ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 228

อู๋เป่ยกระแอม ก่อนจะพูดว่า "วันนี้เธอคงจะกลัวมาก ฉันจะอยู่กับเธอเอง"

จูชิงเหยียนยิ้มเบา ๆ ทันใดนั้นก็เธอจับแขนของเขาแล้วพูดว่า "พี่อู๋เป่ย เรามาดูหนังกันไหมคะ"

อู๋เป่ย: "เอาสิ"

บ้านของจูชิงเหยียนมีทีวีฉายภาพพร้อมลำโพงดีๆ พรอ้ม เธอเลือกหนังรัก หลังจากดูได้ไม่นาน เธอก็หัวเราะและร้องไห้อยู่พักหนึ่ง

จิตใจของอู๋เป่ยตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่ภาพยนตร์เลย เขาโอบแขนของเขารอบเอวเรียวของจูชิงเหยียนด้วยความคิดที่ไม่ดีในใจ

เมื่อมาถึงฉากที่พระเอกและนางเอกกำลังจูบกันอย่างดุเดือด จู่ๆ จูชิงเหยียนก็เงยหน้าขึ้น ใบหน้าเล็กๆ ที่เปื้อนน้ำตาของเธอดูเหมือนจะโหยหาบางสิ่ง

อู๋เป่ยนำริมฝีปากของเขาเข้ามาใกล้ ๆ และสัมผัส ริมฝีปากที่เย็นจัดทำให้เลือดในร่างกายของเขาปั่นป่วนและควบคุมไม่ได้ทันที

ไม่รู้ว่าใครโยนอีกฝ่ายลงไปก่อนก่อน แต่ตอนนี้ทั้งสองคนกลิ้งไปมาบนพรมแล้ว เสื้อผ้าของพวกเขาเริ่มน้อยชิ้นลงเรื่อยๆ และหลังจากนั้นไม่นาน เสียงตามสัญชาตญาณก็ดังก้องไปทั่วห้อง

ภาพยนตร์โรแมนติกจบลงและเพลงภาพยนตร์อีกเรื่องก็เล่นโดยอัตโนมัติ ร่างของจูชิงเหยียนทรุดตัวลงตามเสียงเพลงราวกับว่าวิญญาณของเธอกำลังจะลแยบินขึ้นไปบนท้องฟ้า

ละครเพลงจบลงด้วย และเธอนอนอยู่ในอ้อมแขนของอู๋เป่ย พร้อมกับเหงื่อที่ไหลออกมาก

อู๋เป่ยจุดบุหรี่ด้วยความรู้สึกพึงพอใจ เขาเปลือยเปล่า ร่างของเขาไม่มีแม้แต่ก้อนไขมัน มีกล้ามเนื้อไร้มันและพลังงานที่น่าทึ่งเท่านั้น

จูชิงเหยียนดดใบหน้าของเธอกับหน้าอกของเขา เธอได้กลิ่นหอมจาง ๆ ซึ่งดีมาก นี่คือกลิ่นกายที่ร่างกายผลิตขึ้นหลังจากที่คนคนหนึ่งมาถึงขั้นตอนหนึ่งของการฝึกฝนสินะ

ไม่ใช่ผู้ที่ฝึกฝนทุกคนที่จะมีกลิ่นกาย เฉพาะผู้ที่ฝึกฝนอย่างละเอียดอ่อนอย่างเช่น อู๋เป่ยเท่านั้นที่จะมีกลิ่นกายเช่นนี้

ทันใดนั้น อู๋เป่ยก็พูดว่า: "ชิงเหยียน ฉันกำลังระบายชีพจรของเธออยู่"

จูชิงเหยียนพูดด้วยความประหลาดใจ: "พี่เป่ย ฉันฝึกทำบ้างได้ไหม"

อู๋เป่ย: "เธอเป็นคนฉลาด เธอทำได้อยู่แล้ว"

ทันใดนั้นเขาก็ถ่ายเจินซี่สีทอง เพื่อช่วยเธอผ่านเส้นลมปราณทั้งสองของเหริ่นและตู้ จากนั้นก็ตามด้วยเส้นลมปราณทั่วร่างกายของเธอ ไม่เพียงผ่านเส้นลือดใหญ่เท่านั้น แต่ยังผ่านเส้นเลือดรองด้วย

ทันทีที่เส้นเลือดของจูชิงเหยียนถูกเปิดขึ้น เธอรู้สึกสบายตัวอย่างมากไปทั่วร่างกายของเธอ ราวกับความรู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่ ทำให้เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอนั้นเบามาก