ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2026

อู๋เป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย ปลดปล่อยเต้าเซิ่นออกมาทันที พุ่งไปทางเจ้าแห่งดวงดาวโดยตรง เต้าเซิ่นของเขาถูกขัดเกลาโดยดวงอาทิตย์แห่งจักรวาล ทรงพลังเป็นพิเศษ

เงาหนึ่งปรากฏขึ้นเหนือเจ้าแห่งดวงดาว โบกมือใหญ่หนึ่งที จับเจ้าแห่งดวงดาวเอาไว้ในฝ่ามือโดยตรง

ดวงตาของอู๋เป่ยเป็นประกาย บ่นพึมพำ : “นี่น่าจะเป็นเศษดาวจากจักรวาลหลัก คิดไม่ถึงเลยว่าจะมาปรากฏอยู่ที่นี่ ไม่น่าล่ะที่แห่งนี้ถึงถูกเรียกว่าทวีปซินหลาน!”

เก็บเศษดาวเสร็จ ดึงเต้าเซิ่นกลับมา โยนชิ้นส่วนนี้เข้าไปในจักรวาลไท่ชู ทันใดนั้น พลังแห่งดวงดาวที่แข็งแกร่งถูกปลดปล่อยออกมา เข้าไปในร่างกายของเขา

เจ้าแห่งดวงดาวของทวีปซินหลานหายไป ทันใดนั้น ผู้บำเพ็ญนับไม่ถ้วนก็ตื่นตระหนก แสงล่องหนพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าทีละดวง ค้นหาเบาะแสของเจ้าแห่งดวงดาว แต่ไม่ว่าพวกเขาจะหายังไง ก็ไม่พบแม้แต่เงาเลยด้วยซ้ำ

“เจ้าแห่งดวงดาวหายไปแล้ว เป็นไปได้ยังไง!”

“หรือว่าเจ้าแห่งดวงดาวถูกปล้นไปแล้วเหรอ”

“เป็นไปไม่ได้! พลังของเจ้าแห่งดวงดาวแข็งแกร่งอย่างมาก แม้แต่ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวาลก็ไม่สามารถเข้าใกล้ได้ จะมีใครสามารถขโมยมันไปได้”

ในเวลานี้ อู๋เป่ยดูดซับพลังแห่งดวงดาวด้วยพลังทั้งหมด เพื่อเติมเต็มระดับมรรคาจารย์

จู่ๆ มีเงาหนึ่งปรากฏขึ้นที่สวนดอกไม้ ราวกับนักรบปีศาจ เงานั้นกำลังจะค้นหาบริเวณรอบๆ ไม่รู้ว่าอู๋เป่ยไปยืนอยู่ที่หลังเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ ถาม : “แกเป็นใครห”

เงานั้นตกใจอย่างมาก ฟันดาบไปข้างหลังโดยสัญชาตญาณ

“ติ้ง!”

ดาบสั้นหยุดลง ถูกอู๋เป่ยหนีบเอาไว้ด้วยนิ้วมือสองนิ้ว เงานั้นดึงดาบด้วยกำลังทั้งหมด ดาบกลับไม่ขยับแม้แต่นิดเดียว

“เพี๊ยะ!”

อู๋เป่ยต่อยไปที่หลังเขาหนึ่งที เงานั้นร้องเอื้อหนึ่งที ล้มลงกับพื้น หลังจากนั้น ขาข้างหนึ่งเหยียบไปที่หน้าของเขา เสียงหนึ่งดังขึ้นเหนือหัว : “ใครส่งแกมา ไม่พูดฉันจะเหยียบแกตาย”

เงานั้นรู้ได้ว่าหัวของตัวเองกำลังจะถูกเหยียบแบน เขาตะโกนออกมา : “ผมพูด! อย่าฆ่าผม!”

อู๋เป่ยผ่อนแรงลงเล็กน้อย พูด : “พูด”

“ตระกูลเฉิง! ตระกูลเฉิงไม่อยากให้ใครมาอยู่ที่นี่!” เงานั้นรีบพูด เขาเป็นชายวัยกลางคน พลังยุทธ์ระดับเต้าจวิน

อู๋เป่ย : “ทำไมถึงไม่อยากให้คนมาอยู่ที่นี่”

“ก็แค่ไม่อยากให้ใครมาอยู่ใกล้ๆแถวนี้”

ในเวลานี้ หลัวหนิงตันเดินเข้ามา พูด : “ตระกูลเฉิงอยู่จากที่นี่ไม่ไกล”

อู๋เป่ยเตะคนจนสลบ ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง พูดกับหลัวหนิงตัน : “เรื่องที่หลัวจูปลอมตัวเป็นคุณ คนของตระกูลเฉิงรู้ไหม”

หลัวหนิงตัน : “น่าจะไม่รู้ ท้ายที่สุดแล้ว เรื่องแบบนี้เพียงแค่ถูกเปิดเผย มันจะเป็นอันตรายต่อสถานะของเธอในตระกูลหลัว แล้วมีประกาศว่าบุคคลนั้นหายตัวไป”

อู๋เป่ยกระพริบตา ถาม : “พี่หลัว ที่ไหนบ้างที่มีคนค่อนข้างเยอะ”

หลัวหนิงตัน : “คนเยอะเหรอ ก็ต้องตลาดใหญ่คงซินแล้ว สามารถซื้อได้ทุกอย่าง”

อู๋เป่ย : “งั้นพวกเราไปเดินเล่นที่นั่นกัน”

หลัวหนิงตันมองเขา : “ซวนเป่ย นายจงใจให้ฉันปรากฏตัว หลังจากนั้นทำให้ตระกูลเฉิงเข้าใจผิดเหรอ”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “เธอชั่วร้ายขนาดนั้น จะปล่อยให้เธอได้ใจไม่ได้”

หลัวหนิงตันคิดอยู่พักหนึ่ง : “ก็ได้ ฟังนาย”

ดังนั้นทั้งสองจึงแต่งตัว มาถึงตลาดใหญ่คงซินด้วยตัวตนของคู่รัก

คงซิน เป็นดาวดวงหนึ่งจริงๆ ภายในของมันว่างเปล่า มีหลุมจำนวนมาก ต่อมา ก็เริ่มมีคนมาทำธุรกิจที่นี่เรื่อยๆ นอกจากนี้คนเยอะขึ้นเรื่อยๆ ค่อยๆกลายเป็นตลาดใหญ่แห่งหนึ่ง ถูกเรียกว่าตลาดใหญ่คงซิน

หลังจากไม่นาน ทั้งสองคนก็มาถึงตลาดใหญ่คงซินแล้ว ทั้งสองจับมือกัน คุยกันอย่างสนุกสนาน เดินไปรอบๆ มีร้านค้ามากมายตลาดใหญ่คงซิง แน่นอนก็มีโรงแรมเช่นกัน

พวกเขามาถึงพื้นที่ที่เจริญรุ่งเรืองที่สุด สิ่งที่ขายอยู่ที่นี่ล้วนเป็นของล้ำค่า ผ่านร้านขายเครื่องประดับร้านหนึ่ง อู๋เป่ยหยุดเดิน พูดด้วยรอยยิ้ม : “พี่หลัว ผมจะเลือกเครื่องประดับให้คุณสองสามอย่าง”

หลัวหนิงตันมองเขาหนึ่งที : “นายซื้อให้ฉัน ไม่กลัวภรรยาของนายหึงเหรอ”

หลัวจู : “หญิงชั่วคนนี้ระวังตัวอย่างมาก ไม่เคยออกจากบ้านแม้แต่ก้าวเดียว คนของฉันไม่สามารถหาโอกาสจัดการได้เลยด้วยซ้ำ”

เฉิงเฟิงอี้ : “ใช่ไง นอกจากนี้พ่อไร้ค่าของหนูก็ปกป้องตลอด น่ารำคาญมาก”

หลัวจูคิดอยู่ครู่หนึ่ง พูด : “อีกสักพักหนึ่ง พ่อของหญิงเลวคนนี้จะฉลองวันเกิดไม่ใช่เหรอ เธอจะต้องกลับไปฉลองวันเกิดอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นก็สามารถลงมือได้แล้ว จัดการครอบครัวของพวกเธอทั้งหมด เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคต”

เฉิงเฟิงอี้ : “แต่ว่าจูเอ๋อร์ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ จะไม่ดึงดูดความสงสัยของคนอื่นเหรอ”

หลัวจูหัวเราะอย่างเย็นชา : “หลายปีที่ผ่านมาฉันหาความสัมพันธ์มาตลอด ตอนนี้ได้พบกับมหาโจรหลายคน ถึงเวลานั้นไปขอให้พวกเขาลงมือ”

เฉิงเฟิงอี้พยักหน้า : “ดี เอาแบบนี้แหละ”

และในเวลานี้ หญิงรับใช้เข้ามาด้วยความลุกลี้ลุกลน พูดอย่างรีบร้อน : “คุณนาย แย่แล้ว คุณชายกำลังโมโห ต้องการให้ท่านไปหา!”

หลัวจูประหลาดใจเล็กน้อย : “โมโหอะไร”

หญิงรับใช้ : “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่คุณชายโกรธมากจริงๆ ฆ่าคนรับใช้ไปหลายคนแล้ว”

หลัวจูขมวดคิ้วเล็กน้อย : “รู้แล้ว ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

อีกด้านหนึ่ง อู๋เป่ยและหลัวหนิงตันไปเดินในร้านค้าหลายแห่งแล้ว ร้านค้าที่ไปล้วนแล้วเป็นชั้นนำทั้งหมด และเถ้าแก่เหล่านี้ก็รู้จักคุณนายเฉิงเป็นอย่างดี เดินเสร็จหนึ่งรอบ ข่าวลือรุนแรงกว่าเดิม คนของตระกูลเฉิงนั่งไม่อยู่แล้ว ส่งคนมาตรวจสอบที่ตลาดใหญ่คงซิน

อู๋เป่ยและหลัวหนิงตันเพิ่งเดินออกมาจากร้านแห่งหนึ่ง ก็ถูกยอดฝีมือกลุ่มหนึ่งล้อมเอาไว้ คนที่เป็นผู้นำเป็นยอดฝีมือระดับมรรคาจารย์ เมื่อเขามองเห็นหลัวหนิงตัน ตกใจทันที พูดเสียงดัง : “คุณนาย คุณอยู่ที่นี่จริงๆ!”

หลัวหนิงตันพูดอย่างไม่แยแส : “คุณจำคนผิดแล้ว ฉันไม่ใช่คุณนายอะไรนั่น ฉันชื่อหลัวหนิงตัน”

คนผู้นั้นอึ้งไปเลย : “ไม่ผิดแน่ คุณนายชื่อหลัวหนิงตันไม่ใช่เหรอ”

หลัวหนิงตัน : “ฉันคือหลัวหนิงตัน แต่ฉันไม่ใช่คุณนายของพวกคุณ”

ผู้มาเยือนอดไม่ได้ที่จะสับสน เกิดอะไรขึ้น