ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2012

อู๋เป่ยทั้งตกใจทั้งโกรธ: "ชิงเอ๋อ อาจารย์เป็นคนซ่อนเจ้าไว้ที่นี่หรือ?"

หลงชิงเอ๋อพยักหน้าพลางร้องไห้: "ในช่วงสุดท้าย อาจารย์ส่งข้ากับหว่านเอ๋อไปยังห้วงเวลาที่ซ่อนเร้น"

อู๋เป่ยถามเสียงเข้ม: "ชิงเอ๋อ คนร้ายเป็นใคร?"

หลงชิงเอ๋อ: "ตระกูลที่มีผู้แข็งแกร่งแห่งยุคคุมอยู่! คนผู้นั้นส่งคนมาเข้าร่วมลัทธิเซียนไท่ชิงก่อน หลังจากรู้สถานการณ์ทางนี้แล้ว ก็ลงมือทันที!"

อู๋เป่ย: "ชื่ออะไร?"

"ตระกูลชาง! คนที่นำคนบุกเข้ามาชื่อชางหยวนจี๋! ตอนนี้ตระกูลชางยึดครองโลกแห่งไท้ชิง บอกว่าจะใช้ที่นี่เป็นสะพาน เพื่อเข้าครอบครองโลกแห่งซ่างชิง!"

"ตระกูลชาง! ข้าเข้าใจแล้ว! ชิงเอ๋อ ยังมีคนอื่นอีกไหม?"

หลงชิงเอ๋อ: "ตอนนั้นอาจารย์กับอาจารย์ปู่จัดการให้คนกลุ่มหนึ่งหนีไป แต่ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน"

อู๋เป่ยพยักหน้า: "อาจารย์สามารถปกป้องเจ้าได้ ย่อมปกป้องคนอื่นได้เช่นกัน"

จากนั้น เขาส่งนางรองเข้าไปในเจิ้นตั้นของตน แล้วมุ่งหน้าไปยังตำหนักไท่ชิง ไม่ผิดคาด พวกคนร้ายคงส่งคนมาประจำการที่นี่

ในตำหนักไท่ชิงของลัทธิเซียนไท่ชิง สตรีงดงามกว่าร้อยคนถูกกักขังอยู่ที่นี่ ศิษย์ชายและผู้อาวุโสชายถูกประหารหมด คนที่หน้าตาไม่งามก็ถูกฆ่า พวกที่เหลืออยู่ล้วนเป็นผู้บำเพ็ญหญิงที่งดงามที่สุดในลัทธิ

ตอนนี้ผู้คุมพวกนางคือผู้บำเพ็ญยี่สิบคน พวกเขาทั้งดื่มสุราคุยกันเรื่อยเปื่อย ทั้งมองผู้บำเพ็ญหญิงเป็นระยะ

หนึ่งในนั้นพูด: "เฮ้อ น่าเสียดาย ผู้บำเพ็ญหญิงพวกนี้ล้วนเก็บไว้ให้คุณชาย ไม่งั้นพวกเราก็ได้สนุกกันหน่อย"

"เรื่องดีๆ แบบนี้อย่าคิดเลย ตอนนี้คุณชายกำลังฝึกฝนเซียนเพียวเมี่ยว พอนางยอมจำนน พวกผู้หญิงเหล่านี้ก็จะเป็นสินสมรส"

"โครม!"

กระแสอากาศสั่นสะเทือน อู๋เป่ยปรากฏตัวตรงหน้าพวกเขาทันที

คนที่พูดตกใจ แล้วโกรธกล่าว: "เจ้าเป็นใคร?"

อู๋เป่ยถาม: "เซียนเพียวเมี่ยวอยู่ที่ไหน?"

คนผู้นี้เบิกตาโพลง: "เจ้าช่างกล้า..."

"กร๊อบ!"

อู๋เป่ยบีบไหล่เขาแตก เอ่ยเสียงเย็นชา: "ตอบคำถาม ไม่งั้นตาย!"

"เจ้ารู้ไหมพวกเราเป็นคนของใคร?"

"พรวด!"

คนผู้นี้ระเบิดในที่เดิม กลายเป็นละอองเลือด

อู๋เป่ยมองไปยังคนที่สอง: "พูด เซียนเพียวเมี่ยวอยู่ไหน?"

คนที่เหลือกลัวจนไม่กล้าหายใจแรง คนที่ถูกถามตอบเสียงสั่น: "อยู่ที่ตระกูลชาง!"

อู๋เป่ย: "ตระกูลชาง ทำไมถึงทำลายโลกแห่งไท้ชิง เจ้ารู้ไหม?"

คนผู้นี้รีบพูด: "ดูเหมือนเพื่อเข้าสู่โลกแห่งซ่างชิง"

อู๋เป่ยเยาะเย้ย: "ในพวกเจ้า มีแค่คนเดียวที่จะรอดชีวิต พาข้าไปตระกูลชาง"

พูดจบ มีคนหนึ่งรีบคุกเข่า: "ข้าน้อยยินดีนำทาง!"

อู๋เป่ยสายตาเย็นชา นอกจากคนที่คุกเข่า ที่เหลือทั้งหมดระเบิดร่างตาย​​​​​​​​​​​​​​​​

หลังจากฆ่าคนเหล่านั้นเสร็จ เขามองไปยังกลุ่มผู้บำเพ็ญหญิงในตำหนัก ผู้บำเพ็ญหญิงเหล่านั้นต่างก็รู้จักอู๋เป่ยดี ว่าเขาคือเทียนเฉียวของลัทธิเซียนไท่ชิง แต่พวกเธอทั้งหมดถูกพันธนาการด้วยคาถาต้องห้ามจนไม่อาจขยับตัวได้

อู๋เป่ยเดินเข้าไปใกล้ โบกมือครั้งหนึ่ง พันธนาการต้องห้ามทั้งหมดก็สลายไป กลุ่มผู้บำเพ็ญหญิงต่างร้องไห้พร้อมกับคุกเข่าลงกราบ

เขาพูดอย่างเรียบเฉยว่า “ข้าจะส่งพวกเจ้าไปยังที่แห่งหนึ่งชั่วคราว” แล้วจากนั้นก็ส่งกลุ่มผู้บำเพ็ญหญิงเข้าไปในเจิ้นตั้นส่วนตัวของเขา

เซียนเพียวเมี่ยวแสดงสีหน้าเศร้าสร้อยและกล่าวว่า “อาจารย์ปู่และเหล่าซือป๋อของเจ้า ต่างก็ถูกตระกูลชางสังหารไปหมดแล้ว แต่ในยามคับขัน พวกเขาใช้วิชาลับส่งศิษย์หลายคนหลบหนีไป นับว่ายังรักษาสืบทอดไว้ได้บ้าง”

ในดวงตาของอู๋เป่ยเต็มไปด้วยเพลิงโทสะ “ตระกูลชาง จะต้องชดใช้อย่างสาสม!”

ชางหยวนจี๋ร้องถามเสียงกร้าว “เจ้าเป็นใครกันแน่?”

เซียนเพียวเมี่ยวก้าวมาด้านหน้า สะบัดมือเพียงครั้งเดียว ก็สังหารชางหยวนจี๋ในทันที จากนั้นกล่าวว่า “ซวนเป่ย ศิษย์พี่หญิงของเจ้าและศิษย์แห่งวังดาบบางคนยังอยู่ที่นี่ เร็วเข้า รีบไปช่วยพวกเขา”

อู๋เป่ยทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ใช้พลังจิตแผ่ขยายครอบคลุมพื้นที่เกือบครึ่งทวีปชางไห่ ไม่นานก็พบเหล่าศิษย์วังดาบหลายสิบคน เขารีบช่วยพวกเขาออกมา และจัดการสังหารคนที่เฝ้าดูแลทันที

หลังจากจัดการทุกคนเรียบร้อย อู๋เป่ยมองไปยังเซียนเพียวเมี่ยวและพูดว่า “ซือจวิน ตอนนี้พวกเราจะไปกวาดล้างตระกูลชาง เพื่อแก้แค้นให้อาจารย์ปู่และทุกคน!”

เซียนเพียวเมี่ยวตอบว่า “ตระกูลชางมีผู้แข็งแกร่งแห่งยุคอยู่”

อู๋เป่ยกล่าวอย่างไม่หวั่นเกรง “ไม่เป็นไร ข้าก็ยังสามารถสังหารเขาได้!”

พูดจบ เขาก็ปล่อยอาหลีออกมาและสั่งว่า “อาหลี เจ้าคุ้มครองซือจวินของข้า!”

อาหลีพยักหน้า “รับทราบ นายท่าน”

ทันใดนั้นก็มีเสียงคำรามดังมาจากด้านนอก “ใครฆ่าลูกข้า ออกมารับความตายซะ!”

ที่แท้หลังจากชางหยวนจี๋เสียชีวิต บิดาของเขา ชางเสวียนกวง ผู้นำตระกูลชาง ก็สัมผัสได้ทันทีและบินมาที่นี่

อู๋เป่ยยกศพของชางหยวนจี๋ขึ้น ก่อนจะเหวี่ยงไปกลางอากาศ ศพพุ่งทะลุหลังคาออกไปยังชางเสวียนกวงที่อยู่บนฟ้า

ชางเสวียนกวงคว้าศพลูกชายเอาไว้ แต่แรงมหาศาลจากศพกลับทำให้เขาถอยหลังไปหลายก้าว แขนของเขาชาไปหมด

เขาตกใจเป็นอย่างมาก เพราะเขาคือผู้แข็งแกร่งแห่งสองยุค แต่กลับแทบจะรับสิ่งที่อีกฝ่ายขว้างมาไม่ไหว!

“เจ้าเป็นใครกันแน่?” เขาจ้องมองอู๋เป่ยและถามด้วยเสียงกร้าว