ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2030

ต่อจากนั้น เขาปรุงยาอายุวัฒนะชนิดที่สอง ยาอายุวัฒนะเทียนซิงฮวา ยาอายุวัฒนะนี้ ทำให้จิตวิญญาณแข็งแกร่งโดยเฉพาะ เป็นยาอายุวัฒนะที่เข้ากันได้กับยาอายุวัฒนะฝึกขั้นมหาเทพ ราคานั้นแพงกว่ายาอายุวัฒนะฝึกขั้นมหาเทพถึงสองเท่า ยาอายุวัฒนะนี้ เขาปรุงออกมาหนึ่งพันเม็ดเหมือนกัน

ต่อจากนั้น อู๋เป่ยใช้ความสามารถของเขาอย่างเต็มที่ ใช้สมุนไพรที่มีอยู่เพื่อพัฒนายาอายุวัฒนะต่างๆ นี่เป็นงานที่ต้องใช้เวลา โดยไม่รู้ตัว เขาอยู่คนเดียวในห้วงเวลาเล็กๆ นี้นับร้อยปีแล้ว

ในช่วงเวลานี้ เขาปรุงยาอายุวัฒนะออกมาห้าร้อยกว่าชนิด ส่วนใหญ่เป็นชนิดที่ไม่มีอยู่บนโลกนี้ เป็นต้นฉบับ สมุนไพรในมือ ใช้ได้พอประมาณแล้ว ส่วนที่เหลือนั้นยากที่จะเอามาปรุงเป็นยาอายุวัฒนะ นอกจากนี้ เขาก็ทำออเดอร์ของศาลาจักรพรรดินักปรุงยาก่อนหน้านี้จนสำเร็จหมดแล้ว

ร้อยปีแห่งความสันโดษสำหรับเขาที่เป็นถึงเทียนเซิง มันไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย แต่กลับรู้สึกน่าเบื่อ ดังนั้นจึงบิดขี้เกียจ แล้วออกมาจากห้วงเวลา

ตั้งแต่เข้าไปจนถึงออกมา เขาใช้เวลาไปนับร้อยปี แต่ข้างนอก กลับผ่านไปแค่ยี่สิบกว่านาทีเท่านั้น เถาหรูเสวี่ยและผู้หญิงคนอื่นๆกำลังคุยกันที่ห้องโถงใหญ่

เมื่อเห็นว่าอู๋เป่ยกลับมา เถาหรูเสวี่ยรีบถาม : “ปรุงยาเสร็จแล้วเหรอ”

อู๋เป่ยหัวเราะออกมา หยิบขวดยาออกมาหลายพันขวดทันที พูด : “ยาอายุวัฒนะห้าร้อยห้าสิบแปดชนิด ทุกชนิดล้วนแล้วมีหลายร้อยหลายพันเม็ด รวมทั้งหมดสองหมื่นแปดพันเม็ด”

เถาหรูเสวี่ยดีใจอย่างมาก โบกมือโยกหนึ่งที ก็เก็บยาอายุวัฒนะทั้งหมดเอาไว้ พูด : “ยาอายุวัฒนะเหล่านี้จะตั้งราคายังไง”

อู๋เป่ยหยิบหนังสือออกมาหนึ่งเล่ม พูด : “นี่คือหน้าที่ของยาอายุวัฒนะทั้งหมด คุณสามารถตั้งราคาตามนี้ได้”

เถาหรูเสวี่ยรับหนังสือและพูดด้วยรอยยิ้ม : “ในช่วงนี้เงินเต้าไม่ค่อยมีค่าเท่าไหร่ สามารถตั้งราคาสูงขึ้นอีกหน่อย ก่อนเกิดภัยพิบัติครั้งใหญ่ สวรรค์และโลกเคลื่อนตัว บนโลกใบนี้มีจำนวนเต้าจวินเพิ่มขึ้นสิบกว่าเท่าแล้ว”

อู๋เป่ย : “งั้นก็ตั้งราคาเป็นสกุลเงินเต๋าจุน ใช่แล้ว ยังมีออเดอร์ก่อนหน้านี้ ผมก็ปรุงเสร็จแล้วเหมือนกัน” หลังจากนั้นเขาหยิบขวดยาอายุวัฒนะออกมาบางส่วน

จู่ๆถังปิงอวิ๋นก็พูด : “ยาอายุวัฒนะเหล่านี้ ขายให้คนอื่นน่าเสียดายเกินไปแล้วมั้ง”

อู๋เป่ยโบกมือ : “ไม่มีอะไรน่าเสียดาย ของเหล่านี้สามารถแลกเงินได้ และเงินก็สามารถซื้อสมันไพรได้ เดี๋ยวผมจะเอารายการให้คุณ จำเป็นต้องซื้อสมุนไพรเยอะถึงจะได้”

เถาหรูเสวี่ยรับมาแล้วเหลือบมองหนึ่งที พูด : “พูดถึงสมุนไพร เกรงว่าต้องไปตลาดสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดแล้ว ตลาดสมุนไพรหมื่นโลกที่ราชสำนักเซียนเพิ่งสร้างมีพื้นที่ที่ใหญ่อย่างมาก ว่ากันว่าสามารถดึงดูดผู้ค้าสมุนไพรบนทวีปไม่น้อยเข้ามาทำธุรกิจได้”

ดวงตาของอู๋เป่ยเป็นประกาย : “อ่อ มีสถานที่แบบนี้ด้วยเหรอ หรูเสวี่ย คุณเคยไปไหม”

เถาหรูเสวี่ยส่ายหน้า : “ไม่เคยไป เอาแบบนี้ พวกเราไปด้วยกันวันนี้เลย”

อู๋เป่ยคิดอยู่พักหนึ่ง พูด : “ได้ พรุ่งนี้ไปด้วยกัน”

ฮูหยินอยู่ทั้งหมด อู๋เป่ยจึงไม่ได้กลับไปที่ตำหนักสวรรค์ อยู่ค้างคืนที่ศาลาจักรพรรดินักปรุงยา

ถึงช่วงบ่ายของวันถัดไป เขาค่อยเดินออกมาจากห้องนอน เขาถูกฮูหยินหลายคนดูแลตามลำดับทั้งคืน ล้วนแล้วไม่มีเวลาพักผ่อน ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขามีร่างกายของเทียนเซิง เกรงว่าคงหมดสติไปแล้ว

เตรียมตัวสักพักหนึ่ง เขาและเถาหรูเสวี่ยเตรียมออกเดินทางไปตลาดสมุนไพรหมื่นโลก แต่ในเวลานี้ ศาลาจักรพรรดินักปรุงยาถูกผู้คนล้อมเอาไว้เต็มไปหมด บนท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยผู้คนเช่นกัน ที่แท้ เมื่อเช้านี้มีการเปิดตัวยาอายุวัฒนะสิบชนิดที่ปรุงโดยอู๋เปย ผลลัพธ์ที่ได้ทำให้โลกตะลึง กองกำลังใหญ่จำนวนนับไม่ถ้วนมาจากแดนไกล แย่งกันซื้อยาอายุวัฒนะ

ในเวลานี้ ท่ามกลางฝูงชนมีการต่อสู้กันขึ้นมา

“ทำไมแกถึงมาแซงคิว ฉันต่อแถวมาสองชั่วโมงแล้ว แกอยากเอาเปรียบเหรอ ไม่มีทาง!” มรรคาจารย์คนหนึ่งเต็มไปด้วยความโกรธ คิดไม่ถึงเลยว่าคนที่อยู่ข้างหน้าเขาจะเป็นผู้ฝึกฝนวิชาปีศาจ ความแข็งแกร่งนั้นไม่ได้อยู่ภายใต้มรรคาจารย์อย่างเขาเลย

ผู้ฝึกฝนวิชาปีศาจหัวเราะอย่างเย็นชา : “ฉันจะแซงคิวแล้วทำไม แกไม่พอใจ พวกเราออกไปต่อสู้กัน!”

ทันทีที่อู๋เป่ยมองเห็น ก็กระแอมหนึ่งที ในเวลาเดียวกัน ปลดปล่อยลมปราณออกมา

ทันใดนั้น ผู้ฝึกฝนวิชาปีศาจก็เชื่อฟังขึ้นมา ยิ้มแห้งๆให้อู๋เป่ย : “ต้องขออภัยด้วย ผมจะไปต่อแถวข้างหลัง”

“แบบนี้ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา เอาแบบนี้แล้วกัน จ่ายบัตรคิวออกไปสามพันคิวก่อน คนที่ได้รับบัตรคิว ถึงเวลาค่อยกลับมา ไม่ต้องรอที่นี่ ไม่อย่างนั้นถนนจะถูกปิดตาย”

ดังนั้น มีคนไปแจกหมายเลขบัตรคิวทันที จากหมายเลขหนึ่งถึงสามพัน

ทันใดนั้น คนที่ต่อแถวก็ค่อยๆแยกย้ายกันออกไป แต่ในพื้นที่ยังเหลือคนอีกนับหมื่นคน ล้วนแล้วไม่ได้รับบัตรคิว

หลุมดำนี้ ก่อตัวขึ้นจากจักรวาลเล็กๆของอู๋เป่ย ทันทีที่เผ่าปีศาจเข้ามาในนี้ ก็ถูกบดขยี้เป็นอนุภาคพลังงาน กลายเป็นส่วนหนึ่งของจักรวาลเล็กๆ!

หลังจากนั้น ทั่วทั้งอาณาจักรปีศาจล้วนแล้วตื่นตระหนก พืชดิน หิน ดิน ฯลฯ กระจายออกเป็นควันพลังงานและฝุ่นละออง ถูกกวาดล้างเข้ามาในกระแสวังวน

ผู้แข็งแกร่งในอาณาจักรปีศาจล้วนแล้วตื่นตระหนก มือสีดำขนาดใหญ่หลายมือเหยียดขึ้นไปบนท้องฟ้า รวมกันปิดกระแสวังวน

อู๋เป่ยกำลังดูดอย่างบ้าคลั่ง จู่ๆก็ดูดไม่ได้แล้ว จ้องมองหนึ่งที ห้วงเวลานั้นถูกผู้แข็งแกร่งที่อยู่ข้างในปิดแล้ว

เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียดาย บ่นพึมพำ : “พลังของเผ่าปีศาจเหล่านี้พิเศษอย่างมาก เดี๋ยวจะเอาไปใช้กับข้อบกพร่องของรังเวทย์ปีศาจ”

ในเวลานี้ เงาสองเงาปรากฏขึ้นไม่ไกล รอบตัวเต็มไปด้วยพลังปีศาจที่น่าสะพรึงกลัว

อู๋เป่ยสามารถมองออกได้ สองคนนี้ล้วนแล้วเป็นผู้แข็งแกร่งแห่งยุค แต่มากสุดก็แค่สองสามยุคสมัย เขาก็ไม่ได้กลัวเช่นกัน

“คนที่จะทะลวงผ่านอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์คือพวกแกเหรอ” เขาถาม

ท่ามกลางเผ่าปีศาจสองคนนี้ เผ่าปีศาจผมสีม่วงคนหนึ่งพูด : “เจ้ามนุษย์ แกต้องการเป็นศัตรูกับเผ่าปีศาจของฉันเหรอ”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “เป็นศัตรูกับพวกแก พวกแกคู่ควรเหรอ ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะบุกไปถึงอาณาจักรปีศาจของพวกแก ขัดเกลาเผ่าปีศาจทั้งหมด!”

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา เงาของจักรวาลปรากฏขึ้นที่ข้างหลังเขา

มองเห็นเงานี้ เผ่าปีศาจทั้งสองตกใจอย่างมาก พูด : “ผู้แข็งแกร่งเจิ้นตั้น รีบหนี!”

อู๋เป่ยก็ไม่ตามเช่นกัน ในเมื่อเขามาแล้ว เดินดูอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์หนึ่งรอบ ดูว่าสามารถปลุกนักบุญให้ตื่นจากการหลับใหลได้ไหม