ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2177

ผ่านไปราวสิบกว่านาที อู๋เป่ยและเจ้าหมาดำตัวใหญ่ก็เริ่มผูกมิตรกันได้ มันเลิกแสดงท่าทีดุร้ายกับเขาแล้ว

เมื่อแน่ใจว่าไม่เป็นอันตราย อู๋เป่ยก็เดินไปยังแปลงสมุนไพร เลือกเก็บยาในจุดที่ไม่เด่นสะดุดตา ครั้งละสามต้น

ต่อมา เขาก็เปลี่ยนไปอีกบริเวณหนึ่ง เก็บสมุนไพรอีกชนิดละสามต้นเช่นกัน

ที่เขาเก็บเพียงสามต้น ก็เพราะสมุนไพรเหล่านี้เมื่อกลับไปโลกห้าธาตุแล้ว สามารถใช้เป็นตัวยาหลักได้ทันที หนึ่งต้นปรุงยาได้หนึ่งเตา การเก็บมากเกินไปไม่มีประโยชน์ และยิ่งไปกว่านั้น หากเก็บเยอะจนผิดสังเกต ก็จะถูกตรวจพบ แล้วแกหมาดำตัวนี้ก็อาจโดนเคราะห์ร้ายไปด้วย

อู๋เป่ยวนรอบสวนสมุนไพรหนึ่งรอบ เก็บสมุนไพรที่สามารถเก็บได้จนครบทุกชนิดละเล็กละน้อย เมื่อกำลังจะเด็ดต้นสุดท้าย จู่ ๆ ก็มีเสียงของผู้เฒ่าดังขึ้นจากด้านบน: “แกคิดจะเก็บยาจากสวนฉันหมดเลยหรือไง?”

อู๋เป่ยตกใจสุดขีด รีบกลิ้งตัวหนีไปสิบกว่าก้าว แล้วเงยหน้าขึ้นมอง

ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไร ผู้เฒ่าผมขาวหนวดขาวในชุดคลุมสีเทาขาวคนหนึ่งปรากฏตัวอยู่กลางอากาศ ตัวเขาโปร่งแสง มีลูกประคำสีม่วงแดงร้อยเป็นสายคล้องอยู่ที่ข้อมือขวา ทั้งหมด 108 เม็ด ที่เอวห้อยน้ำเต้าสีม่วงทองซึ่งดูไม่ใช่ของธรรมดา

เขาพินิจดี ๆ แล้วรู้ทันทีว่านี่คือทารกศักดิ์สิทธิ์ ของผู้บำเพ็ญระดับพลังแห่งความรอบรู้!

อู๋เป่ยรู้ตัวว่าตนเองผิดก่อน จึงพูดอย่างรู้สึกผิด: “ท่านผู้เฒ่า ฉันเพียงต้องการเก็บสมุนไพรเพื่อไปปรุงยา ไม่กล้าหาญกล้าเก็บจนหมดหรอก”

ผู้เฒ่าส่งเสียง “ฮึ่ม!” อย่างไม่พอใจ:

“ยังดีที่แกรู้จักยั้งมือ ไม่เช่นนั้นฉันคงออกมาจัดการแกไปนานแล้ว”

อู๋เป่ยรีบถอดแหวนเก็บสมบัติออก แล้วยื่นให้พลางกล่าวว่า: “ท่านผู้เฒ่า ขอโทษจริง ๆ สมุนไพรทั้งหมดอยู่ในแหวน ฉันยินดีจะเอากลับไปปลูกคืนให้”

ผู้เฒ่ากล่าวเสียงเรียบ: “แกก็แค่เก็บอย่างละสองสามต้น เอาเถอะ เอาไปใช้ได้ แต่ก่อนจะไป แกต้องพิสูจน์ตัวเองว่าเป็นผู้ปรุงยาได้จริง”

อู๋เป่ยกระพริบตาปริบ ๆ: “ท่านหมายความว่า ให้ฉันปรุงยาดูให้ดู?”

ผู้เฒ่าพยักหน้า: “ตามฉันมา”

จากนั้นผู้เฒ่าก็บินหายไปยังอีกฝั่งหนึ่ง อู๋เป่ยกับเจ้าหมาดำจึงรีบตามไป

ขณะเดินตาม เขามองแกหมาดำแล้วบ่นว่า: “แกรู้ตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหมว่ามีคนเฝ้าอยู่บนหัวฉัน ถึงปล่อยให้ฉันเก็บยาได้โดยไม่ขัดขวาง แกนี่มันเจ้าเล่ห์จริง ๆ!”

เจ้าหมาดำกลอกตาใส่เขา ราวกับจะบอกว่า: “ตาบอดเอง จะโทษฉันได้ไง?”

พวกเขาตามเทพทารกไปยังบ้านที่สร้างด้วยหยก มีทั้งหมดสามห้อง ห้องกลางใช้เป็นห้องปรุงยา ภายในมีเตาปรุงยาชั้นเยี่ยม ซึ่งดูดีกว่าเตาปรุงยาของตระกูลเย่หลายเท่า

อู๋เป่ยแค่เห็นเตานั้นก็รู้ได้ทันทีว่า มันไม่ด้อยกว่าเตาปรุงยาจากจักรวาลหลักที่เขามีอยู่ในมิติลับของเขาเองเลย และอาจจะดีกว่าด้วยซ้ำ!

เขาตาเป็นประกาย พูดว่า “ท่านผู้เฒ่า เตายานี้ทำได้ประณีตมากจริง ๆ!”

ผู้เฒ่าพยักหน้า “อืม ดูเหมือนเธอจะดูออก เตานี้มีชื่อว่าเตาห้าธาตุ เป็นของล้ำค่า”

อู๋เป่ยว่า “ท่านผู้เฒ่าต้องการให้ผมปรุงยาอะไรหรือ?”

ผู้เฒ่า “เธอไม่เก็บสมุนไพรไว้เยอะหรือ? ก็ใช้ของที่มีนี่แหละ ปรุงตามสะดวก” พูดพลางก็ยกแขนกอดอก นั่งลอยตัวอยู่กลางอากาศจับตามองเขา

อู๋เป่ยเช็ดเหงื่อ เขารู้ดีว่าถ้าปรุงยาไม่สำเร็จ ผู้เฒ่าคนนี้อาจจะตบเขาตายได้ง่าย ๆ

เขาสูดหายใจลึก หยิบสมุนไพรที่เก็บมาออกมาวางตรงหน้า แล้วเริ่มคัดเลือก ใช้เวลาราวห้านาที จึงเลือกสมุนไพรสิบสามชนิด ปริมาณไม่เท่ากัน จากนั้นเริ่มล้างเตาและอุ่นเตา

ตอนล้างเตาจึงพบว่า เตานี้มีฟังก์ชันทำความสะอาดตัวเอง เพียงแค่กดสวิตช์ มันก็จะสะอาดเอง ส่วนการอุ่นเตาก็เช่นกัน มันสามารถอุ่นได้เองและยังปรับตามที่เขาต้องการได้อีกด้วย

อู๋เป่ยอดไม่ได้ที่จะชมว่า “เป็นเตายาที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ!”

ผู้เฒ่ากล่าว “เตายาดีมีเยอะ แต่ปรมาจารย์ปรุงยาดีหายาก เธอจงตั้งใจปรุงให้ดี”

อู๋เป่ยในใจรู้แล้วว่าจะปรุงยาอะไร จึงเริ่มล้างสมุนไพร แล้วลงมือปรุงยา

สมุนไพรเป็นของจากจักรวาลหลัก เตายาก็เช่นกัน และถ้าเขาจะปรุงยาก็ต้องใช้พลังลับ ซึ่งไม่ว่าจะในจักรวาลหลักหรือรอง พลังลับก็เป็นพลังงานที่ใช้ร่วมกัน

โชคดีที่พลังลับของเขาบริสุทธิ์ บวกกับตั้งใจเต็มที่ หม้อแรกจึงสำเร็จได้ แม้หน้าตายาจะไม่ดีนัก

ผู้เฒ่า “อืม” แล้วพูดต่อ “ยานี้บำรุงทั่วร่าง ไม่เพียงแค่ใช้ฝึกขั้น ยังบำรุงจิตใจได้ด้วย และยังช่วยเพิ่มความไวของร่างกายต่อพลังลับ อืม เรียกมันว่า ‘ยาวิญญาณลับ’ ก็แล้วกัน”

อู๋เป่ย “ดีครับ งั้นขอเรียกมันว่า ‘ยาเข้าสู่วิญญาณลับ’ ”

ผู้เฒ่า “ยาทั้งหมดที่เธอปรุง ทิ้งไว้ที่นี่เถอะ ถือว่าเป็นการชดใช้ที่เธอแอบเก็บยาวิเศษไป”

อู๋เป่ยเฉันใจว่าเรื่องนี้จบแล้ว รีบตอบว่า “ครับ ขอบพระคุณท่านผู้เฒ่าที่เมตตาครับ”

ผู้เฒ่าถาม “เธอเอาแต่ขอบคุณฉัน รู้ไหมว่าฉันคือใคร?”

อู๋เป่ย “ผมไม่ทราบครับ ผมมาจากโลกห้าธาตุ เข้ามาในพื้นที่ที่โลกเสมือนและความจริงซ้อนกัน ผ่านพระราชวังแห่งหนึ่งแล้วมาที่นี่”

ผู้เฒ่าหัวเราะ “ที่นี่ก็ยังอยู่ในโลกห้าธาตุ เพียงแต่มันเชื่อมต่อกับจักรวาลหลัก ดังนั้นระเบียบทั้งสองฝั่งจึงเหมือนกัน เธอจะถือว่าที่นี่เป็นส่วนหนึ่งของจักรวาลหลักก็ได้”

อู๋เป่ยคิดในใจ “ที่นี่คือดินแดนแห่งความจริงในโลกห้าธาตุ?”

ผู้เฒ่า “ใช่แล้ว ที่นี่มีชื่อว่า ‘ดินแดนไท่เจิน’ เป็นของสำนักไท่เจินของฉัน”

อู๋เป่ย “เคยได้ยินว่าโลกห้าธาตุกับดินแดนหลิงไท่คล้ายกัน มีผู้มีพลังมากมายสามารถไปมาระหว่างจักรวาลหลักกับโลกห้าธาตุได้ ท่านก็ทำได้สินะครับ?”

ผู้เฒ่า “อืม ฉันไปมาได้ทั้งสองฝั่ง เพียงแต่ไม่ค่อยชอบไปนัก เพราะพวกผู้บำเพ็ญฝั่งนั้นหยิ่งกันเกินไป”

จากนั้นเขาพูดต่อ “ฉันคือหัวหน้ารุ่นที่เจ็ดของสำนักไท่เจิน ศิษย์ในสำนักเรียกฉันว่า ‘บรรพบุรุษไท่เจิน’ ”

อู๋เป่ย “ที่แท้คือบรรพบุรุษไท่เจิน นับว่าเป็นเกียรติของผมจริง ๆ ที่ได้พบกับท่าน”

บรรพบุรุษไท่เจินยิ้ม “ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าฉันเป็นใคร ฉันจะคุยเรื่องหนึ่งกับเธอ”

อู๋เป่ยรีบตอบ “ท่านมีเรื่องอะไรสั่งการ เชิญพูดได้เลยครับ ถ้าผมทำได้ จะทำให้เต็มที่ครับ”