ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2277

ช่วงบ่าย ตระกูลกุ่ยให้การต้อนรับอู๋เป่ยอย่างอบอุ่น แล้วจัดหาลานบ้านที่เงียบสงบให้เขาพัก

คืนหนึ่งผ่านไปโดยไม่มีเหตุการณ์อะไร เช้าวันถัดมา อู๋เป่ยขึ้นรถม้าตรงไปยังชิงโจว คนขับรถม้าก็ยังเป็นคนเดิม แต่ต่างกันที่คราวนี้อู๋เป่ยนั่งอยู่ในตัวรถม้า ส่วนกุ่ยเสี่ยวอิงทำหน้าที่รับใช้อยู่ข้างๆเหมือนสาวใช้

ภายในรถม้ากว้างขวางและสะดวกสบาย มีน้ำอุ่นและขนมวางไว้ให้ ถ้าเหนื่อยก็สามารถเอนตัวลงนอนได้

ม้าเดินเร็วมาก ยังไม่ถึงเที่ยงก็เข้าสู่เขตแดนชิงโจวแล้ว ชิงโจวถือเป็นดินแดนแห่งวิญญาณ รอบเมืองจึงมีการสร้างกำแพงสูงเอาไว้ หากจะเข้าไปในชิงโจว ก็ต้องผ่านประตูเมืองใหญ่ทั้งยี่สิบสี่แห่งก่อน

ตอนที่รถม้าเข้าสู่เขตเมือง กุ่ยเสี่ยวอิงได้หยิบใบอนุญาตผ่านทางของทั้งสองคนออกมา แต่คนขับรถม้าไม่มีใบอนุญาต นางจึงให้เขารออยู่ด้านนอก แล้วนางเป็นคนขับรถเข้าไปเอง

ทันทีที่เข้าเมือง อู๋เป่ยก็พบว่าที่นี่ดูหรูหรากว่าเมืองหวู่กุ่ยหลายเท่า ร้านค้าริมถนนมีอย่างน้อยสามถึงห้าชั้น คนบนถนนแต่งตัวดูดี การผู้ที่มีใบอนุญาตผ่านทางเข้ามาได้นั้น ย่อมไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน

อู๋เป่ยนั่งอยู่ในรถม้า สายตาจับจ้องไปยังร้านค้าสองฝั่งถนน ตอนนี้เขาต้องรีบหาร้านขายสมุนไพรให้เจอโดยเร็ว

ขับรถผ่านไปบนถนนสายหนึ่งอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดก็เจอร้านขายสมุนไพรตรงสี่แยก ร้านนี้มีขนาดใหญ่มาก ด้านหน้ากว้างหลายสิบเมตร ความลึกก็มีถึงสามสิบเมตร และตึกสูงถึงห้าชั้น

ร้านนี้ชื่อร้านสมุนไพรไป๋หลี่ หน้าร้านมีคนเข้าออกตลอด ดูเหมือนจะทำธุรกิจได้ดีมาก

อู๋เป่ยลงจากรถ ส่วนกุ่ยเสี่ยวอิงก็ไปหาที่จอดรถ

เขาไม่รอ เข้าไปยังชั้นหนึ่งของร้านสมุนไพรไป๋หลี่ทันที ที่นี่ส่วนใหญ่ขายสมุนไพรทั่วไป มองไม่เห็นยาวิญญาณ และผู้ที่มาที่นี่ก็มักจะมาซื้อสมุนไพรธรรมดา

คนธรรมดาไม่มีเงินพอจะซื้อยาอายุวัฒนะ พวกเขาทำได้แค่ต้มยาสมุนไพรกิน พอจะเพิ่มพลังได้เท่าไหร่ก็เท่านั้น

เขาเดินสำรวจอยู่รอบหนึ่ง กุ่ยเสี่ยวอิงก็เดินเข้ามาข้างใน เขาจึงตรงไปยังชั้นสองของร้าน

ตรงบันไดขึ้นชั้นสอง มีพนักงานขายสองคนยืนอยู่ พอเห็นอู๋เป่ยเดินเข้ามา หนึ่งในนั้นก็รีบออกมาต้อนรับ ถามด้วยรอยยิ้มว่า “คุณชาย ต้องการหาสมุนไพรประเภทไหนหรือเจ้าคะ?”

อู๋เป่ย “ยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณระดับสี่ขึ้นไปอยู่ชั้นไหน?”

พนักงานขายคนนั้นตาเป็นประกายทันที การที่อู๋เป่ยพูดประโยคนั้นออกมา ก็หมายความว่าเขามีศักยภาพในการซื้อ นางจึงรีบพูดขึ้นว่า “คุณชาย แบบนั้นต้องขึ้นไปที่ชั้นสี่ เชิญตามข้าน้อยมาเจ้าค่ะ”

ทั้งสองคนเดินตามพนักงานขายขึ้นไปยังชั้นสี่ ชั้นสี่แม้จะกว้างขวาง แต่สมุนไพรที่จัดแสดงอยู่นั้นมีน้อยมาก แต่ละแท่นวางจะมีระยะห่างกันหลายเมตร

บนแท่นจัดแสดงมีสมุนไพรแต่ละต้นวางไว้ มีทั้งยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณระดับสี่ ระดับห้า และระดับสูงสุดคือระดับหก

อู๋เป่ยมองราคาคร่าวๆ ยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณระดับสี่ ส่วนใหญ่ราคาเกินหมื่นเงินเซียน ถ้าเป็นของหายากหน่อยก็มีราคาสูงถึงหลักแสน

ในหัวของเขาได้วางแผนตำรับยาไว้แล้วหนึ่งสูตร ชื่อว่ายาต้าเหว่ย หากกินยาตัวนี้เข้าไป สิ่งมีชีวิตจากจักรวาลต่ำก็สามารถอยู่อาศัยในจักรวาลระดับสูง เช่น โลกแห่งเซียนไท่อี้ได้อย่างยาวนาน เขาต้องการปรุงยานี้ก็เพื่อรับญาติและสหายมาอยู่ที่นี่ด้วยกัน

ที่ชั้นสี่ เขาเลือกสมุนไพรทั้งหมดสามสิบกว่าชนิด รวมประมาณร้อยต้น ราคารวมกันสี่ล้านกว่าเงินเซียน

เมื่อเห็นอู๋เป่ยซื้อของเยอะขนาดนี้ พนักงานขายก็ดีใจจนแทบยิ้มไม่หุบ รีบถามว่า “คุณชาย จะขึ้นไปดูข้างบนต่อไหมเจ้าคะ?”

อู๋เป่ยถามว่า “ข้างบนมีสมุนไพรแบบไหน?”

“ยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณที่ดีที่สุดของเราทั้งหมดอยู่ข้างบนเจ้าค่ะ บางชนิดมีแค่ในดินแดนถ้ำพรสวรรค์เท่านั้นถึงจะหาได้”

อู๋เป่ยสนใจขึ้นมาทันที “งั้นขึ้นไปดูกัน”

พูดจบ พนักงานขายก็พาอู๋เป่ยกับกุ่ยเสี่ยวอิงเดินไปยังชั้นห้า แต่พอถึงบันได อีกคนหนึ่งซึ่งเป็นพนักงานขายเหมือนกันก็ยืนขวางอยู่ เขาเห็นว่าคนขายก่อนหน้าได้ลูกค้ารายใหญ่ไปจึงรู้สึกอิจฉา รีบกล่าวขึ้นว่า “คุณชาย ชั้นห้าเป็นเขตรับผิดชอบของข้า ข้าจะพาท่านขึ้นไปเองขอรับ”

ทันทีที่เขาพูดแบบนี้ พนักงานขายคนแรกก็เริ่มหัวเสีย แล้วกล่าวว่า “พูดอะไรของเจ้า ชั้นบนเป็นเขตของเจ้าตั้งแต่เมื่อไหร่? เจ้าของร้านเคยพูดแบบนั้นด้วยเหรอ?”