ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2256

เมื่อส่งมอบโอสถเรียบร้อยแล้ว นางหนู๋นานกงหลิงอี๋ก็ไม่เกรงใจอีกต่อไป “ดี ขอบคุณท่านน้องมาก”

จากนั้นอู๋เป่ยก็ตรงไปยังห้องส่งถ่าย ใช้ห่อเดิมจัดการส่งโอสถไปให้ ฝั่งนั้นเรียกเก็บค่าธรรมเนียมไม่น้อย การส่งโอสถเพียงครั้งเดียว คราวนี้ก็สอยไปถึงสามพันเหรียญเซียน!

ไม่นาน นางหนู๋นานกงหลิงอี๋ส่งจดหมายเวทย์ตอบกลับมาว่า นางได้รับของแล้วเรียบร้อย

หลังจากตรากตรำปรุงโอสถติดต่อกันหลายวัน อู๋เป่ยก็อ่อนล้าไม่น้อย ครั้นกลับถึงที่พักก็ทิ้งตัวลงนอนหลับยาว ตื่นอีกทีก็ล่วงเข้าหลังเที่ยงคืนแล้ว

เขาพึมพำกับตัวเอง “งานประชุมโอสถเก้าอาทิตย์จะเริ่มอีกห้าวัน... น่าจะกลับไปสำนักไท่เจินก่อนสักรอบ”

ว่าแล้วเขาก็แจ้งกับหูจงหลิงไว้ จากนั้นก็ออกจากเขตแดนเก้าอาทิตย์ กลับไปยังสำนักไท่เจิน คราวหน้าถ้าจะกลับมาที่นี่อีก ก็ไม่ต้องเดินตามเส้นทางเดิม เพราะคราวนี้เขาได้อาวุธเวทย์มนตร์จากปรมาจารย์โอสถแล้ว สามารถใช้เปิดทางเข้าเขตเก้าอาทิตย์ได้โดยตรง

เมื่อออกจากเขตเก้าอาทิตย์ เขาก็ติดต่อหาหลิ่วซานเซี่ยงทันที หลิ่วซานเซี่ยงก็อยู่ไม่ไกลนัก เช่าบ้านเงียบ ๆ อยู่แถวนั้น ไม่ค่อยออกไปไหน

ทันทีที่ได้เห็นหน้าอู๋เป่ย หลิ่วซานเซี่ยงก็ตาเป็นประกาย “ท่านอ๋อง! ท่านก้าวขึ้นสู่ขั้นมี่อิงแล้วหรือ!”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ท่านลุงหลิว เรื่องการกลับชาติมาเกิดของพวกเราเป็นอย่างไรแล้ว?”

หลิ่วซานเซี่ยงพยักหน้ารับ “ทุกอย่างคืบหน้าไปมากแล้ว รอมีโอกาสเหมาะ ข้าจะพาท่านไปดูด้วยตาตัวเองว่า หลังจากกลับมาเกิดใหม่แล้ว ท่านจะอยู่ในฐานะใด”

อู๋เป่ยตอบรับ “อืม ไว้ข้าจัดการเรื่องตรงหน้าก่อน เสร็จแล้วจะไปดูให้รู้แน่”

หลิ่วซานเซี่ยงหยิบกับข้าวออกมาอุ่นเหล้าให้พลางพูดว่า “ท่านอ๋อง ข้ามีเรื่องอยากขอความช่วยเหลือสักอย่าง”

อู๋เป่ยยกจอกขึ้นดื่มจนหมด “ว่ามา”

หลิ่วซานเซี่ยงถอนหายใจเบา ๆ “ข้ามีลูกสาวคนหนึ่ง ปีนี้อายุยี่สิบเอ็ดแล้ว หน้าตางามหยาดเยิ้ม นางเองก็ไม่เคยรู้ที่มาของตัวเอง เกิดในบ้านยากจน แต่เด็กคนนี้ขยันมาก สอบติดมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดในโลกฆราวาส ตอนนี้ก็กำลังเรียนอยู่ แต่เมื่อไม่นานมานี้นางเจอปัญหาหนักใจ”

อู๋เป่ยหัวเราะแซว “ท่านลุงหลิว ท่านนี่ไม่เบาเลยนะ อายุเท่านี้แล้วยังมีลูกสาวยี่สิบเอ็ดได้อีก”

หลิ่วซานเซี่ยงส่ายหน้าพลางยิ้มเจื่อน “มันเป็นเรื่องในโลกฆราวาส ข้าไม่เคยคิดว่าจะมีลูกติดมาด้วย”

อู๋เป่ย “แล้วท่านอยากให้ข้าทำอะไร?”

หลิ่วซานเซี่ยง “ข้าอยากให้ท่านอ๋อง เมื่อมีโอกาสกลับไปจักรวาลหลัก ฝากช่วยดูแลชีวิตลูกสาวข้าด้วย อีกทั้งมารดาของนางก็ป่วยหนัก หากไม่รักษา อาจอยู่ได้ไม่ถึงปีนี้”

อู๋เป่ยพยักหน้า “เรื่องแค่นี้ง่ายดาย ท่านฝากข้าได้เลย ไว้วันนั้นก็แค่ส่งชื่อกับที่อยู่มาให้ข้าก็พอ”

หลิ่วซานเซี่ยงยิ้มอย่างโล่งใจ “ขอบพระคุณท่านอ๋องยิ่งนัก! ตอนนี้ท่านอ๋องทะลวงถึงขั้นมี่อิงแล้ว คราวหน้าไปจักรวาลหลักจะไม่ถูกพลังบีบอัดหนักเหมือนเดิมอีก”

อู๋เป่ยถามต่อ “ท่านลุงเคยบอกว่า ยิ่งข้าแข็งแกร่งก่อนกลับชาติมาเกิด ผลลัพธ์ยิ่งดี แล้วข้าควรบำเพ็ญถึงขั้นไหนถึงจะเหมาะ?”

หลิ่วซานเซี่ยง “ถึงขั้นพลังแห่งความรอบรู้ระดับกลางจะเหมาะที่สุด หากสูงกว่านี้จะเกี่ยวพันกับลำดับแห่งต้าเต้า ซึ่งสมควรไปฝึกในจักรวาลหลักจริง ๆ จะดีกว่า”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ก่อนหน้านั้น ข้าอยากให้ครอบครัวกับสหายของข้าย้ายมาอยู่ในโลกห้าธาตุ จะได้พบกันง่าย”

หลิ่วซานเซี่ยง “ท่านอ๋องไม่ต้องรีบร้อนหรอก รอให้ท่านบรรลุพลังแห่งความรอบรู้ก่อนแล้วค่อยไปรับครอบครัวมาก็ยังทัน”