ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2124

ภายในสำนักเซวียนหมิง มีเมืองใหญ่มากมาย โดยหนึ่งในเมืองที่มีชื่อเสียงมากที่สุดก็คือเมืองแห่งวิถีเต๋า ซึ่งถูกสร้างขึ้นตั้งแต่ช่วงก่อตั้งพรรคสำนักเซวียนหมิง เมืองนี้เป็นศูนย์กลางการค้าขนาดใหญ่ มีการสัญจรของผู้คนอย่างคึกคัก ไม่เพียงแต่ศิษย์ของสำนักเซวียนหมิงเท่านั้นที่อาศัยอยู่ที่นี่ แต่ยังรวมถึงผู้คนจากกลุ่มอิทธิพลอื่นๆ รอบๆ เมืองด้วย จนถึงปัจจุบัน เมืองเมืองแห่งวิถีเต๋ามีประชากรอาศัยอยู่มากกว่าสิบล้านคน

ณ เวลานี้ ด้านหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ทางตอนเหนือของเมืองเมืองแห่งวิถีเต๋า อู๋เป่ยและจูเชียนเม่ย ปรากฏตัวขึ้น

อู๋เป่ย ถามว่า “ที่นี่สินะ?”

จูเชียนเม่พยักหน้าตอบ “ใช่เจ้าค่ะ ตอนนั้นข้านั่งรถม้าผ่านที่นี่ แล้วชายคนนั้นก็ออกมาจากคฤหาสน์ เห็นข้าเข้า เขาก็หยุดรถม้า ใช้วาจาหยาบคาย หากข้าไม่บอกฐานะของตัวเอง เขาคงพังเข้ามาในรถม้าของข้าแล้ว”

ขณะนั้น ภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ มีขบวนดนตรีแห่แตรกลองเดินออกมา เสียงบรรเลงกึกก้อง ตามมาด้วยชายหนุ่มผู้หนึ่ง สวมชุดแต่งงานสีแดงสด ดูจากท่าทางแล้ว กำลังจะไปรับเจ้าสาว

อู๋เป่ยดึงชายคนหนึ่งไว้แล้วถามว่า: "บ้านนี้กำลังทำอะไรกัน?"

ชายที่ถูกถามตอบว่า: "นี่เป็นงานแต่งของคุณชายสามตระกูลถัว เขากำลังจะแต่งงานกับ อวี่เซียนเจียวซึ่งเป็นหนึ่งในสี่หญิงงามแห่งเมืองแห่งวิถีเต๋า"

อู๋เป่ยยิ้มบางๆ: "อวี่เซียนเจียวเป็นหนึ่งในสี่หญิงงาม คนผู้นี้ช่างมีวาสนาดีนัก"

ชายคนนั้นมองอู๋เป่ยแวบหนึ่งก่อนพูดว่า “เจ้าคงเป็นคนนอกสินะ? ความจริงแล้วอวี่เซียนเจียวไม่อยากแต่งเข้าตระกูลถัวหรอก แต่เพราะตระกูลถัวมีอำนาจมาก ตระกูลอวี่จึงไม่กล้าปฏิเสธ”

อู๋เป่ยกล่าวว่า “ในเมื่อครอบครัวฝ่ายชายมีอำนาจมาก อวี่เซียนเจียวแต่งเข้าไปก็น่าจะเป็นเรื่องดีไม่ใช่หรือ?”

ชายคนนั้นส่ายหัว “เจ้ารู้ไม่ถึงครึ่ง! คุณชายสามของตระกูลถัวเป็นคนอารมณ์ร้าย มักฆ่าคนเป็นว่าเล่น อวี่เซียนเจียวแต่งเข้าไปแล้วจะมีชีวิตที่ดีได้อย่างไร?”

อู๋เป่ย ถามความคิดเห็นจากคนอีกสองสามคน ซึ่งคำตอบที่ได้รับก็คล้ายกันทั้งหมด

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาหันไปพูดกับจูเชียนเม่ย ว่า “เชียนเม่ย เจ้าไปหาอวี่เซียนเจียว บอกนางว่าศิษย์อันดับหนึ่งของพรรคสำนักเซวียนหมิงอย่างข้าต้องการรับนางเป็นภรรยา ถามนางว่ายินดีหรือไม่”

จูเชียนเม่ยชะงักเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้นว่า: "นายท่าน ท่านกับนางยังไม่เคยพบหน้ากันเลย จะรับนางมาเป็นภรรยาเช่นนี้หรือ?"

อู๋เป่ย ตอบกลับอย่างเรียบเฉย: "เป็นเพียงแค่แผนการชั่วคราว หลังจากเรื่องนี้จบลง นางก็ยังคงเป็นคุณหนูแห่งตระกูลอวี่ต่อไป"

จูเชียนเม่ยพยักหน้า: "ข้าเข้าใจแล้ว นายท่านต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อสั่งสอนตระกูลถัว อีกทั้งยังช่วย อวี่เซียนเจียวไปพร้อมกัน"

อู๋เป่ยพยักหน้า: "เชียนเม่ยข้าอยู่สำนักเซวียนหมิง ไม่มีความจำเป็นต้องก้มหัวให้ใคร! ตระกูลถัวกล้าลงมือกับเจ้า ข้าจะทำให้พวกเขาชดใช้ราคาให้ได้! มิเช่นนั้น ข้าจะเป็นศิษย์อันดับหนึ่งของสำนักนี้ไปเพื่ออะไร?”

จูเชียนเม่ยพยักหน้า “อืม ข้าจะไปเดี๋ยวนี้!”

อู๋เป่ยเดินตามขบวนรับตัวเจ้าสาวไป หลีกไปเป็นหนึ่งในผู้ชมที่มุงดูความสนุก ขณะเดินไปได้ครึ่งทาง จูเชียนเม่ยก็กลับมาหาเขาพร้อมรอยยิ้ม “อวี่เซียนเจียวตอบตกลงแล้ว แต่มีเงื่อนไขข้อหนึ่ง นางไม่อนุญาตให้ท่านแสดงเป็นสามีแล้วทำจริง”

อู๋เป่ยหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าๆๆ นางคิดเข้าข้างตัวเองเกินไปแล้ว!”

จูเชียนเม่ยเม้มริมฝีปากแล้วยิ้ม: "ดังนั้น ข้าจึงตอบตกลงแทนนางแล้ว"

จากนั้นนางกล่าวต่อ: "นายท่าน อวี่เซียนเจียว นางงดงามจริงๆ รูปร่างหน้าตาไม่ด้อยไปกว่าพี่สาวของข้าเลย"

อู๋เป่ยแค่นเสียงเบาๆ: "หญิงงามบนโลกนี้มีมากมาย เจ้าคิดว่าทุกคนต้องอยู่ข้างกายข้าหรือ?"

จูเชียนเม่ยแลบลิ้นน้อยๆ อย่างขี้เล่น รีบกล่าว: "ข้าแค่พูดเล่นเท่านั้นเอง~"

อู๋เป่ย : "ขบวนเกี้ยวรับตัวเจ้าสาวและรถม้าเตรียมพร้อมหรือยัง?"

จูเชียนเม่ย : "เตรียมไว้แล้ว ข้าให้พวกเขารออยู่หน้าตระกูลอวี่ แต่ทุกอย่างค่อนข้างเร่งรีบ ขบวนอาจดูเรียบง่ายไปหน่อย"

อู๋เป่ย : "เรียบง่ายไม่เป็นไร ขอแค่ให้มีขบวนพอเป็นพิธีก็พอ"

ในที่สุด ขบวนรับตัวเจ้าสาวก็ใกล้จะมาถึงคฤหาสน์ตระกูลอวี่ อู๋เป่ยเร่งฝีเท้าไปถึงหน้าประตูก่อนใคร แล้วโบกมือเพียงครั้งเดียว เสียงกลองและดนตรีทั้งสองข้างก็ดังกระหึ่มขึ้นมา!

เมื่อคนตระกูลอวี่ได้ยินเสียงก็พากันคิดว่าเป็นขบวนรับเจ้าสาว จึงพากันออกมาต้อนรับ

หญิงสาวผู้หนึ่งสวมชุดเจ้าสาวสีแดงเดินนำหน้ามาที่สุด ก่อนจะตรงเข้ามาหยุดต่อหน้าอู๋เป่ย

แม้ว่าจะมีผ้าคลุมหน้าสีแดงกั้นอยู่ แต่อู๋เป่ยก็ยังสัมผัสได้ว่านางเป็นสตรีโฉมงามล่มเมือง เขายื่นมือออกไป นางยกปลายนิ้วเรียวงามขึ้นวางบนฝ่ามือของเขา จากนั้นก้าวขึ้นเกี้ยวไป

ไม่นาน คนตระกูลตระกูลอวี่ก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ มีคนอุทานขึ้นว่า "เขาไม่ใช่คุณชายสามแห่งตระกูลถัว!"

เกิดความโกลาหลขึ้นทันที ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งพุ่งออกมา สีหน้าเต็มไปด้วยโทสะ เขาตวาดลั่น:

"เจ้าหนู! เจ้าคือผู้ใด กล้าบังอาจมาก่อเรื่องวุ่นวายในวันมงคลของตระกูลข้า!"

อู๋เป่ย ยิ้มแล้วกล่าวว่า

"ท่านพ่อตา ข้ามีนามว่า อู๋เป่ย เป็นศิษย์ชั้นสูงแห่งสำนักสำนักเซวียนหมิง และอีกไม่นานข้าจะกลายเป็นศิษย์อันดับหนึ่งของสำนัก"

อู๋เป่ย ตอบกลับว่า "ท่านแต่งตัวแบบนี้ ไม่ได้มารับเจ้าสาวหรือ?"

คุณชายสามแห่งตระกูลถัวคิดในใจว่าท่านรู้ดีอยู่แล้ว จึงตอบว่า"ใช่ขอรับ พี่อู๋ข้า ก็มาที่นี่เพื่อรับตัวอวี่เซียนเจียวไม่คิดว่าจะมาพบกับพี่อู๋ที่นี่"

อู๋เป่ย ตอบว่า "หรอ?"

เขาถามอวี่เซียนเจียว: "เซียนเจียว ทำไมถึงมีคนอื่นมารับเจ้าสาวอย่างเจ้าด้วย? หรือเจ้าจะแต่งงานกับสองคน?"

อวี่เซียนเจียวตอบว่า: "ท่านพี่ เซียนเจียวไม่อยากแต่งงานกับตระกูลถัวเลยค่ะ ตระกูลถัวบีบบังคับครอบครัวของข้า ข้าไม่สามารถขัดขืนได้ โชคดีที่ท่านพี่มาช่วยครอบครัวข้า ไม่งั้นข้าคงตกไปในหลุมพรางแล้ว"

คุณชายสามแห่งตระกูลถัวโกรธจัด: "อวี่เซียนเจียว เจ้าพูดอะไร?"

อู๋เป่ยมีสีหน้าขมึงทึง: "ตระกูลถัว ท่านตะโกนอะไร? ท่านรู้ไหมว่านางเป็นภรรยาของข้า?"

คุณชายสามแห่งตระกูลถัวที่ปกติแล้วกดทับอารมณ์ตัวเองอยู่ ตอนนี้ไม่สามารถกดทับได้อีกต่อไป จึงตะโกนออกมาว่า

"อู๋เป่ย เจ้าอย่าคิดว่าตัวเองเป็นศิษย์ชั้นสูงแล้วจะทำอะไรก็ได้! รู้ไหมว่าท่านป้าข้าเป็นใคร?"

อู๋เป่ย ตอบกลับว่า "ท่านป้าของเจ้าเป็นใคร แล้วมันเกี่ยวอะไรกับข้า? ตอนนี้ขอโทษภรรยาของข้า มิฉะนั้นผลลัพธ์จะเป็นความรับผิดชอบของเจ้าเอง"

คุณชายสามแห่งตระกูลถัวหัวเราะเยาะว่า"เจ้าช่างกล้าหาญจริงๆ! คนอื่นอาจกลัวศิษย์ชั้นสูงอย่างเจ้า แต่ข้าไม่กลัว!"

พูดจบเขาก็หยิบยันต์ลัทธิเต๋าออกมา และตบไปที่ร่างกายของตัวเอง ทันทีที่ทำเช่นนั้น ร่างกายของเขาก็เปล่งประกายแสงทองออกมา และพลังปราณของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างน่าทึ่ง

อู๋เป่ยมีสีหน้าไร้อารมณ์ กล่าวว่า: "เจ้าคิดว่าแค่ใช้ยันต์ลัทธิเต๋าหนึ่งแผ่นจะสามารถท้าทายข้าได้หรือ?"

คุณชายสามแห่งตระกูลถัวพูดเสียงต่ำ: "นี่คือยันต์จินกังของข้า ตอนนี้พลังของข้าคล้ายกับพลังแห่งความรอบรู้ขั้นสาม! รับหมัดของข้าซะ!"

พูดจบ เขาก็ร้องเสียงดัง กระโดดขึ้นกลางอากาศแล้วพุ่งหมัดใส่อู๋เป่ย

อู๋เป่ย ยกแขนขวาขึ้นป้องกัน เสียงดัง "ปัง!" แล้วคุณชายสามแห่งตระกูลถัวก็ถูกพุ่งออกไปในทิศทางตรงกันข้าม หลังจากตกลงพื้นเขาจึงร้องออกมาด้วยเสียงเจ็บปวด แขนหัก หน้าซีด และร่างกายสั่นสะท้าน

อู๋เป่ย เดินเข้าไปข้างหน้าเขา พูดเสียงเย็นชา: "กลับไปบอกพ่อของเจ้า ถ้าเขายังไม่พอใจ ข้าจะรอเขาที่ยอดเขากู่ซิ่ว" พูดจบ เขาก็ช่วยอวี่เซียนเจียวขึ้นเกี้ยวแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว