ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2175

คนอื่น ๆ ก็ทยอยล้มลงกับพื้น เนื้อหนังสุกไหม้จากสายฟ้า

อู๋เป่ยเดินไปใกล้ชายชรา ผู้นำของกลุ่มที่ถูกฟ้าผ่าหมดสติ แล้วเตะเข้าที่ตัวเขาเบา ๆ ชายชราก็ค่อย ๆ ฟื้นขึ้นมา เมื่อสติกลับคืน ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว รีบร้องว่า: “อย่าฆ่าฉันเลย!”

อู๋เป่ย: “ได้ยินมาว่าสำนักเทียนเซียงของพวกแกมีบรรพบุรุษผู้ยิ่งใหญ่สินะ?”

ชายชราพยักหน้า: “ใช่... บรรพบุรุษของเราคือผู้แข็งแกร่งระดับพลังแห่งความรอบรู้!”

อู๋เป่ย: “งั้นแกกลับไปบอกเขา ว่าอย่ามาหาเรื่องฉันอีก มิฉะนั้น ฉันจะบุกไปถึงสำนักเทียนเซียง และเอาชีวิตเขา!”

พูดจบ อู๋เป่ยก็ยึดเอาอาวุธเวทย์มนตร์ สมบัติลับ และยันต์ทั้งหมดจากคนกลุ่มนี้ก่อนจะจากไป

เมื่อกลับถึงเรือน เฟิงจวินเป่าก็รอเขาอยู่ทันที รีบถามว่า: “ท่านไปพบพวกเขาแล้วหรือ?”

อู๋เป่ย: “ฉันปล่อยไว้คนหนึ่งให้ไปส่งข่าวถึงบรรพบุรุษของสำนักเทียนเซียง”

เฟิงจวินเป่าชะงักแล้วพูดว่า: “สำนักเทียนเซียงคงไม่ยอมจบแค่นี้แน่ครับ”

อู๋เป่ย: “ไม่เป็นไร ให้เวลาฉันอีกสักหน่อย บรรพบุรุษนั่น สำหรับฉันแล้วไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย”

เฟิงจวินเป่าหัวเราะทันที: “ผมเชื่อครับ! ท่านสามารถปรุงยาอายุวัฒนะอันล้ำค่าได้ อนาคตย่อมไม่ใช่ใครอย่างบรรพบุรุษของสำนักเทียนเซียงจะมาเทียบได้!”

อู๋เป่ย: “สองวันนี้ แกจัดการปล่อยขายยาให้หมด ภายในสามวัน ฉันต้องเดินทางต่อ”

เฟิงจวินเป่า: “รับทราบครับ ผมจะเร่งมือ!”

ตลอดสองวันหลังจากนั้น อู๋เป่ยไม่ได้ปรุงยาอีก เขาทุ่มเทให้กับการฝึกตนและเสริมพลังเวทย์สายฟ้าให้มั่นคง

ในช่วงเวลานี้ ยาอายุวัฒนะที่เขาเคยปรุงไว้ก็ถูกนำไปประมูลได้อีกส่วนหนึ่ง รวมเป็นเงินที่ได้รับเกินหนึ่งร้อยล้านเหรียญวิญญาณ

ถึงวันที่สาม เฟิงจวินเป่าก็นำสมุนไพรชุดหนึ่งมามอบให้ พร้อมพูดด้วยความตื่นเต้น:

“ท่านครับ นี่คือสมุนไพรที่ใช้ปรุงยาอายุวัฒนะระดับเจ็ดชนิดหนึ่ง ผมโชคดีมาก ที่สามารถหามาได้ครบก่อนท่านออกเดินทาง!”

อู๋เป่ยมองดูสมุนไพรเหล่านี้ พบว่าน่าจะเพียงพอปรุงยาได้ถึงสี่เตา จึงยิ้มแล้วกล่าวว่า:

“ดี เช่นนั้นฉันจะปรุงมันเดี๋ยวนี้เลย”

ยาอายุวัฒนะระดับเจ็ดชนิดนี้มีชื่อว่า “ฮว่าอิงตัน” ใช้รับประทานตอนที่เปลี่ยนจากตัวอ่อนแห่งพลังลับกลายเป็นทารกพลังลับ ช่วยเพิ่มโอกาสสำเร็จ และเสริมความแข็งแกร่งให้ทารกพลังลับ

เมื่อเตรียมตัวเรียบร้อย เขาก็เริ่มปรุงฮว่าอิงตันทันที เตาแรก ล้มเหลวตามคาด กลายเป็นยาที่ใช้ไม่ได้ แต่เขาก็เข้าใจถึงจุดบกพร่อง

เตาที่สอง ปรุงสำเร็จได้ยาอายุวัฒนะระดับเจ็ดเกรดกลางถึงสูง 3 เม็ด

อู๋เป่ยยังคงหาจุดปรับปรุงและปรับแต่งกระบวนการ จนเตาที่สามสามารถปรุงได้ถึง 4 เม็ดในระดับเจ็ดเกรดดีเยี่ยม

เตาที่สี่ ยิ่งได้ผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมยิ่งกว่า สามารถปรุงยาอายุวัฒนะเกรดสูงสุดได้ถึงห้าเม็ด! และทั้งห้าเม็ดนี้ยังมีสีแตกต่างกัน แต่ละสีตรงกับธาตุทั้งห้าอย่างชัดเจน ในอนาคต ผู้บำเพ็ญสามารถรับประทานเรียงลำดับตามธาตุทั้งห้า เพิ่มคุณภาพของทารกพลังลับได้อย่างมหาศาล

หลังจากปรุงยาเสร็จ อู๋เป่ยก็มอบยาเกรดกลางถึงสูงทั้งสามเม็ดจากเตาที่สองให้แก่เฟิงจวินเป่า จากนั้นจึงออกเดินทางต่อ มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตก ออกจากเมืองต้าหยู่

ไม่นานหลังออกจากเมือง เขาก็ใช้วิชาลับแห่งการหลบหนี ทำให้ตลอดหนึ่งวันสามารถเดินทางได้ไกลนับพันลี้ จากนั้นจึงเดินทางด้วยเท้าต่อ

เดินมาได้ระยะหนึ่ง เขาก็พบป่าประหลาดแห่งหนึ่ง เมื่อสอบถามผู้คนที่ผ่านทางจึงทราบว่า ที่นี่คือ “ป่าจันทราแดงลวงตา” ซึ่งภายในเป็นสถานที่ที่จริงและลวงทับซ้อนกัน

ห่างจากป่าประมาณสิบกว่าลี้ มีเมืองเล็ก ๆ แห่งหนึ่งชื่อว่า “เมืองจันทราแดง” ที่ก่อตั้งขึ้นมาโดยมีป่าจันทราแดงลวงตาเป็นศูนย์กลาง

ไม่ไกลนัก คนอื่นที่เพิ่งตามเข้ามาก็รับแรงกดไม่ไหว บางคนถึงขั้นนอนแน่นิ่งบนพื้น บางคนดวงตาเหลือก โฟมออกปาก ดูเหมือนจะไม่รอด

อู๋เป่ยสูดลมหายใจ แล้วหมุนเวียนพลังลับในกาย พร้อมกับเรียกพลังจากยันต์เซียนช่วยเสริม จนร่างกายเริ่มปรับตัวได้ และพลังกลับคืนมาราวเจ็ดถึงแปดส่วนของพลังภายนอก

แม้ภายนอกจะเป็นเวลากลางคืน แต่ที่นี่กลับกลายเป็นกลางวัน ด้านหน้าก็ไม่ใช่ป่าอีกต่อไป แต่เป็นซากเมืองโบราณที่เต็มไปด้วยกำแพงพังและสิ่งปลูกสร้างผุพัง

ซากเมืองนั้นปกคลุมด้วยวัชพืชและต้นไม้ดกชัฏ มองไม่เห็นจุดสิ้นสุด ดูกว้างใหญ่ไพศาลยิ่งนัก

ขณะที่คนอื่นยังปรับตัวกับสิ่งแวดล้อมใหม่ เขาก็ก้าวเดินเข้าไปลึกขึ้นเรื่อย ๆ

เดินมาได้สักพัก เขาก็เข้าสู่ซากปรักหักพังที่ดูเหมือนเคยเป็นพระราชวังหรือคฤหาสน์ของตระกูลใหญ่ มีสิ่งปลูกสร้างมากมาย ส่วนใหญ่ถูกทำลายพังยับ

อู๋เป่ยหยุดหน้าพระราชวังที่ยังไม่พัง แล้วหาก้อนหินมานั่ง เขามองพระราชวังแล้วพูดกับตัวเองว่า: “วัสดุก่อสร้างของวังนี้ไม่เลวนะ”

ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงพูดจากด้านบนศีรษะ: “ไม่คิดเลยว่าจะมีทาสอยู่แถวนี้”

อู๋เป่ยมองขึ้นไป เห็นชายหญิงสองคนยืนอยู่บนเสาหินขนาดใหญ่ ชายคนนั้นเป็นคนพูด แต่งกายแบบยุคปัจจุบันของโลกมนุษย์ เสื้อยืดดำและรองเท้าผ้าใบ

หญิงสาวใส่ชุดหนังสีฟ้าเทา หุ่นดี หน้าตางามระดับเก้าคะแนน เธอยิ้มพลางพูดว่า: “ที่นี่อันตราย หาทาสไปสำรวจทางให้ก่อนก็ดี”

ชายหนุ่มว่า: “บริเวณนี้น่าจะยังมีคนอื่นอีก ศิษย์น้อง แกรอที่นี่ ฉันไปเดี๋ยวเดียว”

ชายหนุ่มบินลอยออกไปอย่างรวดเร็ว ส่วนหญิงสาวค่อย ๆ ลงมายืนตรงหน้าอู๋เป่ย เขารู้สึกว่ารูปลักษณ์ของเธอดูชัดเจนกว่าผู้อื่นมาก ราวกับเป็นจุดสนใจของทั้งโลก

เขารู้ดีว่านั่นเพราะเธอมาจากจักรวาลหลัก เป็นคนจริงที่อยู่ในแดนลวงนี้ จึงดูโดดเด่นเหนือใคร