ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 262

“ผิงร่วนโฮ่ว ? ”

อู๋เป่ยชำเลืองมองสุสานเซียน ก็พอจะรู้จักตัวตนของเจ้าของสุสาน เขาเกิดในปีที่ 50 ของราชวงค์หยวน เขาเข้าร่วมกองทัพเมื่ออายุได้สิบขวบ เขามีส่วนร่วมอย่างมากในการปราบปรามความวุ่นวาย เมื่ออายุได้ 32 ปี เขาสังหารราชาคนเถื่อน และได้รับการขนานนามว่าผิงร่วนโฮ่วแห่งการปราบปรามความวุ่นวายจากศาล

มีเขียนไว้ว่าเมื่อ ผิงร่วนโหว อายุได้ 120 ปี เขาเสียชีวิตหลังจากภัยพิบัติ โดยไม่มีศพ และครอบครัวของเขาได้ฝังทุกสิ่งที่เขารักในช่วงชีวิตของเขาไว้ที่นี่ และนี่คือที่มาของสุสานเซียน

นอกจากนี้ยังเขียนชื่อผู้สืบสกุล ภรรยาและนางสนมของผิงร่วนโฮ่ว ความดีความชอบในชีวิตของเขา และเหตุการณ์สำคัญอื่น ๆ

“ที่แท้ก็เป็นสุสานเสื้อผ้า” อู๋เป่ยมองผ่านฝาโลงศพ และพบว่าไม่มีศพอยู่ในโลงศพ แต่มีวัตถุงานศพมากมาย รวมถึงกระจก กริช ชุดเกราะ ลูกปัด ฯลฯ ที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดอันหนึ่งเป็นประแจโลหะ ซึ่งหุ้มด้วยโลหะพิเศษฝังอยู่ในโลงศพ

อู๋เป่ยกระโดดลงมาจากโลงศพ และประสานมือไปที่โลงศพ “ผู้อาวุโสผิงร่วนโฮ่ว ชายชราของคุณได้จากไปแล้วและการทิ้งสิ่งเหล่านี้ไว้ที่นี่ก็เป็นเรื่องสูญเปล่า ผู้น้อยคนนี้มีความกล้าที่จะเอาทั้งหมดออกไป”

หลังจากพูดจบ เขาก็เปิดฝาโลงศพและนำกล่องโลหะออกมาก่อน เปิดกล่องออกมามีประแจโลหะอยู่ข้างใน ที่มีคำว่าเซียนสลักจารึกอยู่

เขาสังเกตประแจอย่างระมัดระวังด้วยดวงตาแห่งมิติ และเห็นว่ามีช่องว่างเล็ก ๆ พับอยู่ภายในประแจ ! พื้นที่นี้ยาวประมาณห้าเมตร กว้างสี่เมตร และสูงสี่เมตร และภายในมีภาพวาดเพียงภาพเดียว

“อาวุธวิเศษอวกาศ ? ” อู๋เป่ยส่งเสียงอุทาน และเกือบจะกระโดดขึ้น

มีการแนะนำมากมายเกี่ยวกับอาวุธวิเศษอวกาศในอิฐหยก แต่เขาไม่เคยเห็นมันมาก่อน และในที่สุดก็เจอมันในวันนี้ ในการเปิดใช้งานอาวุธวิเศษอวกาศ จำเป็นต้องเปิดใช้งานโดยความคิดทางจิตวิญญาณ และตอนนี้เขาไม่มีความคิดทางจิตวิญญาณใด ๆ เลย

อย่างไรก็ตาม หากคุณเพียงแค่ใส่สิ่งต่าง ๆ ลงไป มันก็จะง่ายกว่ามาก ขอเพียงแค่ต้องใช้ประแจเพื่อเข้าสู่ห้วงสติสัมปชัญญะ จากนั้นใช้มันเพื่อสัมผัสวัตถุที่คุณต้องการใส่ลงในอาวุธวิเศษ

ดังนั้น เขาจึงวางนิ้วบนนิ้วหัวแม่มือ เปิดใช้งานห้วงสติสัมปชัญญะ และสัมผัสกริช จากนั้นช่องว่างก็เกิดการบิดเบี้ยวเล็กน้อย และหลังจากนั้นกริชนั้นก็หายไป

เขาดีใจมาก และรีบใส่วัตถุที่ใช้ในพิธีศพทั้งหมด เช่น กระจกโบราณและชุดเกราะลงในอาวุธวิเศษทันที

หลังจากเอาของทุกอย่างแล้ว เขาก็วางฝาโลงกลับที่เดิม จากนั้นก็คิดหาวิธีที่จะออกไป

เขาหันกลับไปรอบ ๆ หลุมฝังศพอีกหนึ่งรอบ และพบว่ามีทางออกซ่อนอยู่ที่มุมหนึ่งของสุสาน ซึ่งปิดด้วยแผ่นโลหะ เมื่อเขาเตะมันขึ้น แผ่นโลหะก็หลุดออก และเขาบิดมันเบา ๆ มันก็หลุดออกมา ด้านหลังมีรูที่สามารถคลานได้หนึ่งคน

เขาคลานเข้าไปอย่างช้า ๆ และนำแผ่นโลหะกลับเข้าที่เดิม จากนั้นปิดให้สนิทอีกครั้ง โพรงนั้นแคบจนมีเพียงแค่เขาที่คลานได้ หลังจากปีนขึ้นไปได้ประมาณร้อยเมตร เขาก็ได้ยินเสียงน้ำไหล

หลังจากคลานต่อไปอีกกว่า 50 เมตร เขาก็เห็นทางออก ทางออกตั้งอยู่เหนือไหล่เขา และด้านล่างเป็นแม่น้ำใต้ดินซึ่งเป็นที่มาของเสียงน้ำไหล

เขาหายใจเข้าลึก ๆ และกระโดดลงไปในแม่น้ำที่มืดมิด น้ำลึก 4-5 เมตรและไหลเชี่ยวมาก เขากลั้นหายใจและว่ายไปข้างหน้าตามแม่น้ำที่มืดมิด เขาผ่านโค้งหักศอกและท่อระบายน้ำที่แหลมคมมากมายตลอดทาง จนผ่านไปสิบกว่านาที จนมีแสงปรากฏต่อหน้าเขา

ในไม่ช้า เขาก็ได้ยินเสียงน้ำ”ดังก้อง” และทันใดนั้นคนคนนั้นก็ล้มลง และในที่สุดก็ตกลงไปในสระน้ำลึก

เมื่อเขาขึ้นจากน้ำ เขามองขึ้นไป และเห็นน้ำตกสูงกว่าสิบเมตรบินลงมาก่อตัวเป็นสระนี้ และสระเชื่อมต่อกับแม่น้ำสายเล็ก ๆ ที่ไหลคดเคี้ยวไปไกล

เขาหายใจเข้าลึก ๆ และพูดกับตัวเองว่า “โชคดี ! ”

เมื่อว่ายน้ำออกจากสระ เขาก็บีบน้ำออกจากเสื้อผ้า แล้วแขวนไว้บนกิ่งไม้ใกล้ ๆ เพื่อให้แห้ง แดดที่แรงมาก จึงใช้เวลาไม่นาน เสื้อผ้าก็แทบจะแห้งแล้ว