ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2177

ผ่านไปราวสิบกว่านาที อู๋เป่ยและเจ้าหมาดำตัวใหญ่ก็เริ่มผูกมิตรกันได้ มันเลิกแสดงท่าทีดุร้ายกับเขาแล้ว

เมื่อแน่ใจว่าไม่เป็นอันตราย อู๋เป่ยก็เดินไปยังแปลงสมุนไพร เลือกเก็บยาในจุดที่ไม่เด่นสะดุดตา ครั้งละสามต้น

ต่อมา เขาก็เปลี่ยนไปอีกบริเวณหนึ่ง เก็บสมุนไพรอีกชนิดละสามต้นเช่นกัน

ที่เขาเก็บเพียงสามต้น ก็เพราะสมุนไพรเหล่านี้เมื่อกลับไปโลกห้าธาตุแล้ว สามารถใช้เป็นตัวยาหลักได้ทันที หนึ่งต้นปรุงยาได้หนึ่งเตา การเก็บมากเกินไปไม่มีประโยชน์ และยิ่งไปกว่านั้น หากเก็บเยอะจนผิดสังเกต ก็จะถูกตรวจพบ แล้วแกหมาดำตัวนี้ก็อาจโดนเคราะห์ร้ายไปด้วย

อู๋เป่ยวนรอบสวนสมุนไพรหนึ่งรอบ เก็บสมุนไพรที่สามารถเก็บได้จนครบทุกชนิดละเล็กละน้อย เมื่อกำลังจะเด็ดต้นสุดท้าย จู่ ๆ ก็มีเสียงของผู้เฒ่าดังขึ้นจากด้านบน: “แกคิดจะเก็บยาจากสวนฉันหมดเลยหรือไง?”

อู๋เป่ยตกใจสุดขีด รีบกลิ้งตัวหนีไปสิบกว่าก้าว แล้วเงยหน้าขึ้นมอง

ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไร ผู้เฒ่าผมขาวหนวดขาวในชุดคลุมสีเทาขาวคนหนึ่งปรากฏตัวอยู่กลางอากาศ ตัวเขาโปร่งแสง มีลูกประคำสีม่วงแดงร้อยเป็นสายคล้องอยู่ที่ข้อมือขวา ทั้งหมด 108 เม็ด ที่เอวห้อยน้ำเต้าสีม่วงทองซึ่งดูไม่ใช่ของธรรมดา

เขาพินิจดี ๆ แล้วรู้ทันทีว่านี่คือทารกศักดิ์สิทธิ์ ของผู้บำเพ็ญระดับพลังแห่งความรอบรู้!

อู๋เป่ยรู้ตัวว่าตนเองผิดก่อน จึงพูดอย่างรู้สึกผิด: “ท่านผู้เฒ่า ฉันเพียงต้องการเก็บสมุนไพรเพื่อไปปรุงยา ไม่กล้าหาญกล้าเก็บจนหมดหรอก”

ผู้เฒ่าส่งเสียง “ฮึ่ม!” อย่างไม่พอใจ:

“ยังดีที่แกรู้จักยั้งมือ ไม่เช่นนั้นฉันคงออกมาจัดการแกไปนานแล้ว”

อู๋เป่ยรีบถอดแหวนเก็บสมบัติออก แล้วยื่นให้พลางกล่าวว่า: “ท่านผู้เฒ่า ขอโทษจริง ๆ สมุนไพรทั้งหมดอยู่ในแหวน ฉันยินดีจะเอากลับไปปลูกคืนให้”

ผู้เฒ่ากล่าวเสียงเรียบ: “แกก็แค่เก็บอย่างละสองสามต้น เอาเถอะ เอาไปใช้ได้ แต่ก่อนจะไป แกต้องพิสูจน์ตัวเองว่าเป็นผู้ปรุงยาได้จริง”

อู๋เป่ยกระพริบตาปริบ ๆ: “ท่านหมายความว่า ให้ฉันปรุงยาดูให้ดู?”

ผู้เฒ่าพยักหน้า: “ตามฉันมา”

จากนั้นผู้เฒ่าก็บินหายไปยังอีกฝั่งหนึ่ง อู๋เป่ยกับเจ้าหมาดำจึงรีบตามไป