ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2057

อู๋เป่ยมองไปยังผู้มาใหม่ เป็นชายที่สวมเกราะทอง ดูจากท่าทางแล้วน่าจะเพิ่งกลับมาจากสนามรบ เกราะของเขาเต็มไปด้วยเลือด ถือทวนศึกในมือ กลิ่นอายรอบกายช่างน่าสะพรึงกลัว

“อารอง!” เหิ่งฮวงยิ้มและเดินไปต้อนรับ

ชายผู้นี้คือแม่ทัพปราบศึกของราชสำนักเซียน นามว่าเลิ่งหมิง ผู้มีผลงานรบโดดเด่นไม่ขาดสาย เขาเพิ่งนำทัพสังหารกองทัพใหญ่ของเผ่าปีศาจและยึดครองอาณาจักรมารได้แห่งหนึ่ง

ก่อนหน้านี้ คนของเขายังอยู่ในสนามรบ แต่กลับได้รับการขอความช่วยเหลือจากหลานชาย จึงรีบเร่งมาที่นี่ทันที

เลิ่งหมิงมองอู๋เป่ยอย่างประเมินพลางกล่าวว่า “มีพลังยุทธ์อยู่บ้าง แต่ยังไม่พอจะเสริมความหยิ่งยโสของเจ้าได้!”

อู๋เป่ยตอบเสียงเรียบ ๆ ว่า “พวกเราทำตามข้อตกลง เป็นเจ้าสถาบันการศึกษาในตำนานที่ไม่รักษาคำพูด คิดแต่จะหาผลประโยชน์เข้าตัวเอง”

เลิ่งหมิงกล่าวว่า “จะรักษาหรือไม่รักษาคำพูดก็ช่างมันเถอะ เหิ่งฮวงพูดว่าอย่างไรก็เป็นเช่นนั้น!”

อู๋เป่ยหัวเราะเย็นชา “จะใช้ลูกไม้นี้กับข้า เจ้าคิดว่าตำแหน่งแม่ทัพราชสำนักเซียนของเจ้า ทำให้ล่วงเกินข้าได้อย่างนั้นหรือ?”

เลิ่งหมิงโกรธจัด “บังอาจ! เจ้าเป็นเพียงเจ้าสำนักเล็ก ๆ ยังบังอาจปากกล้ากับแม่ทัพผู้นี้ เจ้ารนหาที่ตายหรือ!”

“โครม!”

อากาศรอบด้านสั่นสะเทือน ปรากฏกองกำลังทหารสามร้อยคน พวกเขามีพลังน่าสะพรึงกลัว ทั้งหมดไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นเผ่าปีศาจ

ทหารมารทั้งสามร้อยนาย แต่ละคนมีพลังทัดเทียมเจ้าสำนัก พวกเขาถือดาบมารในมือ ขณะนี้ดาบมารทั้งสามร้อยเล่มฟาดฟันพร้อมกัน ก่อเกิดเป็นแสงดาบสีดำฟันลงมาใส่อู๋เป่ย

ก่อนที่แสงดาบจะทันถึง รังสีสังหารอันน่าสะพรึงกลัวก็ทำให้อู๋เป่ยรู้สึกอึดอัด เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะยกมือคว้ากลางอากาศ มือใหญ่ประหนึ่งจะบดบังท้องฟ้าได้คว้าแสงดาบสีดำเอาไว้ในฝ่ามือ