ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2160

หลังจากจัดการกับศพแล้ว ก็ใกล้รุ่งสางแล้ว อู๋เป่ยขอให้ผู้คุ้มกันทั้งหมดขนสัมภาระขึ้นรถคุ้มกันและไปร่วมชิงชนะเลิศด้วยกัน

ในการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศ แม้ว่าการแข่งขันจะยังไม่เริ่มต้น แต่จัตุรัสขนาดใหญ่ก็เต็มไปด้วยผู้คนแล้ว ในฉากเช่นนี้ มีเพียงผู้มีอำนาจและอิทธิพลเท่านั้นที่สามารถนั่งบนที่นั่งได้ และคนส่วนใหญ่ทำได้เพียงแต่เฝ้าดูจากระยะไกล เนื่องจากมีฝูงชนจำนวนมากอยู่ด้านหน้า พวกเขาจึงไม่สามารถมองเห็นด้านหน้าได้เลย

อู๋เป้ยนั่งบนโลงศพสีทอง ในช่วงเวลานี้ เขาสังเกตเห็นว่าโลงศพดูเบาขึ้น เขาจึงตบโลงศพและพูดว่า “ข้างในมีอะไรกันแน่?”

ทันใดนั้น เสียงก็ดังก้องอยู่ในใจของเขา “คุณคือสิ่งนั้น”

อู๋เป้ยตกตะลึง เขาหยุดชั่วครู่หนึ่งแล้วตบโลงศพอีกครั้งพร้อมถามว่า “คุณเป็นคนพูดใช่ไหม?”

“คุณเป็นคนพูดใช่ไหม?” เสียงนั้นถามซ้ำอีกครั้ง

อู๋เป่ยตอบว่า “ฉันเป็นหมา”

อีกฝ่าย “คุณเป็นหมา”

อู๋เป่ยโกรธจนปวดท้อง “ทำไมนายถึงพูดซ้ำๆ กับฉัน?”

“ทำไมนายถึงพูดซ้ำๆ กับฉัน”

จากนั้นอู๋เป่ยก็ปิดปาก ไม่ต้องการที่จะพูดคุยกับมันอีกต่อไป

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ผู้เข้าร่วมการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ก็เริ่มทยอยเดินเข้ามาในสถานที่จัดงาน อีกฝ่ายอดไม่ได้ที่จะถามว่า “คุณคิดว่าจะชนะการแข่งขันรอบแรกหรือไม่?”

อู๋เป่ยไม่สนใจและพูดคุยกับผู้คุ้มกันชราที่อยู่ข้างเขา “รวมทั้งฉันด้วย มีพวกเรายี่สิบหกคน ดูเหมือนว่ารอบแรกจะเป็นรอบน็อคเอาท์โดยการแข่งขันจะเสมอกัน”

ผู้คุ้มกันชรากล่าวว่า “ผู้นำอู๋ ท่าาจะไม่เป็นไร”

อู๋เป่ยกล่าวต่อ “หลังจากการคัดออกรอบแรก จะเหลืออีกสิบสามคน และฉันต้องต่อสู้กับอีกสิบสองคนที่เหลือในรอบพบกันหมด”

เสียงนั้นก็ดังขึ้นอีกครั้ง “คุณกล้าพนันกับฉันไหม? คุณชนะได้มากที่สุดหกครั้งจากทั้งหมดสิบสองรอบ”

อู๋เป่ยไม่สนใจและพูดว่า “สิบสองรอบมันน่าเบื่อเกินไป มันจะดีมากถ้าพวกเขาทั้งหมดมาหาฉันพร้อมกัน”

“เฮ้ คุณไม่ได้ยินฉันพูดเหรอ?” เสียงนั้นเริ่มวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด

อู๋เป่ยเริ่มเลียนแบบมันโดยพูดว่า “เฮ้ คุณไม่ได้ยินฉันพูดเหรอ?”