ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2117

อู๋เป่ย: "ครับ"

หญิงสาววัยยี่สิบปี สวมชุดกระโปรงสีเหลืองอ่อนเดินออกมา เธอย่อตัวคำนับ: "ชูเซวี่ย คารวะคุณชาย"

โฉวกวางไท่ยิ้มพูดว่า: "ชูเซวี่ยเป็นลูกสาวบุญธรรมของผม ให้นางพาคุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้า"

อู๋เป่ยพยักหน้าเบาๆ: "รบกวนคุณชูเซวี่ยด้วย"

ชูเซวี่ยตอบ: "คุณชายเกรงใจเกินไปแล้ว"

ชูเซวี่ยพาอู๋เป่ยไปยังห้องด้านหลัง ภายในเต็มไปด้วยเสื้อผ้าหลากหลายรูปแบบ หลังจากเลือกสักครู่ เธอก็แต่งตัวให้อู๋เป่ยด้วยเสื้อคลุมสีฟ้าอ่อน ตามด้วยเข็มขัด เครื่องประดับ และแหวน

หลังเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอได้จัดแต่งทรงผมให้อู๋เป่ยใหม่ ทำให้เป็นทรงที่ดูสง่างามและน่าประทับใจ

สุดท้าย เธอสอนมารยาทในการไหว้อาจารย์ให้อู๋เป่ย

เมื่อเรียนมารยาทเสร็จ ก็ถึงเวลาพอดี อู๋เป่ยปรากฏตัวต่อหน้าโฉวกวางไท่อีกครั้ง

โฉวกวางไท่พยักหน้าอย่างพึงพอใจ ยิ้มพูดว่า: "เปล่งประกายความห้าวหาญ ดีมาก!"

จากนั้น อาจารย์และศิษย์ทั้งสองก็มุ่งหน้าไปยังสถานที่จัดงานพิธีไหว้อาจารย์ ณ หอพิธีการของสำนักเซวียนหมิง

ขณะนั้น ในหอพิธีการมีผู้คนมากมายกำลังวุ่นวาย และผู้เข้าร่วมก็ทยอยมาถึง

อู๋เป่ยไม่คุ้นเคยกับคนในสำนักเซวียนหมิง ทุกครั้งที่มีคนมาถึง โฉวกวางไท่จะบอกเขาเกี่ยวกับตัวตน ตำแหน่ง และอิทธิพลในสำนัก แน่นอนว่ามีบางคนที่โฉวกวางไท่ไม่แม้แต่จะแนะนำ ซึ่งแสดงว่าผู้มาไม่มีความสำคัญและไม่คุ้มค่าที่เขาจะเสียคำพูด

ในตอนนี้ ชายชราร่างเตี้ยผอมเดินโซเซเข้ามา ตามหลังมาด้วยผู้อาวุโสสองคนจากสำนักเซวียนหมิง

ทันทีที่คนผู้นี้เข้ามาในหอประชุม โฉวกวางไท่ก็ต้อนรับและกระซิบบอกอู๋เป่ย: "คนนี้คือหลัวสุ่ย หนึ่งในห้าผู้อาวุโสของเซวียนหมิง ห้าผู้อาวุโสของเซวียนหมิงเป็นผู้อาวุโสห้าคนที่มีวรยุทธ์สูงสุดและมีอิทธิพลมากที่สุดในสำนักเซวียนหมิง พวกเขาอาจไม่ได้มีอำนาจมากนัก แต่อิทธิพลนั้นยิ่งใหญ่มาก โดยเฉพาะสถานะในใจของเหล่าผู้อาวุโสนั้นสูงส่งยิ่ง"

"โอ้ ผู้อาวุโสหลัว ดีจริงๆ ที่ท่านมา"

หลัวสุ่ยยิ้มพูด: "เจ้าโฉวเอ๋ย คุณรับศิษย์อัจฉริยะ ผมต้องมาดูให้ได้"

โฉวกวางไท่ดึงอู๋เป่ยมาข้างหน้า ยิ้มพูด: "ท่านหลัว เขานี่แหละ อู๋เป่ย"

หลัวสุ่ยพยักหน้า พูดว่า: "อายุน้อยมีความสามารถ ฝึกพลังถึงระดับไหนแล้ว?"

อู๋เป่ยตอบ: "ขอตอบผู้อาวุโส เพิ่งเข้าสู่ขั้นเทียนซา"

"ขั้นเทียนซา อืม ไม่เลว ผมรู้สึกถึงกลิ่นอายของเทียนซา เจ้าโฉว โคลนเทียนซาในมือคุณ มอบให้เขาแล้วสินะ?"

โฉวกวางไท่ตอบ: "ก็ไม่มีของดีอะไรมาก มีแค่ก้อนโคลนเทียนซานั่นที่พอจะมีประโยชน์"

หลัวสุ่ยพูด: "ดีแล้ว"

เชิญหลัวสุ่ยให้นั่งลงที่ที่นั่ง ก็มีชายสวมมงกุฎสูงในชุดคลุมขาวมาถึง ตามหลังเขามีผู้บำเพ็ญหนุ่มหลายคน

เมื่อเห็นคนนี้ โฉวกวางไท่หรี่ตาลงเล็กน้อย บอกกับอู๋เป่ยว่า: "คนนี้คือสามีของลูกสาวคนรองของหัวหน้าพรรค ชื่อลิ่วฉวนซิน ศิษย์หลายคนของเขาก็ไม่อ่อนแอ ไม่ด้อยไปกว่าศิษย์พี่ใหญ่และศิษย์พี่รองของเจ้า"

ลิ่วฉวนซินเดินเข้ามา ยิ้มพูด: "กวางไท่ ข้ามาแสดงความยินดีกับคุณ"

โฉวกวางไท่รีบก้าวไปข้างหน้า ยิ้มพูด: "พี่สอง เรื่องเล็กๆ แค่รับศิษย์ จะรบกวนให้ท่านมาได้อย่างไร"

ลิ่วฉวนซิน: "ไม่ได้ ได้ยินว่าศิษย์ที่คุณรับเป็นอัจฉริยะที่สุดในประวัติศาสตร์สำนักเซวียนหมิง คุณต้องมาดูให้ได้" พูดพลางสายตาก็กวาดมองอู๋เป่ย

ในตอนนั้น เสียงแหลมดังขึ้น เป็นศิษย์ชายคนหนึ่งของลิ่วฉวนซิน อายุไม่มาก น่าจะไม่ถึงยี่สิบปี

"ซือจวิน อัจฉริยะอันดับหนึ่งของสำนักเซวียนหมิงอะไรกัน ผมว่าโม้เกินไปแล้ว"

คำพูดนี้ทำให้ทุกคนตะลึง เอาชนะคู่ต่อสู้ที่มีระดับสูงกว่าภายในสองกระบวนท่า? เป็นไปได้หรือ?

จินเป่าโกรธ: "กล้าดูถูกผม ตายซะ!"

เขาใช้เท้ากระทืบพื้น ก็พุ่งเข้าใส่อู๋เป่ยเหมือนสายฟ้า ใช้กระบวนท่าฆ่าที่รุนแรงมาก

อู๋เป่ยสีหน้าปกติ ถอยเท้าขวาหนึ่งก้าว ยื่นมือขวาไปข้างหน้า จับข้อมือของจินเป่าไว้ จากนั้นก็ดึงลงพื้น

"โครม!"

ศีรษะของจินเป่าฝังเข้าไปในพื้น จากนั้นครึ่งตัวก็จมลงไป

อู๋เป่ยปล่อยมือ เดินไปอีกด้าน ตบหลังเขาแล้วถาม: "คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"

สถานที่นั้นเงียบกริบ จินเป่าอัจฉริยะผู้แข็งแกร่งแพ้เพียงกระบวนเดียว? เขาไม่ใช่อยู่ในขั้นสำนักหวงหรอกหรือ? ทำไมถึงชนะผู้บำเพ็ญขั้นเทียนซาไม่ได้?

เมื่อเห็นภาพนี้ โฉวกวางไท่หัวเราะใหญ่ แกล้งทำหน้าขรึม พูดว่า: "อู๋เป่ย คุณลงมือไม่รู้จักหนักเบา รีบพยุงจินเป่าขึ้นมาเร็ว!"

อู๋เป่ยจึงจับคอเสื้อของจินเป่าดึงเขาออกมาจากพื้น ขณะนี้จินเป่ามีใบหน้าเขียวบวมจนแทบจำไม่ได้ อยู่ในสภาพหมดสติ

ลิ่วฉวนซินไม่เคยคิดเลยว่าศิษย์ของตนจะแพ้อย่างยับเยิน สีหน้าของเขาก็ไม่สู้ดีนัก

โฉวกวางไท่ยิ้มพูด: "ขออภัยพี่สอง อู๋เป่ยชนะแล้ว ทองคำเซียนห้าสีของท่านก็มอบให้เขาเถิด"

ลิ่วฉวนซินยิ้ม: "แน่นอน ผมไม่ผิดคำพูดหรอก" พูดพลางโยนทองคำเซียนห้าสีให้อู๋เป่ย ซึ่งอีกฝ่ายรับเอาไว้

เมื่อทองคำเซียนเข้ามือ อู๋เป่ยก็รู้สึกว่ามือหนักลง เขาตกใจที่พบว่าทองคำเซียนขนาดเท่าฝ่ามือชิ้นนี้ หนักถึงหลายแสนชั่ง!