ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1978

อู๋เป่ยมองไปที่คนนั้น และถามขึ้น “ฉันไปได้หรือยัง？”

ชายที่หน้าดำคร่ำเครียด โบกดาบขนาดใหญ่ที่อยู่ในมือไปมา และตอบกลับเสียงเรียบ “อยากจะไปก็ได้ แต่มีข้อแม้ว่าแกจะต้องชนะฉันให้ได้”

อู๋เป่ยลอบถอนหายใจออกมา “ทุกคนล้วนเดินมาสู่หนทางแห่งผู้เที่ยงแท้ เพื่อตามหาโอกาสและโชคชะตา แล้วทำไมถึงยังต้องมาสู้รบกันด้วย？”

กล่าวจบ เขาก็ก้าวไปหาชายคนนั้นทันที จนตัวเขาแทบจะติดกับชายคนนั้น จากนั้นเขาจึงผลักเข้าที่หัวไหล่ของมันจนลอยออกไป

ชายคนนั้นถูกผลักออกมาไกลหลายสิบเมตร จนร่างของเขาตกจากถนนลงไปในความมืดมิดที่มีที่สิ้นสุด ในขณะที่ร่างกายของเขากำลังเข้าสู่ความมืดมิด แม้แต่เสียงเขาก็ไม่สามารถเปล่งออกได้ และจากนั้นก็ได้ถูกกลืนกินไปทั้งหมด

เมื่อเห็นว่าชายคนนั้นได้หายไปในความว่างเปล่าแล้ว อู๋เป่ยก็รู้สึกตกใจ ที่แท้ความว่างเปล่านี้ก็สามารถกลืนกินคนเป็นๆได้！

เขาถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วจึงเดินหน้าต่อไป เดินไปไม่เท่าไหร่เขาก็พบเข้ากับหญิงสาวผู้หนึ่ง เธอได้รับบาดเจ็บมาและมีเลือดไหลออกมาจากหลังของเธอ

ถนนเส้นนี้มีความกว้างเพียงห้าเมตร การค้นพบของอู๋เป่ยนั้น จึงทำให้เธอตื่นตัวขึ้น ยืนนิ่งและหันกลับมา

เธอสวมด้วยชุดกระโปรงสีม่วง ผิวขาวราวกับหิมะและสวยสดงดงาม ขาทั้งสองข้างของเธอเรียวยาว ดวงตาของเธอสีน้ำเงินราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า แต่บนแขนของเธอมีแผลลึกจนเห็นกระดูกและมีเลือดไหลไม่หยุด จนไม่สามารถหยุดเลือดได้

อู๋เป่ยหยุดยืนอยู่ห่างจากเธอสองสามเมตร และถามขึ้น “คุณมีเลือดไหลอยู่ ต้องการความช่วยเหลือหรือเปล่า？”

“คุณช่วยฉันไม่ได้หรอก คุณไปเถอะ” หญิงสาวตอบกลับเสียงเรียบ พร้อมกับเขยิบตัวของเธอเพื่อให้อู๋เป่ยผ่านเธอไป

อู๋เป่ยเดินต่อไปข้างหน้าได้ห้าก้าว ก็กล่าวขึ้นเสียงเรียบ “กฎของที่นี่ก็คือไม่สามารถรักษาบาดแผลได้ใช่ไหม？”

หญิงสาวคนนั้นไม่ได้ตอบอะไรกลับ เธอเพียงจ้องมองอู๋เป่ย

อู๋เป่ย “ผมมีผงยาที่อาจจะสามารถช่วยคุณได้อยู่” เขาหยิบขวดยาขวดเล็กขวดหนึ่งออกมาและโยนให้อีกฝ่าย จากนั้นก็เดินต่อไปข้างหน้า

หญิงสาวคนนี้เธออ่อนแอมากแล้ว พื้นฐานพลังยุทธ์ของเธอนั้นคือเลือด ถ้าเลือดไหลออกไปจนหมดเธอก็จะตาย เธอเปิดฝาขวดที่อู๋เป่ยให้พร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆ พร้อมกับพูดพึมพำออกมา “ก็ถือว่านี่เป็นยาพิษก็แล้วกัน ตายเร็วขึ้นมาอีกไม่กี่ชั่วยามแล้วจะแตกต่างอะไรกัน？”