ด้วยระยะทางไม่ถึงสิบกิโลเมตรออกไป อู๋เป่ยก็เดินทางมาถึงที่เกิดเหตุภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที เขาเห็นเศษซากจากการชนท้ายของรถ จึงเหยียบคันเร่งและขับไปข้างหน้าต่อไปในทันที
โทรศัพท์ยังคงเชื่อมต่ออยู่ เขาถาม: "ชิงเหยียน โรงงานมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไหม"
จูชิงเหยียน: "วันนี้เป็นวันหยุด คนงานกลับบ้านกันหมดแล้วค่ะ มีเพียงไม่กี่คนที่คอยดูแลโรงงาน"
อู๋เป่ยi: "หลังจากกลับไปที่โรงงานแล้ว ปิดประตูและรอให้ฉันเข้าไป"
"ค่ะ"
จริงๆ แล้วจูชิงเหยียนไม่ได้ประหม่าแต่อย่างใด เธอยังมีเวลาอยู่ แต่เมื่อเจอเรื่องแบบนี้ ก็ควรระวังไว้ดีกว่า แต่ถ้าพวกเขามีปืนล่ะ?
บนถนนห่างออกไปห้ากิโลเมตร อู๋เป่ยถึงที่นั่นภายในไม่กี่นาที เมื่อเขามาถึง เขาก็เห็นว่าประตูโรงงานถูกรถชนจนมันเปิดออก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนล้มลงกับพื้น โดยที่มีเลือดอาบหน้าอยู่
เขาไม่มีเวลาตรวจสอบอะไรแล้ว เขาขับรถเข้าไปในโรงงาน หลังจากขับรถไประยะหนึ่ง ฉันเห็นกลุ่มคนล้อมรอบผู้หญิงคนหนึ่งตรงมุมหนึ่ง นั่นคือจูชิงเหยียน! "
ในเวลานี้ จูชิงเหยียนเปิดกำปั้นของเธอและพูดด้วยความกล้า "พวกคุณกำลังฝ่าฝืนกฎหมาย ถ้าคุณออกไปตอนนี้ ฉันจะไม่แจ้งความ"
ชายคนหนึ่งยิ้มอย่างชั่วร้าย: "หัวหน้าจู พวกเราต้องขอโทษด้วย เราได้รับคำสั่งให้มาจับคุณ และคุณก็ควรให้ความร่วมมืออย่างเชื่อฟังเพื่อที่คุณจะได้ไม่ต้องเจ็บตัว"
ทันทีที่เขาพูดจบ รถของอู๋เป่ยก็พุ่งเข้ามา กลุ่มคนเหล่านั้นต่างก็พากันตกใจ ก่อนจะหลบหนีไปทีละคน
รถเบรกอย่างแรง ก่อนจะหยุดไม่ไกลจากจูชิงเหยียน
อู๋เป่ยกระโดดลงจากรถ จูชิงเหยียนรีบวิ่งเข้ามากอดเขาแน่น
"ไม่เป็นไรแล้วนะ" อู๋เป่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก โชคดีที่เขามาทันเวลา!
“เจ้าโง่ แกมันลนหาที่ตายซะแล้ว!”
ข้างหลังเขาตอนนี้ มีชายที่มีใบหน้าดุร้ายดึงมีดพกออกมาและแทงเข้าที่หลังของอู๋เป่ยทันที
ราวกับว่าอู๋เป่ยมีตาอยู่ที่ด้านหลังศีรษะของเขา เขารีบเตะมีดออกไป เตะนี้เต็มไปด้วยความโกรธทำให้อวัยวะภายในของคู่ต่อสู้แตกเป็นเสี่ยง ๆ หลังจากอีกฝ่ายล้มลงสู่พื้นก็มีเลือดไหลออกจากรูทั้งเจ็ด ก่อนที่บุคคลนั้นจะเสียชีวิตลง
คนอื่น ๆ ตกตะลึงมองไปที่อู่เป่ยในตอนนี้ ราวกับว่าพวกเขากำลังเห็นผี
“คุกเข่าลง!” เขาพูดอย่างเย็นชาด้วยน้ำเสียงเย็นชา
คนเหล่านี้หันหลังหลับก่อนจะวิ่งหนีไป อู๋ตงประสานมือของเขาก่อนจะจิ้มออกไปด้วยนิ้วของเขา หัวเข่าของคนเหล่านี้ถูกเจาะทีละคนจนทำให้เป็นรูและมีเลือดออกมา พวกเขาล้มลงกับพื้นก่อนจะกรีดร้องออกมา
อู๋เป่ยเหยียบเข่าของชายคนหนึ่งเบาๆ ก่อนที่ชายคนนั้นจะกรีดร้องออกมา
“บอกมาสิว่าใครส่งพวกแกมาที่นี่”
“หัวหน้าหวง บอสหวงส่งเรามาที่นี่”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...
มีหลายตอนไม่ได้อ่านครบอยากปืนยิงคนดูแลจังลงก็ไม่ครบดีดูแลไม่ได้เรื่องของครอบครัวคนดูแลมีแต่ความชิบหาย...
619 หายไปตอนนึงนะ...
ด้วยความเคารพนะครับ หลังๆ มานี่ดูเหมือนไม่ค่อยใส่ใจเลย ตอนละ 2-3 บรรทัด เห็น 2-3 เรื่องล่ะ เหมือนรีบเอามาลง แต่ไม่ได้ตรวจสอบเนื้อหาข้างในเลยว่าตอนที่ลงมีเนื้อหาครบสมบูรณ์หรือไม่...
เหลือตอนละ5บรรทัดแล้วครับหลายตอนแล้วครับ...
รบกวนเรียนถามหน่อยครับ ทำไมหลังๆจึงเพี้ยนไปหมด จากนิยายดีๆจนอ่านไม่รู้เรื่อง มีบทละ 5 บรรทัด พอขึ้นบทใหม่เป็นคนละตอนกันเลยครับ แอดและคณะควรตรวจดูก่อนโพสต์นะครับ...