ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2160

หลังจากจัดการกับศพแล้ว ก็ใกล้รุ่งสางแล้ว อู๋เป่ยขอให้ผู้คุ้มกันทั้งหมดขนสัมภาระขึ้นรถคุ้มกันและไปร่วมชิงชนะเลิศด้วยกัน

ในการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศ แม้ว่าการแข่งขันจะยังไม่เริ่มต้น แต่จัตุรัสขนาดใหญ่ก็เต็มไปด้วยผู้คนแล้ว ในฉากเช่นนี้ มีเพียงผู้มีอำนาจและอิทธิพลเท่านั้นที่สามารถนั่งบนที่นั่งได้ และคนส่วนใหญ่ทำได้เพียงแต่เฝ้าดูจากระยะไกล เนื่องจากมีฝูงชนจำนวนมากอยู่ด้านหน้า พวกเขาจึงไม่สามารถมองเห็นด้านหน้าได้เลย

อู๋เป้ยนั่งบนโลงศพสีทอง ในช่วงเวลานี้ เขาสังเกตเห็นว่าโลงศพดูเบาขึ้น เขาจึงตบโลงศพและพูดว่า “ข้างในมีอะไรกันแน่?”

ทันใดนั้น เสียงก็ดังก้องอยู่ในใจของเขา “คุณคือสิ่งนั้น”

อู๋เป้ยตกตะลึง เขาหยุดชั่วครู่หนึ่งแล้วตบโลงศพอีกครั้งพร้อมถามว่า “คุณเป็นคนพูดใช่ไหม?”

“คุณเป็นคนพูดใช่ไหม?” เสียงนั้นถามซ้ำอีกครั้ง

อู๋เป่ยตอบว่า “ฉันเป็นหมา”

อีกฝ่าย “คุณเป็นหมา”

อู๋เป่ยโกรธจนปวดท้อง “ทำไมนายถึงพูดซ้ำๆ กับฉัน?”

“ทำไมนายถึงพูดซ้ำๆ กับฉัน”

จากนั้นอู๋เป่ยก็ปิดปาก ไม่ต้องการที่จะพูดคุยกับมันอีกต่อไป

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ผู้เข้าร่วมการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ก็เริ่มทยอยเดินเข้ามาในสถานที่จัดงาน อีกฝ่ายอดไม่ได้ที่จะถามว่า “คุณคิดว่าจะชนะการแข่งขันรอบแรกหรือไม่?”

อู๋เป่ยไม่สนใจและพูดคุยกับผู้คุ้มกันชราที่อยู่ข้างเขา “รวมทั้งฉันด้วย มีพวกเรายี่สิบหกคน ดูเหมือนว่ารอบแรกจะเป็นรอบน็อคเอาท์โดยการแข่งขันจะเสมอกัน”

ผู้คุ้มกันชรากล่าวว่า “ผู้นำอู๋ ท่าาจะไม่เป็นไร”

อู๋เป่ยกล่าวต่อ “หลังจากการคัดออกรอบแรก จะเหลืออีกสิบสามคน และฉันต้องต่อสู้กับอีกสิบสองคนที่เหลือในรอบพบกันหมด”

เสียงนั้นก็ดังขึ้นอีกครั้ง “คุณกล้าพนันกับฉันไหม? คุณชนะได้มากที่สุดหกครั้งจากทั้งหมดสิบสองรอบ”

อู๋เป่ยไม่สนใจและพูดว่า “สิบสองรอบมันน่าเบื่อเกินไป มันจะดีมากถ้าพวกเขาทั้งหมดมาหาฉันพร้อมกัน”

“เฮ้ คุณไม่ได้ยินฉันพูดเหรอ?” เสียงนั้นเริ่มวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด

อู๋เป่ยเริ่มเลียนแบบมันโดยพูดว่า “เฮ้ คุณไม่ได้ยินฉันพูดเหรอ?”

เสียงนั้นเงียบไปสองสามวินาทีก่อนจะถามว่า “เอาจริงดิ คุณอยากพนันกับฉันไหม?”

อู๋เป่ยตอบว่า “คุณเป็นใคร?”

เสียงนั้นตอบว่า “คุณสามารถเรียกฉันว่านักบุญพนันได้”

อู๋เป่ยถามว่า “คุณเป็นนักบุญพนันเหรอ?”

“ถูกต้อง”

จากนั้นอู๋เป่ยก็ถาม “นักบุญพนัน คุณเพิ่งพูดว่าฉันชนะได้มากที่สุดหกครั้งจากทั้งหมดสิบสองรอบเหรอ?”

นักบุญพนันยืนยันว่า “ถูกต้อง คุณสามารถชนะได้มากที่สุดหกครั้ง”

อู๋เป่ยถามว่า “แล้วถ้าคุณแพ้ล่ะ?”

“ถ้าฉันแพ้ คุณสามารถขออะไรจากฉันได้” นักบุญพนันตอบ

อู๋เป่ยถามว่า “ขออะไรก็ได้ เช่น ถ้าฉันต้องการเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกนี้?”

นักบุญพนันตอบว่า “แน่นอน นั่นเป็นคำขอที่สมเหตุสมผล”

อู๋เป่ยเยาะเย้ย “มาตรฐานของสมเหตุสมผล ถูกกำหนดโดยคุณหรือเปล่า?”

นักบุญพนันตอบว่า “จริงๆ แล้ว ฉันสามารถตอบสนองคำขอส่วนใหญ่ของคุณได้”

อู๋เป่ยกล่าวว่า “ขออภัย แต่ฉันไม่สนใจการเดิมพันที่ไม่ยุติธรรมเช่นนี้”

นักบุญพนันแนะนำว่า “หรือคุณก็สามารถตัดสินใจได้ว่าจะเดิมพันอย่างไร”

อู๋เป่ยกะพริบตาและเสนอว่า “มาเดิมพันกันว่า วันนี้ฉันจะได้อันดับหนึ่งหรือไม่ ถ้าได้ ฉันชนะ และคุณให้เหรียญวิญญาณสองล้านเหรียญกับฉัน ถ้าไม่ได้ คุณชนะ และฉันจะให้เหรียญวิญญาณสองล้านเหรียญกับคุณ”

นักบุญพนันดูเหมือนจะไม่สนใจเงินเดิมพัน เขาสนใจแค่การเดิมพันเท่านั้น ตกลงทันที “ตกลง ฉันยอมรับ”

อู๋เป่ยเสริม “ระหว่างกระบวนการ คุณไม่สามารถแทรกแซงการแข่งขันของฉันได้ ไม่เช่นนั้นจะถือว่าเป็นการโกง”

นักบุญพนันหัวเราะ “ฉันจะไม่แทรกแซง เมื่อฉันเข้าไปเกี่ยวข้องกับการแข่งขันเดิมพันแล้ว ความสมดุลก็ถูกทำลาย”

ช่วงซื่อตอบว่า “ฉันมาจากความว่างเปล่า สถานะของฉันอธิบายได้ยาก มีเพียงถ้าคุณเข้าสู่จักรวาลหลักและกลายเป็นบุคคลที่มีอำนาจที่นั่นเท่านั้น คุณจึงจะเข้าใจว่าฉันเป็นใคร”

อู๋เป่ยตอบว่า “โอเค ช่วงซื่อ ทำไมคุณถึงยืนกรานที่จะพนันกับฉัน?”

ช่วงซื่ออธิบายว่า “ฉันมีตัวตนอยู่ในโลกนี้ในรูปแบบของสิ่งมีชีวิตทางชีววิทยา อย่างไรก็ตาม จนถึงตอนนี้ ฉันยังไม่มีความเกี่ยวข้องกับโลกนี้เลย หากฉันเดิมพันกับคุณ ฉันจะผูกมัดชะตากรรมของฉันกับคุณได้ หลังจากนั้น ฉันจะมีอิทธิพลต่อกลไกการทำงานของโลกนี้ผ่านชะตากรรมของคุณได้”

อู๋เป่ยหรี่ตาลง “คุณต้องการผูกมัดชะตากรรมของคุณกับฉันเหรอ?”

ช่วงซื่อ “คุณอย่ากังวล นี่จะนำประโยชน์มาให้คุณเท่านั้น ไม่มีข้อเสีย แม้แต่สิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังที่สุดในโลกนี้ก็ยังรู้สึกขอบคุณหากรู้ว่ากำลังผูกมัดชะตากรรมของตนกับฉัน”

อู๋เป่ยพูดว่า “เป็นอย่างนั้นจริงหรือ? ถ้าอย่างนั้น คุณก็ไม่ต้องผูกมัดกับฉันก็ได้”

ช่วงซื่อนิ่งเงียบไปสองสามวินาทีแล้วพูดว่า “ที่จริงแล้ว เราผูกมัดกันไว้แล้ว”

อู๋เป่ย ...…

“เมื่อเราวางเดิมพันแล้ว การผูกมัดก็เริ่มขึ้นแล้วและไม่สามารถคลายออกได้” ช่วงซื่ออธิบาย “แต่คุณไม่ต้องกลัว เพราะคุณจะไม่รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงใดๆ ในระยะเริ่มต้น”

อู๋เป่ยถอนหายใจ “ดี แล้วคุณมีร่างอะไรอยู่ในโลงศพ?”

“ทารกในครรภ์หินที่จารึกคำสาปชั่วร้าย” ช่วงซื่ออธิบาย “เมื่อฉันเกิดมา ทุกคนในรัศมีหนึ่งพันไมล์จะถูกสาปและตายจากโรคระบาด”

หัวใจของอู๋เป่ยเต้น “ดูเหมือนว่าจะมีคนกำลังวางแผนบางอย่างในภูมิภาคตะวันตก”

ช่วงซื่อตอบว่า “ไม่สำคัญ คุณแค่ต้องส่งฉันไปที่นั่น”

อู๋เป่ยส่ายหัว “แน่นอนว่ามีบางอย่างมากกว่านี้ แต่ฉันไม่อยากยุ่งเกี่ยว”

ช่วงซื่อยืนกรานว่า “คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนั้น แค่ดำเนินการเดิมพันนี้ต่อไป”

อู๋เป่ยแสดงความคิดเห็นว่า “ดูเหมือนคุณจะให้ความสำคัญกับการเดิมพันนี้มาก”

ช่วงซื่อพูดอย่างชัดเจนว่า “แน่นอน ถ้าฉันแพ้ ฉันไม่เพียงแต่เสียเงินเท่านั้น แต่ยังเสียโชคชะตาด้วย”

อู๋เป่ยหรี่ตาลง “คุณเสียโชคชะตาเหรอ? สำหรับฉัน?”