ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 233

อู๋เป่ยเปิดการโจมตีหลินเทียนหวังโดยไม่ลังเล หมัดและเตะของเขาเร็วราวกับสายฟ้า ใช้พลังเต็มที่ของหมัดมังกรอู๋หลง

“บูมบูมบูม!”

หมัดของอู๋เป่ยเหมือนระเบิด รวดเร็วและรุนแรง และในทันที หลินเทียนหวังถูกบังคับให้บล็อกหมัดและเตะเจ็ดครั้ง ทันใดนั้น เขาก็ถูกเตะเข้าที่ใบหน้า ทำให้เขากระเด็นถอยหลังไปหลายเมตร

เขาตกใจและโกรธ เขาไม่เคยคิดเลยว่าในฐานะปรมาจารย์ขั้นเทพ เขาจะไม่สามารถต่อสู้กับอู๋เป่ยได้ มันเป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่งสำหรับเขา

“อู๋เป่ย สมควรตาย!” เขาคำรามและพุ่งเข้าหาอู๋เป่ยเหมือนเสือที่ดุร้าย พยายามต่อสู้ประชิดตัวเขา

อู๋เป่ยหลบไปด้านข้างทันทีและในเวลาเดียวกัน สวี่จี้เฟยก็เข้าปะทะกับหลินเทียนหวัง ทั้งสองคนร่วมมือกันต่อต้านเขา และชั่วขณะหนึ่ง พลังชี่และลมก็โหมกระหน่ำ เฟอร์นิเจอร์ เครื่องใช้ และพื้นถูกทำลายทั้งหมด ทิ้งสถานที่ไว้อย่างยุ่งเหยิง

“แย่แล้ว แกต้องจ่ายค่าซ่อม!” อู๋เป่ยตะโกนด้วยความโกรธ

เขาวิ่งเข้าไปในห้องสมุดและดึงดาบยาวที่เขาเอามาจากดินแดนมรณะ ด้วยการเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว พลังงานของดาบพุ่งออกไปมากกว่าสิบเซนติเมตร ตัดไปทางหลินเทียนหวัง

เมื่อเห็นพลังดาบที่แหลมคม หลินเทียนหวังก็ตกใจและรีบหลบ แต่มันก็สายเกินไป หมัดปรารถนาของอู๋เป่ยไม่สามารถคาดเดาได้และเขาก็ตกหลุมพรางของอู๋เป่ย ไหล่ของเขาขาดไปครึ่งหนึ่งด้วยแสงดาบ!

กระดูกและเนื้อถูกเปิดเผย เลือดกระเซ็นไปทั่ว หลินเทียนหวังกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าของเขาขาวราวกับกระดาษ

อู๋เป่ยคำรามด้วยความโกรธอีกครั้ง “ตายซะ!” เขากวัดแกว่งดาบของเขา และเมฆดาบก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา โปรยปรายลงมาที่หลินเทียนหวัง

หลินเทียนหวังสิ้นหวังและทำได้เพียงใช้แขนอีกข้างปิดกั้น

“แพละ!”

เลือดกระเซ็นไปทั่วขณะที่แขนข้างหนึ่งและหัวข้างหนึ่งลอยขึ้น หลินเทียนหวังตายแล้ว!

อู๋เป่ยมองไปที่เลือดทั่วพื้น ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีซีดด้วยความโกรธ นี่เป็นบ้านที่เพิ่งซื้อใหม่ เขาจะอาศัยอยู่ในนั้นได้อย่างไรหลังจากที่มันถูกพังยับเยินเช่นนี้?

สวี่จี้เฟยมองไปที่ดาบในมือด้วยความประหลาดใจและถามว่า “น้องชาย นี่คือดาบแบบไหน?”

อู๋เป่ยโยนดาบทิ้งและพูดว่า “มันคือดาบแดนมรณะ พลังของมันเพียงพอที่จะฆ่าเง็กเซียน หลินเทียนหวังไม่รอดแน่”

สวี่จี้เฟยยกนิ้วให้ “น่าประทับใจ! ถ้าไม่ใช่เพราะนาย ฉันเกรงว่าฉันคงไม่สามารถโค่นเขาลงได้”

จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “ฉันจะมีคนมาทำความสะอาดให้นายและฉันรับรองว่ามันจะกลับคืนสู่สภาพเดิม”

อู๋เป่ย “ขอบคุณนะพี่สาม ยังไงก็ตาม บ่ายวันนี้ถังจื่อยี่และฉันกำลังเลี้ยงอาหารค่ำพี่ใหญ่สวี่ พี่อยากจะเข้าร่วมกับเราไหม?”

สวี่จี้เฟยโบกมือของเขา “ไม่ ขอบคุณ พวกคุณจะคุยเรื่องธุรกิจกัน ฉันจะไม่ยุ่ง อย่างไรก็ตาม คิดให้ดีเกี่ยวกับการยึดเมืองเค ฉันจะรอคำตอบจากนาย”

มันเริ่มสายไป สวี่จี้เฟยอยู่ข้างหลังเพื่อจัดการกับที่เกิดเหตุ ในขณะที่อู๋เป่ยขับรถไปพบกับถังจื่อยี่ พวกเขาตกลงที่จะรับประทานอาหารเย็นกับสวี่ปั๋วเหรินในช่วงบ่ายเพื่อหารือเกี่ยวกับเมืองเจียงหนาน

เวลา 16:30 น. อู๋เป่ยมาถึงร้านอาหารที่ค่อนข้างธรรมดาใกล้กับที่ว่าการมณฑล ราคาไม่สูงนัก แต่อาหารก็ราคาไม่แพงนัก

ถังจื่อยี่มาถึงแล้วและกำลังให้คำแนะนำกับเจ้าของร้านอาหาร

“จื่อยี่ เรากินข้าวที่นี่ไหม?” เขาถาม