ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1992

อู๋เป่ยออกจากโรงเตี๊ยม ไปซื้อกระสอบใหญ่หกใบที่ร้านก่อน กระสอบทุกใบล้วนแล้วสามารถใส่หลายแสนเหรียญวิญญาณได้

ในเวลานี้ โรงรับจำนำปิดแล้ว มียามเฝ้าอย่างแน่นหนา ประตูและหน้าต่างทั้งหมดทำจากเหล็กศักดิ์สิทธิ์ ประตูหนาครึ่งเมตร ห้องใต้ดินล้วนแล้วถูกหลอมด้วยเหล็ก ในเวลานี้ ต่อให้เป็นหนูหนึ่งตัวก็ไม่สามารถบุกเข้าไปในโรงรับจำนำได้

อู๋เป่ยกระตุ้นพลังวิญญาณ ร่อนลงบนหลังคาของโรงรับจำนำอย่างแผ่วเบา บนหลังคา มียอดฝีมือขั้นจิตวิญญาณสองคนเฝ้าอยู่ ยืนสังเกตอยู่ที่สูง ดังนั้น ทันทีที่อู๋เป่ยปรากฏตัว พวกเขาก็สังเกตเห็นแล้ว บินเข้ามาหาทันที

“ซิ่ว!”

อู๋เป่ยกลายเป็นเงาร่างหนึ่ง ก็ได้ยินเสียงดังตูบตูบสองที จอมเวททั้งสองมองไม่เห็นเงาเลยด้วยซ้ำ ก็ถูกโจมตีจนล้มลงกับพื้นและหมดสติไปแล้ว

“ตุ้ม!”

เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะเข้าไปอย่างเงียบ ๆ แต่เป็นการแตะทำลายหลังคา กระโดดลงมาบนพื้นโดยตรง เขามาถึงชั้นหนึ่ง พลังวิญญาณแผ่กระจายไปที่เท้าทั้งสองข้างของเขา ในไม่ช้าก็พบตำแหน่งของกลไก เขาเดินไปหา ต่อยไปที่พื้นหนึ่งหมัด ทำลายกลไกโดยตรง เผยให้เห็นหลุมด้านล่างหนึ่งหลุม

เขากระโดดเข้าไปในหลุม เหมือนกับที่ซ่านตั๋วพูดจริงๆ มีเหรียญวิญญาณขนาดใหญ่ห้ากล่องกองอยู่ที่นี่ และยังมีกล่องเล็กอีกหนึ่งกล่อง เขาเปิดกล่องเล็ก ข้างในเป็นเหรียญสีน้ำเงินทองอย่างหนึ่ง ซ่อนกลิ่นอายของวิถีแห่งสวรรค์เอาไว้ มีหนึ่งหมื่นกว่าเหรียญ

อู๋เป่ยกลับไม่สนใจ ใส่กล่องเหรียญวิญญาณขนาดใหญ่ทั้งห้ากล่องลงในกระสอบใหญ่สี่ใบก่อน หลังจากนั้นอุ้มกล่องเล็กไว้ในมือซ้าย มือขวาถือกระสอบใหญ่สี่ใบ บินออกมาจากห้องใต้ดิน

ในเวลานี้ ข้างนอกเต็มไปด้วยความวุ่นวาย ยอดฝีมือกลุ่มหนึ่งพุ่งออกมา บินไปมาอยู่บนหลังคา มีผู้แข็งแกร่งมากมายปรากฏตัวบนพื้นเช่นกัน เตรียมปิดกั้นทางออก อย่างไรก็ตาม ทันทีที่อู๋เป่ยพุ่งออกมา พลังวิญญาณสั่นสะเทือน คนสิบกว่าคนที่อยู่รอบๆราวกับว่าถูกระเบิดออก บางส่วนหมดสติไปโดยตรง

อู๋เป่ยเป็นเหมือนกับนกอินทรีตัวหนึ่ง พุ่งสูงขึ้น ทะยานสู่ท้องฟ้า วิธีใช้งานของพลังวิญญาณมีมากมาย เมื่อพลังวิญญาณสั่นสะเทือนที่เท้า เขาก็สามารถบินบนท้องฟ้าได้แล้ว

“ตุ้ม!”

ทุกคนบนหลังคารู้สึกถึงลมแรงพัดปะทะหน้า หลังจากนั้นเงาร่างหนึ่งบินขึ้นมา ท่ามกลางพวกเขา มีเพียงจอมเวทย์เท่านั้นที่สามารถบินได้ ในเวลานี้ทำได้แค่มองดูอยู่บนพื้น อยู่ไกลเกินเอื้อม

และในเวลานี้ เสียงตะโกนด้วยความโกรธดังมาจากบนพื้น : “กล้าแตะต้องทรัพย์สินของเจ้าเมือง แกกล้ามากเลยนะ ลงมาเดี๋ยวนี้!”