ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1982

อู๋เป่ยหัวเราะเสียงเย็นพร้อมกับลุกขึ้นยืน “ใครกันชาวนาที่น่าสงสาร ทักษะการแพทย์ของฉันได้รับตกทอดมจากบรรพบุรุษ！”

ชายวัยกลางคนคนนั้นไม่เชื่อ และหัวเราะออกมา “ลักษณะเหมือนหมีแบบแกเนี่ย ยังจะกล้าบอกว่ารู้ทักษะการแพทย์？”

อู๋เป่ย “คุณไม่เชื่อ？ได้ เช่นนั้นผมจะตรวจชีพจรให้คุณ ถ้าผมตรวจออกมาได้ไม่ตรง คุณสามารถตบผมได้เลย”

ชายวัยกลางคนไม่พลาดที่จะตอบตกลง “ได้สิ ผมจะให้คุณตรวจ”

จากนั้นอู๋เปยก็ตรวจชีพจรให้เขา ถึงแม้ว่าพลังยุทธ์ของเขาจะไม่อยู่ แต่ทักษะการแพทย์ของเขายังอยู่ เมื่อตรวจชีพจรไปได้สิบกว่าวินาที เขาก็เอ่ยขึ้น “ร่างกายของคุณนั้นมีปัญหาอยู่สามอย่าง อย่างแรกเป็นแผลเก่าที่คุณน่าจะได้มาตอนสมัยยังเป็นวัยรุ่น อย่างที่สองบริเวณหัวไหล่ของคุณจะปวดแปลบขึ้นมาทุกครั้งที่เป็นวันที่มีเมฆมาก”

ชายวัยกลางคนชะงักไป ตอนเขายังเป็นวัยรุ่นเขาเคยโดนหมาป่ากัดที่หัวไหล่ อีกทั้งยังมีอาการปวดขึ้นมาในวันที่เมฆมากจนถึงทุกวันนี้ เขารู้ได้ยังไงกัน หรือเขาจะรู้ทักษะการแพทย์จริงๆ？

เขาถามต่อ “แล้วปัญหาที่สามล่ะ？”

อู๋เป่ย “ปัญหาที่สองของคุณก็ค่อนข้างหนักแล้ว ตอนนี้คุณปัสสาวะไม่ค่อยออก และก็อั้นไว้ไม่ค่อยได้ อีกทั้งทุกครั้งที่คุณจะร่วมรักกับภรรยาก็ทำไม่ได้เพราะมีอาการเจ็บปวดขึ้นมา ผมพูดถูกไหม？”

ชายวัยกลางคนตกใจเป็นอย่างมาก พร้อมกับพยักหน้ารับ “ถูกต้องเลย หมอเทวดาคุณมองออกหมดเลยนี่！！”

อู๋เป่ยหัวเราะ “นี่แค่เรื่องเล็ก พูดปัญหาที่สามเลยแล้วกัน คุณมีอาการปวดหัวที่ช่วงนี้มีรุนแรงเป็นพิเศษ บางคืนก็นอนไม่ค่อยหลับ ผมพูดถูกหรือไม่ ？”

ชายวัยกลางคนได้ยกให้อู๋เป่ยเป็นหมอเทวดาเรียบร้อยแล้ว “ใช่ๆ ถูกต้องหมดเลย！คุณหมอเทวดา ผมรักษาอาการพวกนี้มาหลายปีแล้ว บางทีมันก็ดีขึ้นบางทีมันก็แย่ลง คุณเก่งมากๆเลย ช่วยรักษาผมหน่อยได้ไหม？”

อู๋เป่ย “แน่นอน ในเมื่อผมสามารถบอกอาการของคุณออกไปได้ ผมก็ย่อมรักษาได้ มาเถอะ คุณพาผมไปดูยาหน่อย”

เมื่อมาถึงที่ร้านยา อู๋เป่ยก็พบว่ายาที่นี่ส่วนใหญ่เขาแทบจะไม่รู้จัก หรือจะพูดได้ว่ายาพวกนี้มีแค่ในมิติเซินหลัวเท่านั้น ข้างนอกไม่มี

เขามีสีหน้าที่ปกติ และพูดกับชายวัยกลางคน “คุณไปช่างยามาให้ผมอย่างละนิด”