งเท่านั้น แต่ยังมีความสามารถพิเศษที่สามารถเปลี่ยนเลือดของคนธรรมดาและทําให้มันกลายเป็นผู้เที่ยงแท้โบราณ! นอกจากนี้ เป็นเรื่องยากสําหรับบรรพบุรุษผู้เที่ยงแท้ที่จะถูกฆ่า ในเวลาเพียงไม่กี่ปี บรรพบุรุษผู้เที่ยงแท้สามารถสร้างผู้เที่ยงแท้โบราณที่ทรงพลังได้ในเวลาเพียงไม่กี่ปี

อู๋เป่ยเหลือบมอง ปีศาจซอมบี้ค่อยๆ ตกลงไปในสายลม ดูเหมือนว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเทพเจ้าและปีศาจ เขาถูกทุบตีอย่างหนักจนทําได้เพียงต่อสู้กลับ

ในขณะนี้ ปีศาจซอมบี้อีกสี่ตัวพุ่งออกมา ซึ่งทั้งหมดเป็นการดํารงอยู่ของราชาผู้เที่ยงแท้ พวกเขาเป็นห้าต่อหนึ่ง ทําให้เทพเจ้าและปีศาจมีเสถียรภาพชั่วคราว

อู๋เป่ยตะคอกอย่างเย็นชา: "คิดว่าผมเป็นอะไร เทพเจ้าและปีศาจก็เป็นแบบนี้!"

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็กระตุ้นชุดเกราะแท้ของสามจักรพรรดิทั้งสาม และใช้ดรรรชณีสามสีคว้ามันไว้ ทันทีที่เทพเจ้าและปีศาจสังเกตเห็น เขาก็ถูกจับได้ มือใหญ่มีพลังมากจนด้วยการบีบเล็กน้อย พลังของเทพเจ้าและปีศาจก็ถูกระงับและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

เทพเจ้าและปีศาจคํารามและดูไม่เต็มใจ

อู๋เป่ยพูดว่า "เผ่าปีศาจ บนร่างกายของคุณน่าสนใจเล็กน้อย ผมจะส่งคุณไปที่ไหนสักแห่ง"

เมื่อพูดจบ ด้วยพลังในมือของเขา เทพเจ้าและปีศาจถูกบีบเป็นลูกบอลและถูกโยนลงไปในรังเวทย์ปีศาจ

ราชาผู้เที่ยงแท้โลหิตครามประหลาดใจ เขารู้ว่าอู๋เป่ยเป็นจักรพรรดิผู้เที่ยงแท้ และมีชุดเกราะแท้ของสามจักรพรรดิ หลังจากนั้นมันต้องแข็งแกร่ง แต่ไม่คิดว่ามันจะทรงพลังขนาดนี้!

หลังจากปราบปรามเทพเจ้าและปีศาจ อู๋เป่ย มองไปที่ความแข็งแกร่งของปีศาจซอมบี้ทั้งห้า ดวงตาของปีศาจซอมบี้ทั้งห้านั้นชัดเจน ซึ่งเห็นได้ชัดว่าแตกต่างจากความแข็งแกร่งของปีศาจซอมบี้ทั่วไป เขามีความสุขมากที่เขาใช้วิธีการสอนและท่องคําศักดิ์สิทธิ์เพื่อฟื้นฟูปราชญ์จิตสํานึก และขับไล่ปีศาจ

ปีศาจซอมบี้ตะลึง จากนั้นก็หยุดนิ่ง และควันดําก็ออกมาจากร่างกายของเขา ซึ่งเป็นเวทมนตร์ของการถูกขับไล่ออกไป

ในที่สุด อู๋เป่ยก็มาหาจักรพรรดิผู้เที่ยงแท้ และลูบยอดด้วยมือของเขา จักรพรรดิผู้เที่ยงแท้ตัวสั่นไปทั่ว และความทรงจําที่ปิดผนึกก็กลับคืนมา จากนั้นเขาก็ตบหัวราชาผู้เที่ยงแท้อีกสี่คน

หลังจากนั้นไม่กี่นาที ห้าคนก็กลับไปที่ชิงหมิงทีละคน พวกเขาเหลือบมองอู๋เป่ย และคุกเข่าลงทีละคน