ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2028

ฮูหยินที่คนรับใช้พูดถึง ก็คือเฉิงเฟิงอี้ หลัวซือไท่อดไม่ได้ที่จะกระวนกระวายเล็กน้อย พูด : “บอกไปว่าฉันไม่อยู่.....”

แต่ยังไม่ทันสิ้นเสียง เฉิงเฟิงอี้ก็เดินเข้ามาแล้ว เธอเหลือบมองหลัวซือไท่และเด็กทารกในอ้อมแขนของเขาหนึ่งที พูดด้วยรอยยิ้ม : “นายท่าน เด็กสบายดีไหม”

หลัวซือไท่กอดเด็กเอาไว้แน่นตามสัญชาตญารณ พูด : “เฟิงอี้ คุณมาทำอะไร”

เฉิงเฟิงอี้พูดอย่างไม่แยแส : “คือแบบนี้ ผู้นำตระกูลมีเรื่องอยากหาคุณ คุณตามฉันไปหนึ่งรอบนะ และยังมีอีก วันเกิดของพ่อเธอกำลังจะถึงไม่ใช่เหรอ ให้เธอพาลูกกลับบ้านไปเยี่ยมญาติ”

หญิงสวยพูดทันที : “ฉันไม่กลับไป!”

สีหน้าของเฉิงเฟิงอี้จมลง : “ทำไม คุณไม่เชื่อฟังฉันแล้วเหรอ”

หญิงสวยพูดด้วยเสียงร้องไห้ : “เฉิงเฟิงอี้ ฉันรู้ว่าคุณกำลังวางแผนอะไรอยู่!”

เฉิงเฟิงอี้พูดอย่างไม่แยแส : “ฉันวางแผนอะไร คุณลองพูดมาสิ”

หญิงสวยส่ายหน้า : “ฉันไม่จำเป็นต้องพูด เธอรู้ดี”

หลัวซือไท่หัวเราะ พูด : “เฟิงอี้ ไว้ผมจะให้คนส่งไป คุณวางใจได้เลย”

เฉิงเฟิงอี้ “จัดการตอนนี้เลย”

หลัวซือไท่พูด : “อืม ผมจะจัดการเดี๋ยวนี้เลย” พูดเสร็จก็เรียกพ่อบ้านมา คุยกันสองสามประโยค

เห็นว่าเขาจะส่งไปที่บ้านของแม่จริงๆ เฉิงเฟิงอี้พูด : “ไปกันเถอะ ไปพบผู้นำตระกูล”

หลัวซือไท่ตามเฉิงเฟิงอี้มาถึงห้องโถงของตระกูลหลัว ผู้นำตระกูลหลัวซีเฟิงมาถึงแล้ว ทันทีที่เฉิงเฟิงอี้มาถึง ก็ยืนอยู่ข้างกายหลัวซีเฟิง ราวกับว่าไม่เห็นหลัวซือไท่ดำรงอยู่ พูดอย่างอ่อนโยน : “ซีเฟิง คุณเก่งจริงๆ พลังยุทธ์ทะลวงอีกแล้วเหรอ”

หลัวซีเฟิงสูงสิบฟุต สง่างามอย่างมาก เขาหัวเราะฮ่าฮ่าออกมา ยื่นมือออกไปตบก้นของเฉิงเฟิงอี้หนึ่งที พูด : “เฟิงอี้ หลายวันมานี้ที่ผมเข้าฌาน คุณคิดถึงผมบ้างไหม”

ระหว่างเฉิงเฟิงอี้และเขาไม่ชัดเจนมาโดยตลอด ไม่ใช่สามีภรรยา แต่ก็เหมือนสามีภรรยา ตรงกันข้ามกลับเป็นหลัวซือไท่ ตั้งแต่แต่งงานหลังจากคลอดหลัวจูออกมา ก็ไม่เคยแตะต้องเฉิงเฟิงอี้อีกเลย

แม้ว่าภายในใจของเขาจะโกรธอย่างมาก แต่ผู้นำตระกูลนั้นแข็งแกร่งเกินไป เขาไม่กล้าตอบโต้ อดทนมาโดยตลอด

เฉิงเฟิงอี้ยิ้มที่มุมปาก : “ซีเฟิง ฉันมีเรื่องอยากปรึกษาคุณ”

หลัวซีเฟิง : “พูดสิ เพียงแค่สามารถทำได้ ผมทำให้คุณแน่นอน”

เฉิงเฟิงอี้ชี้ไปทางหลัวซือไท่และพูด : “ตระกูลมีโรงงานทำเหมืองอยู่ที่ชายแดนไม่ใช่เหรอ คุณส่งหลัวซือไท่ไปดูแลเหมืองสิ”

หลัวซีเฟิงประหลาดใจเล็กน้อย : “ทำไมต้องส่งเขาไปด้วย ซือไท่เป็นคนรู้เรื่องและเชื่อฟังมาโดยตลอด.....”

เฉิงเฟิงอี้ขมวดคิ้วและพูด : “ตอนนี้ฉันไม่อยากเห็นเขาแล้ว ชอบขวางทางตลอด”

หลัวซีเฟิงหัวเราะออกมา : “ได้ ซือไท่ เดี๋ยวนายกลับไปเก็บข้าวของ ไปดูแลโรงงานทำเหมืองแห่งนั้น”

หลัวซือไท่ตัวสั่นสะท้าน กำหมัดแน่น แต่สักพักหนึ่งก็ปล่อยออกมา พูดเสียงต่ำ : “รับทราบ ผู้นำตระกูล”

“พ่อของฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!”

ในเวลานี้ เสียงหนึ่งดังขึ้น หลัวหนิงตันและอู๋เป่ยปรากฏตัวพร้อมกัน

เมื่อเวลาที่หลัวซือไท่มองเห็นหลัวหนิงตัน เขาเข้าใจผิดคิดว่าเธอเป็นหลัวจู เฉิงเฟิงอี้ก็คิดแบบนี้เหมือนกัน เธอพูดด้วยรอยยิ้ม : “จูเอ๋อร์ ทำไมหนูถึงกลับมาล่ะ คนผู้นี้คือใคร”

หลัวหนิงตันพูดอย่างเย็นชา : “เฉิงเฟิงอี้ ลืมตาสุนัขของแกมองให้ดี ฉันคือหลัวหนิงตัน ไม่ใช่หลัวจู!”

เฉิงเฟิงอี้ตกใจอย่างมาก : “เธอคือหลัวหนิงตัน แล้วจูเอ๋อร์ของฉันล่ะ”

อู๋เป่ย : “ถูกเฉิงหยุนเจี๋ยฆ่าไปแล้ว”

ความรู้สึกของเฉิงเฟิงอี้มืดลง ถูกหลัวซีเฟิงพยุงเอาไว้ เขาพูดด้วยความโกรธ : “หลัวหนิงตัน เธอชั่วร้ายมาก!”

ใบหน้าของหลัวหนิงตันเต็มไปด้วยความเยือกเย็น : “ชั่วร้ายเหรอ เฉิงเฟิงอี้สองแม่ลูกที่ฆ่าฉันในอดีต ทำไมถึงบอกว่าฉันชั่วร้ายล่ะ”

หลัวซีเฟิงพูดอย่างดุร้าย : “เด็กๆ ตบปากเธอ!”

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครเข้ามา อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ไม่ต้องเรียกแล้ว องครักษ์ของแกหลับไปหมดแล้ว”

หลัวซีเฟิงตกใจอย่างมาก : “แกเป็นใคร”

อู๋เป่ย : “เป็นคนที่แกยุ่งด้วยไม่ได้”

“ไม่รู้ ตัวตนลึกลับอย่างมาก เพียงแต่ คนของทวีปซินหลานของพวกเราเรียกเขาว่าจักรพรรดิแห่งดวงดาวสวรรค์ กราบไหว้และสวดมนต์ทุกปี”

ระหว่างที่กำลังพูด จิตสังหารอันแผ่วเบาปกคลุมตระกูลหลัว หลัวซีเฟิงตกใจ บินขึ้นไปบนท้องฟ้าตรวจสอบคนที่มาทันที

เพียงแค่เห็นชายชราแบกน้ำเต้าและขี่อยู่บนหลังวัวดำตัวหนึ่ง หลัวซีเฟิงเพิ่งโผล่ออกมา เขาชี้ออกไปหนึ่งที แสงดาบดวงหนึ่งบินเข้ามา หัวของหลัวซีเฟิงตกลงมาที่ฟื้น ตายทันที เขาไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าถูกฆ่ายังไง

ฆ่าหลัวซีเฟิงเสร็จ ชายชราพูดอย่างไม่แยแส : “ออกมารับความตายได้แล้ว”

อู๋เป่ยไม่ตื่นตระหนกและไม่รีบ พูดอย่างไม่แยแส : “ไม่จำเป็นต้องตื่นตระหนก”

พูดจบ เขายื่นมือออกไปจับอากาศหนึ่งที ชายชราและวัวของเขาถูกดูดเข้าไปด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัว หลังจากนั้นหล่นลงมาที่ลานบ้าน

ทันทีที่เขาตกลงมา อู๋เป่ยก็ยืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว ถามแทบจะแก้มชนกัน : “แกหมายถึงฉันเหรอ”

อู๋เป่ยในเวลานี้ กลิ่นอายน่ากลัว ใบหน้าของชายชราคนนี้ซีดขาวไปหมด พูดเสียงสั่น : “แกเป็นใคร”

“แม่ของเฉิงหยุนเจี๋ย ฉันเป็นคนจัดการเอง แกต้องการแก้แค้นเหรอ”

ชายชราพูดด้วยความโกรธ : “แกกล้ารุกรานตระกูลเฉิงของฉัน พวกเราไม่มีทางลามืออย่างแน่นอน!”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “ฉันจะฆ่าเทพอสูรยุคที่ห้าอย่างไม่ใยดี แกเป็นแค่ตาเฒ่ายุคที่สามก็กล้ามาแสร้งทำเป็นต่อหน้าฉันเหรอ” ระหว่างที่พูด เขายื่นมือออกไปค้นหา ล้วงลึกเข้าไปในจิตวิญญาณของชายชรา

ชายชราส่งเสียงกรีดร้องออกมา รู้สึกว่าตราประทับแห่งยุคของตัวเอง ถูกอู๋เป่ยล้วงออกมาแล้ว เขาเกือบจะเป็นลมจากความเจ็บปวด!

หยิบตราประทับแห่งยุคออกมาหนึ่งอัน อู๋เป่ยสังเกตอยู่ในมือ พบว่าตราประทับนี้เชื่อมโยงกับจักรวาลอย่างคลุมเครือ มันคือสิ่งที่ทำให้ชายชรามีความแข็งแกร่งอย่างมาก

“เหลือชีวิตไว้ให้แกหนึ่งยุค ไสหัวไปสะ” เขาพูดอย่างไม่แยแส

ชายชราราวกับได้รับนิรโทษกรรม กระโดดขึ้นไปบนวัวดำแล้วหนีไปเลย

หลัวซือไท่พุ่งเข้ามา เห็นตราประทับแห่งยุคในมือของอู๋เป่ย เขาอุทานออกมา : “เป็นตราประทับแห่งยุค! คุณชายต้องการขัดเกลามันไหม”

หัวใจของอู๋เป่ยเต้นแรง : “ตราประทับแห่งยุคสามารถขัดเกลาได้ด้วยเหรอ”