ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2227

หลิ่วซานเซี่ยงพูดยิ้ม ๆ ว่า “ถ้าไม่อย่างนั้น ข้าจะมาพูดอะไรนักหนาได้อย่างไร ทั้งที่ข้าเองก็ไม่ได้รู้จักกับนาง”

อู๋เป่ยถามกลับ “ระหว่างข้ากับนาง ในอนาคตจะมีความเกี่ยวพันอะไรกันหรือ?”

หลิ่วซานเซี่ยงเผยรอยยิ้มลึกลับ “คุณชาย ถามไปก็เปล่าประโยชน์ ถึงเวลาท่านจะรู้เอง ตอนนี้ควรรีบยกระดับพลังยุทธ์ให้เร็วที่สุด จะได้ฝึกเข้าสู่ระดับลับขั้นถัดไป”

ที่ถ้ำไท่เจินขั้นที่หก อู๋เป่ยได้รับการเปิดเผยถึงระดับลับซึ่งเป็นระดับที่ซ่อนอยู่ ระหว่างขั้นที่เจ็ดและแปด

แต่ในตอนนี้ เขายังอยู่ที่ขั้นที่หกแดนตำหนักลัซึ่งต้องพัฒนาให้สมบูรณ์ก่อน

ก่อนหน้านี้เขาได้พัฒนา "หอคอยแห่งแดนลับ" จนถึงชั้นที่แปดแล้ว คราวนี้จึงมุ่งหน้าสร้างชั้นที่เก้าให้สำเร็จ

แต่ก่อนจะได้ปิดด่านฝึกสมาธิสองวัน จู่ ๆ ก็มีศิษย์อย่างชวีต้าซิ่งและคนอื่น ๆ มาขอพบ อู๋เป่ยจึงออกไปรับที่หน้าสวนสมุนไพร

ชวีต้าซิ่งโค้งคำนับลึก “ศิษย์พี่! ข่าวการที่ท่านต่อสู้กับสำนักดาบเซียนแพร่กระจายไปทั่วในสำนัก พี่น้องศิษย์ทุกคนต่างชื่นชมในฝีมือของท่าน! ผู้อาวุโสฝ่ายบันทึกผลงานบอกว่าท่านได้สร้างคุณูปการอย่างยิ่งใหญ่ เราจึงตั้งใจจะจัดงานเลี้ยงเฉลิมฉลองในคืนนี้ เพื่อแสดงความยินดีกับท่าน!”

อู๋เป่ยแต่แรกไม่คิดจะไปร่วมงานใด ๆ ทว่าเมื่อเห็นแววตาคาดหวังของทุกคน ก็ใจอ่อน พยักหน้าว่า “ได้ ข้าจะไป”

ชวีต้าซิ่งยิ้มกว้าง “ขอบคุณศิษย์พี่ ข้าจะรีบไปแจ้งคนอื่นทันที!”

เมื่อทั้งหมดกลับไป ปิงอวี้หัวเราะเบา ๆ “เมื่อครู่ข้าออกไป เห็นผู้คนกำลังพูดถึงความกล้าหาญของท่านกันมากมาย นับจากนี้ พวกเขาก็มีเสาหลักให้พึ่งแล้ว”

ในสำนักยุทธ์ หากมีศิษย์ผู้นำที่แข็งแกร่ง มีความรับผิดชอบจริงใจ สำนักนั้นย่อมจะพัฒนาได้เร็ว และมีคนเก่งเกิดขึ้นไม่ขาดสาย

เฮยเจียงเสริม “จริงด้วย จากนี้ต่อไป ไม่ว่าสำนักใดจะเผชิญหน้ากับศิษย์ของไท่เจิน ก็ต้องชั่งใจก่อน ว่าจะสามารถรับมือกับการแก้แค้นของคุณชายได้หรือไม่”

อู๋เป่ยถาม “ก่อนข้ามา ไม่เคยมีศิษย์ผู้นำมาก่อนหรือ?”

เฮยเจียงว่า “เป็นตำแหน่งที่เกิดขึ้นยากมาก อย่างสำนักไท่เจิน เราจะมีศิษย์ผู้นำเพียงคนเดียวในรอบสามร้อยปี ศิษย์ผู้นำคนก่อนก็จากไปแล้วเมื่อ 315 ปีก่อน เขาไม่สามารถบรรลุถึงระดับพลังแห่งความรอบรู้ และเสียชีวิตลง หลังจากนั้น แม้จะมีอัจฉริยะเกิดขึ้น แต่ก็ไม่มีใครก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งศิษย์ผู้นำได้อีกเลย”

หลังจากฝึกฝนในช่วงสั้น ๆ ตอนกลางคืน อู๋เป่ยก็พาเฮยเจียงและปิงอวี้ไปร่วมงานฉลอง

ค่ำคืนนี้ ศิษย์ระดับสูงในสำนักต่างมาร่วมงานกันครบ รวมถึงผู้อาวุโสหลายคนก็มาร่วมด้วย บรรยากาศจึงคึกคักและยิ่งใหญ่

แม้อู๋เป่ยจะไม่ได้คุ้นเคยกับศิษย์ในสำนักมากนัก แต่คืนนี้กลับมีผู้คนมากมายมาขอชนจอกเหล้ากับเขา ต่างแนะนำตัวและตำแหน่งของตนในสำนัก อู๋เป่ยมีความจำดี จึงจดจำพวกเขาได้ทั้งหมด

โดยเฉพาะศิษย์หญิง แต่ละคนล้วนมองเขาด้วยแววตาแฝงความหมาย บางคนแทบจะโผเข้ากอดเขาถ้าไม่เกรงใจผู้คนที่อยู่รอบข้าง

บนยอดเขา ท่านบรรพบุรุษไท่เจิน และหัวหน้าสำนัก ม่อเชียนโฉว ยืนเคียงกันมองดูงานเบื้องล่าง

ม่อเชียนโฉวถอนหายใจเบา ๆ “น่าดีใจนัก หากในตอนนั้น ข้าก็มีศิษย์พี่ที่เป็นผู้นำเหมือนอย่างอู๋เป่ย ข้าคงไม่ลำบากถึงเพียงนี้”

ท่านบรรพบุรุษตอบ “แต่ว่า หากเจ้าไม่ได้ผ่านความลำบากเหล่านั้น เจ้าจะได้เป็นหัวหน้าสำนักไท่เจินในวันนี้หรือ?”

ม่อเชียนโฉวยิ้ม “ท่านอาจารย์อาวุโสพูดได้ถูกต้อง”

จากนั้นจึงพูดกับผู้อาวุโสอีกคน “ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะทะลวงระดับได้เร็วขนาดนี้”

ม่อเชียนโฉวตอบ “เพราะก่อนหน้านี้วิชายุทธ์ไม่สมบูรณ์ พอข้าได้วิชาที่ครบถ้วนแล้ว การทะลวงด่านก็ง่ายขึ้นมาก อู๋เป่ยคือผู้ที่นำโชคมาให้พวกเรา ด้วยตำราวิชาที่สมบูรณ์ สำนักไท่เจินของเราก็มีโอกาสจะก้าวขึ้นเป็นสำนักระดับสุดยอด”

ผู้อาวุโสกล่าว “แต่อู๋เป่ยจะอยู่ที่นี่เพียงชั่วคราวเท่านั้น ในอนาคตเขาจะต้องไปยังจักรวาลหลักแน่นอน”