ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1967

หลี่เย่าซือได้ศึกษาการตกปลามาครึ่งปีแล้ว เขาใช้เบ็ดและสายเบ็ดได้อย่างมืออาชีพ รวมถึงเหยื่อที่เขาใช้ก็เป็นของพิเศษ ขณะที่อู๋เป่ยกลับไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย มือเปล่า ไม่มีอะไรเลย

หลี่เย่าซือเตรียมเหยื่อแล้ว เขาหยิบเบ็ดฟาดออกไป เส้นสายเงินพุ่งไปหลายพันเมตร ตกลงไปที่ผิวน้ำ อู๋เป่ยเห็นว่าเบ็ดของเขามีลายเกล็ดที่ละเอียดมาก เป็นวัสดุพิเศษที่ทำขึ้น และยังมีค่ายกลวางอยู่ข้างบน

หลี่เย่าซือพูดว่า “พ่อครับ ผมมีเบ็ดอีกอันนึง ถ้าพ่ออยากใช้ก็บอกมา”

อู๋เป่ยตอบว่า “พ่อมีอยู่แล้ว”

พูดจบเขาก็มองไปไกลๆ เห็นป่าไผ่ที่อยู่ห่างออกไป เขาจึงเรียกไม้ไผ่ยาวสิบห้าฟุตลอยมาและจับไม้ไผ่ไว้ ก่อนจะหย่อนมันลงไปในน้ำ

พลังเซียนบีบให้มันกลายเป็นเส้นและหยดลงไปในน้ำทะเล

เมื่อหลี่เย่าซือเห็นท่าทางของอู๋เป่ย เขาก็รู้สึกอิจฉาอย่างมาก “พ่อครับ เมื่อไหร่ผมจะสามารถรวมพลังเป็นเส้นได้บ้าง สร้างสิ่งที่มองเห็นไม่เห็นด้วยตาเปล่าให้กลายเป็นจริงได้”

อู๋เป่ยพูดว่า “ยังไกลไปหน่อย เมื่อไหร่ที่นายเป็นเซียนแห่งสวรรค์ นายถึงจะทำได้แบบนี้”

หลี่เย่าซือขมวดคิ้วและพูดว่า “เซียนแห่งสวรรค์ก็ไม่เห็นจะน่าทึ่งอะไรเลย ตอนนี้ผมสามารถสู้กับเต้าจวินได้แล้วนะ”

อู๋เป่ยพูดว่า “นั่นแหละคือเซียนแห่งสวรรค์ธรรมดา แต่ที่พ่อพูดถึงคือเซียนแห่งสวรรค์จากเส้นทางแห่งเซียน พ่อของนายก็เป็นเซียนแห่งสวรรค์ นายจะสู้ได้ไหมล่ะ”

หลี่เย่าซือหยิกจมูกแล้วพูดว่า “พ่อครับ ที่พามาตกปลานี่ มีอะไรหรือเปล่า”

หลี่เย่าซือเป็นเด็กฉลาด เขาจึงถามอู๋เป่ยทันที

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า “เห็นเสี่ยวไป๋หลงที่นายตกได้ มันดูพิเศษ ก็เลยอยากมาดูสักหน่อย เสี่ยวไป๋หลงตัวนั้นนายตกมาจากที่นี่เหรอ?”

หลี่เย่าซือตอบว่า “ใช่ครับ ตอนนั้นผมตกใจมาก เพราะไม่คิดว่าจะมีมังกรที่แท้จริงมาโผล่ที่นี่”

อู๋เป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อยและถามว่า “ตอนนั้นนายเห็นอะไรอีกบ้าง?”

หลี่เย่าซือพูดว่า “ในทะเลมีกลิ่นคาวเลือดแรงมาก ซึ่งดึงดูดฝูงปลาเป็นจำนวนมาก ดังนั้นวันนั้นผมเลยตกปลาตัวใหญ่ได้หลายพันตัว”

อู๋เป่ยขยับไม้ไผ่ในมือ น้ำทะเลพลุ่งขึ้น และมังกรตัวใหญ่ตัวหนึ่งถูกดึงขึ้นมา มันมีขนาดยาวพันเมตร เป็นมังกรสีฟ้า