ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 272

หลังจากอาบน้ำ เขาก็เปลี่ยนเป็นกางเกงชั้นในตัวใหญ่ สวมเสื้อกั๊ก แล้วเดินกลับไปที่ห้องนั่งเล่น

เถาหรูเสวี่ยเข้ามาอย่างอยากรู้อยากเห็น เอื้อมมือไปบีบแขนของเขาแล้วพูดว่า "ผิวของคุณดีมาก!"

อู๋เป่ยยังพบว่าผิวของเขาเรียบเนียนและเรียบเนียนกว่าของเถาหรูเสวี่ย เขาตัวแข็งไปครู่หนึ่งและพูดว่า "นี่น่าจะเป็นผลของพลังงานทางจิตวิญญาณที่ควบคุมร่างกายฉัน ถ้าก่อนหน้านี้รู้ล่ะก็ฉันน่าจะเหลืออีกครึ่งแก้วให้เธอดื่ม”

เถาหรูเสวี่ยโบกมืออย่างรวดเร็ว "ร่างกายของฉันเทียบไม่ได้กับของนายและฉันยังรับพลังวิญญาณไม่ได้"

พออู๋เป่ยคิดๆไปแล้วมันก็จริง "เมื่อเทพเจ้าตัวน้อยคายเยื่อวิญญาณออกมาในครั้งต่อไป พลังยุทธ์ของเธอก็น่าจะได้แล้ว แล้วฉันจะสอนวิธีใช้มันเอง"

เถาหรูเสวี่ยมีความสุขมากและพยักหน้าอย่างแรง "ได้เลย!"

จากนั้นเธอก็ถามว่า "ย่าจย่าจะพาลูกสาวของเธอมาที่นี่พรุ่งนี้ คุณจะรักษาศพพิษได้จริงเหรอ"

อู๋เป่ย"มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แม้แต่ศพพิษจากสวรรค์ฉันก็ผ่านมาแล้ว เรื่องแค่นี้จิ๊บๆ"

เถาหรูเสวี่ยตกตะลึง "ศพสวรรค์? น่ากลัวเกินไปแล้ว พ่อของฉันบอกว่าตระกูลเซียงซีเหยียนมีปรมาจารย์ในการหลอมศพ ซึ่งสามารถปรับแต่งศพสีทองและสามารถฆ่าปรมาจารย์ได้ อีกทั้งศพสวรรค์นั้นแข็งแกร่งกว่าศพทองคำ"

อู๋เป่ยรู้วิธีหลอมศพเช่นกัน เขาพูดว่า "สามารถสกัดให้เป็นศพสีทองได้ไหม? นั่นก็น่าจะดีเหมือนกัน"

เถาหรูเสวี่ยถอนหายใจเบา ๆ "ขอบคุณทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมของคุณ ไม่เช่นนั้นคุณย่าจย่าจะสูญเสียลูกสาวของเธอ"

อู๋เป่ยคิดอะไรบางอย่างและถามว่า "หรูเสวี่ย เธอก็อยู่ที่เหมียวเจียงเหมือนกัน เธอไปเดินกับคุณย่าจย่าบ่อยไหม"

เถาหรูเสวี่ยส่ายหัว "น้อยมาก อีกอย่างย่าจย่าใช้ชีวิตอย่างสันโดษ ตั้งแต่เธอให้กำเนิดจย่าตั๋วตั่วลูกสาวของเธอ เธอก็ปลีกตัวออกจากยุทธภพ"

ทั้งสองนั่งคุยกันและอยู่ใกล้กันมาก เถาหรูเสวี่ยมีกลิ่นหอมของกล้วยไม้ หัวใจของอู๋เป่ยเต้นรัว เขากลัวว่าเขาจะควบคุมไม่ได้ เขาจึงพูดว่า "หรูเสวี่ยไปพักผ่อนเถอะ"

เถาหรูเสวี่ยกระพริบตาที่สวยงามของเธอแล้วพูดว่า "ฉันไม่ได้ง่วง อู๋เป่ยการเคลื่อนไหวที่คุณทำตอนนี้น่าทึ่งมาก คุณสามารถสอนฉันได้ไหม"

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม "นี่เป็นเทคนิคการฝึกร่างกาย ที่ฉันเรียนมันค่อนข้างลึกซึ้งไม่ค่อยเหมาะกับเธอ ไว้ฉันจะสอนเทคนิคการฝึกร่างกายขั้นสุดยอดที่ค่อนข้างง่ายให้กับเธอดีกว่า"

เถาหรูเสวี่ยพยักหน้า "เอาสิ"

ทันใดนั้นเขาก็เริ่มจัดท่าให้เถาหรูเสวี่ย ในขณะที่จัดท่าก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะสัมผัสตัว บางครั้งก็แตะไหล่ บางครั้งก็กดเอวและบางครั้งก็บีบขา

ช่วงนี้อู๋เป่ยรู้สึกธาตุไฟมาก เขาก็ทนไม่ได้ที่จะมองเธอ ทันใดนั้นเลือดไหลออกมาจากจมูกของเขาทันที

เถาหรูเสวี่ยเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้น เธอส่งเสียงร้องและยื่นมือออกไปช่วยเขาเช็ด แต่กธอกลับถูกอู๋เป่ยกอดไว้อ้อมแขน เขากระแอมพลางพูดว่า"ไม่ต้องเช็ดออกหรอก ไม่เป็นไร "

เขากอดเธอแน่น เถาหรูเสวี่ยสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงไปของร่างกายเขา ใบหน้าสวยของเธอแดงระเรื่อ แต่เธอก็ไม่ได้ขัดขืนและค่อยๆ ขยับริมฝีปากที่หอมกรุ่นของเธอเข้ามาใกล้ ทั้งสองจูบกันทันทีพากันไปที่โซฟา

มันเหมือนกับฟืนแห้งที่เจอกับไฟที่โหมกระหน่ำพวกเขาเริ่มที่จะจุดไฟทันที จากห้องนั่งเล่นไปที่ห้องครัว จากห้องครัวไปที่ห้องนอน โยนแล้วโยนอีกจนเถาหรูเสวี่ยทนไม่ได้อีกต่อไป

ในเวลาตีสี่เถาหรูเสวี่ยนอนอยู่ในอ้อมแขนของเขา เธอไม่อยากขยับตัวและพูดอย่างขมขื่นว่า "คุณนี่มันเจ้าเล่ห์ ประสบการณ์โชกโชนเลยสิท่า"

อู๋เป่ยพูดขึ้นมาทันที "หรูเสวี่ย อย่าพูดไร้สาระ ฉันเรียนรู้มาจากหนังของค่ายตงหยิ๋งต่างหาก แน่นอนว่าฉันคงต้องฝึกอีกหน่อย"

ผู้ชายและผู้หญิงในปัจจุบันเปิดกว้างเกี่ยวกับเรื่องนี้มากกว่าเมื่อก่อน เถาหรูเสวี่ยไม่สนใจและพูดว่า "ฉันไม่สน ในเมื่อเราคบกัน เราควรมีความสุขกับปัจจุบัน"

อู๋เป่ยเกาใบหน้าของเขาและพูดว่า "หรูเสวี่ยวันนี้ เธอทำฉันสูญเสียการควบคุมไปหมด"

เถาหรูเสวี่ยฝังใบหน้าของเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาและพูดเบา ๆ ว่า "คุณไม่ต้องโทษตัวเองหรอก ฉันชอบคุณและเต็มใจที่จะอยู่กับคุณ"