ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2317

ทันใดนั้น ชายชุดคลุมสีเงินคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้น เขาจ้องมองไปที่แหวนในมือของอู๋เป่ยอย่างไม่ละสายตา ก่อนจะพูดช้า ๆ ทีละคำว่า“นั่นมันแหวนเก้ามังกร! อาวุธเวทมนตร์ที่สร้างโดยเก้ามังกรเต้าจุน!”

อู๋เป่ยมองไปยังอีกฝ่ายแล้วยิ้ม“คุณรู้จักแหวนวงนี้เหรอ?”

ชายชุดคลุมสีเงินพยักหน้า“ฉันเคยเห็นภาพมันในสารบบอาวุธเซียน แหวนวงนี้ชื่อว่าแหวนเก้ามังกร เป็นอาวุธเวทมนตร์ที่สร้างโดยเก้ามังกรเต้าจุน ผู้บรรลุขอบเขตแห่งเต๋าขั้นที่สิบ และในสารบบนั้นมันติดอันดับที่ยี่สิบสี่”

อู๋เป่ยพูดยิ้ม ๆ ว่า“ที่แท้มันชื่อว่าแหวนเก้ามังกร งั้นฉันก็โชคดีจริง ๆ”

จากนั้นเขาก็หันไปมองชายวัยกลางคน“ดาบของคุณดูเหมือนจะสู้แหวนเก้ามังกรของฉันไม่ได้ คุณแพ้แล้ว”

แต่ชายวัยกลางคนกลับไม่แสดงความวิตกเลยแม้แต่น้อย กลับยิ้มแล้วมองไปที่ชายชุดคลุมสีเงิน

“บอส ดูเหมือนว่าเราจะโชคดี เจอของล้ำค่าที่มีอยู่ในสารบบอาวุธเซียนเข้าแล้ว!”

ชายชุดคลุมสีเงินก็พยักหน้าอย่างยิ้ม ๆ“โชคของฉัน ดีจริง ๆ!”

อิ่งพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ยังไงล่ะ คิดจะปล้นหรือไง?”

ชายชุดคลุมสีเงินกระทืบเท้าอย่างแรง จนพื้นดินสั่นสะเทือน แล้วค่ายกลขนาดใหญ่ก็ผุดขึ้นมาห่อหุ้มสวนล้ำค่าทั้งหมดไว้ พร้อมกับหมอกควันหนาแน่นปกคลุมไปทั่ว และชายชุดคลุมสีเงินกับชายวัยกลางคนก็หายตัวไป

“ไม่ดี พวกเราถูกขังไว้ในค่ายกลแล้ว!”หลี่ชุนหรูขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่ได้แสดงอาการตื่นตกใจ

ตรงกันข้าม อู๋ต้าเฉียงกลับตัวสั่นเทา

“ศิษย์พี่ เราจะทำยังไงดี? พวกเราจะตายหรือเปล่า?”

แต่อู๋เป่ยยังคงนิ่งสงบ“ไม่เป็นไร แค่ค่ายกลสังหาร มันกักพวกเราไว้ไม่ได้หรอก”

เสียงของชายชุดคลุมสีเงินดังขึ้น“คุณมั่นใจเกินไปแล้ว ค่ายกลนี้ถูกวางโดยผู้บรรลุขอบเขตแห่งเต๋าขั้นที่ห้า แต่ละครั้งที่เปิดใช้งานต้องใช้เงินเซียนกว่าหนึ่งแสนล้าน พวกคุณควรจะรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ตายในค่ายกลนี้ด้วยซ้ำ!”

หลี่ชุนหรูเย้ยหยัน“คุณรู้หรือเปล่าว่าพวกเราเป็นใคร?”

ชายชุดคลุมสีเงินหัวเราะ“พวกคุณเป็นใครไม่สำคัญหรอก ตายที่นี่ ไม่มีใครรู้แน่”

อู๋เป่ย“ดูเหมือนว่าคุณจะใช้ค่ายกลนี้ฆ่าคนมาไม่น้อย?”

ชายชุดคลุมสีเงิน“ไม่บ่อยหรอก! ถ้าไม่ใช่เพราะแหวนเก้ามังกรมันล้ำค่าเกินไป แถมคุณยังชนะฉันไปห้าล้านล้าน ฉันก็ไม่คิดจะใช้วิธีต่ำตมแบบนี้ แต่ไม่เป็นไร ฆ่าพวกคุณเสร็จ ฉันจะหนีออกจากโลกแห่งเซียนไป ไม่มีใครหาตัวฉันเจอ!”

อู๋เป่ยถามกลับด้วยเสียงเย็น“ถ้าค่ายกลของคุณ กักฉันไว้ไม่ได้ล่ะ?”

ชายชุดคลุมสีเงินส่งเสียงเยาะ“เว้นแต่คุณจะเป็นผู้บรรลุขอบเขตแห่งเต๋าขั้นที่ห้า แต่น่าเสียดาย คุณไม่ใช่!”

อู๋เป่ย“แต่ฉันมีแหวนเก้ามังกร”

ชายชุดคลุมสีเงินหัวเราะลั่น“แหวนเก้ามังกร? คุณลองกลั่นมันดูสิ ฉันรับประกันว่าร่างคุณจะระเบิดตาย! แหวนวงนี้สร้างมาเพื่อเทียนเฉียวผู้ยิ่งใหญ่ ถ้าไม่มีเทพเร้นลับ ก็อย่าหวังจะกลั่นได้ คุณมีหรือเปล่า?”

อู๋เป่ยเงียบไปไม่กี่วินาที แล้วตอบกลับอย่างใจเย็น“บังเอิญว่าฉันมีเทพเร้นลับ และเป็นเทพลับทองคำสูงสุดด้วยสิ!”

พูดจบ เขาก็สะบัดมือซ้ายเบา ๆ ใช้พลังเก้ามังกรกระตุ้นเก้าดาบสวรรค์ ลงค่ายกลดาบสวรรค์ปกป้องพวกเขาไว้ทั้งหมด

ชายชุดคลุมสีเงินตกตะลึงร้องออกมา“เป็นไปไม่ได้! เปลี่ยนค่ายกล!”

ทันใดนั้น มือยักษ์สีดำมากมายพุ่งเข้ามาจับค่ายกลดาบสวรรค์ แต่ทันทีที่เข้าใกล้ ก็ถูกพลังดาบสังหารจนแตกกระจาย

ชายชุดคลุมสีเงินเริ่มตื่นตระหนก หากปล่อยให้อู๋เป่ยกับพวกหนีไป สำนักปรมาจารย์แห่งการปรุงยาแห่งอ้าวซื่อไม่มีทางปล่อยเขาไว้แน่ เขาตะโกน“เปลี่ยนอีก!”

ครั้งนี้ แสงสังหารมหาศาลพุ่งกระหน่ำลงมาพร้อมเปลวไฟและสายฟ้า แต่ก็ยังไม่สามารถทำลายค่ายกลดาบได้

ชายชุดคลุมสีเงินหน้าซีดเผือด และดูเหมือนจะเริ่มเข้าใจบางอย่าง“นี่มัน...ค่ายกลดาบสวรรค์?”

อู๋เป่ย“คุณเล่นมาพอแล้ว ทีนี้ตาฉัน...ฟัน!”

ค่ายกลดาบเริ่มหดตัว ก่อนที่แสงดาบจะพุ่งออกมาฟาดทะลวงค่ายกลด้านนอกจนเปิดช่อง จากนั้นแสงดาบอีกจำนวนมากก็พุ่งออกมา ฉีกค่ายกลระดับขอบเขตแห่งเต๋าให้แหลกเป็นชิ้น ๆ ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที

สิบวินาทีต่อมา ค่ายกลภายนอกพังทลาย ค่ายกลดาบสวรรค์ของอู๋เป่ยกลายเป็นฝ่ายควบคุม ห่อหุ้มสวนล้ำค่าทั้งหมด

เมื่อหมอกจางลง ชายชุดคลุมสีเงินและชายวัยกลางคนก็ปรากฏตัวอยู่ไม่ไกล ใบหน้าของทั้งคู่ซีดเผือดไร้สีเลือด

ที่ปลายนิ้วของอู๋เป่ย แสงดาบทั้งเก้าหมุนวนอยู่ เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ“ห้าหมื่นสามพันล้าน คุณสองคน ใครจะจ่าย?”

ชายชุดคลุมสีเงินว่า“เพื่อน ข้าชื่อหงจวี่ พ่อของฉันเป็นผู้นำตระกูลหง ซึ่งเป็นหนึ่งในสามตระกูลสุดยอดของแวดวงสะสมแห่งหินลี้ลับ…”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว“ฉันให้คุณแนะนำตัวหรือยัง?”

หงจวี่กัดฟัน“ห้าหมื่นสามพันล้าน ฉันเอาออกมาไม่ได้ในตอนนี้ ได้โปรดให้เวลาฉันสักสองสามวันได้ไหม?”

อู๋เป่ย“เอาออกมาไม่ได้แล้วคุณมาเล่นพนันกับฉันทำไม?”

อู๋ต้าเฉียง แสยะยิ้มก่อนจะถามว่า“หินลี้ลับพวกนี้ของคุณ มูลค่าเท่าไหร่?”