ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 280

คนข้างหลังยืนอยู่ที่ทางเข้าไม่กล้าเข้ามาตาม เย่เทียนจงจึงถาม: "ศิษย์น้อง เป็นอย่างไรบ้าง"

อู๋เป่ยจ้องที่เครื่องรางเหล่านี้ ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "แย่แล้วล่ะ แต่ละครั้งสามารถผ่านไปได้เพียงคนเดียว และเส้นทางก็แตกต่างกันในแต่ละครั้ง ผมตรวจสอบแล้ว ไม่น่าจะมีโอกาสเกินสิบครั้ง ดังนั้นเราสามารถเข้าไปมากที่สุดแค่เก้าคนเท่านั้น"

ทุกคนตกตะลึง มากสุดเก้าคน? แล้วอีกคนจะทำอย่างไรล่ะ?

"เย่เทียนจง ฝ่ายปรมาจารย์ของคุณควรเสียสละหนึ่งที่นะ" ชายชราพูดอีกครั้ง

อู๋เป่ยได้สอบถามอย่างลับๆ ชายชราคนนี้ รู้จักกันในชื่ออวิ๋นเซิว ซึ่งเป็นผู้จัดการองค์กรลึกลับที่มีอำนาจยิ่งใหญ่

เย่เทียนจง: "เอาล่ะ ฉันกับศิษย์น้องของฉันจะถอนตัวทั้งหมด พวกคุณเข้าไปกันเลย"

ชายชราอวิ๋นปิดปากทันที ความสามารถของอู่เป่ยในการดูว่ามีกี่ทางและจะไปอย่างไรในทันที ทำให้พวกเขาตกใจเกินกว่าระดับของพวกเขามาก หากไม่มีอู่เป่ยการสำรวจนี้มีโอกาสล้มเหลวอย่างมาก แต่หากมีอู๋เป่ยความน่าจะเป็นของความสำเร็จจะดีขึ้นอย่างมาก

เย่เทียนจงกล่าวต่อ: "อืม เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน การเข้าไปสำรวจครั้งนี้จะมีแค่ฉันกับอู๋เป่ยสองคน"

ต้วนหลงคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า: "เช่นนั้นทางเทียนหลงเองก็จะส่งเข้าไปแค่คนเดียวเช่นกัน"

ต่อจากนั้น ก็มีอีกสี่คนที่ประกาศถอนตัว ดังนั้นจำนวนคนจึงลดลงเหลือเพียงเก้าคนเท่านั้น

เมื่อเห็นว่าพวกเขาได้ตัดสินใจแล้ว อู๋เป่ยจึงกล่าวว่า "ผมจะผ่านไปก่อน จากนั้นผมจะใช้ตัวชี้เลเซอร์ส่องไปที่พื้น เมื่อใดก็ตามที่จุดสีแดงวงกลมสามครั้งที่ตำแหน่งใดตำแหน่งหนึ่ง คุณทั้งหมดจะกระโดดข้ามมันไปทีละคน"

หลังจากพูดจบ เขาก็หยุดพูดพร่ำเพรื่อต่อ ก่อนจะกระโดดไปทางซ้ายและขวา หลังจากนั้นสามสิบสามครั้งติดต่อกัน เขาก็ผ่านพื้นที่นี้ได้สำเร็จและเข้าสู่ทางเดินที่กว้างขวาง ใต้ช่องนี้มีแผ่นโลหะและช่องทั้งหมดเป็นโลหะชิ้นเดียว

หลังจากนั้น เขาก็หยิบเลเซอร์พอยเตอร์ออกมาและวนมันสามครั้งบนกระดานคริสตัล จากนั้นเย่เทียนจงก็กระโดดข้ามมันทันที ด้วยวิธีนี้ เย่เทียนจงกระโดดไปสามสิบสามก้าว ก่อนจะผ่านมันมาถึงฝั่งทางด้านอู๋เป่ยอย่างปลอดภัย

คนที่สามคือต้วนหลง เมื่ออู่เป่ยทำเครื่องหมายด้วยปากกาเลเซอร์ เย่เทียนจงที่อยู่ข้างหลังเขาพูดผ่านการส่งสัญญาณเสียง: "ศิษย์น้อง ต้วนหลงไม่ใช่คนดี นายสามารถใช้โอกาสนี้กำจัดเขาได้นะ"

อู่เป่ยพูดเบา ๆ : "เขายังไม่ได้แสดงความเป็นศัตรูเลยนะ"

เย่เทียนจง: "ฉันแค่แนะนำ นายตัดสินใจด้วยตัวเองเลย"

ท้ายที่สุด อู๋เป่ยก็ปล่อยให้ต้วนหลงผ่านไปอย่างปลอดภัย ก่อนต้วนหลงจะมายืนตรงหน้าเขา พร้อมกับรอยยิ้มและพูดว่า: "ศิษย์น้องอู๋ ความสามารถของนายนี่น่าตกใจจริงๆ และฉันรู้สึกขอบคุณมากที่นายไม่พยายามที่จะฆ่าฉัน"

อู๋เป่ยพูดเบา ๆ "ทำไมผมต้องฆ่าคุณด้วย"

ต้วนหลงยิ้ม: "ใช่ เราเป็นเพื่อนกันได้นี่นา" หลังจากพูดจบ เขาก็มองเย่เทียนนจงอย่างลึกซึ้ง แต่ไม่ได้แสดงสีหน้าใดใดออกมาต่อ

อู๋เป่ยไม่ได้พูดอะไร แต่ยังคงแนะนำทางให้ผู้คนให้มาถึงอย่างปลอดภัย

ในไม่ช้าทั้งเก้าคนก็มาถึงทางเดิน จากนั้นพวกเขาทั้งหมดก็เดินหน้าต่อไป อู๋เป่ยกลายเป็นผู้นำทางของทุกคนโดยไม่รู้ตัว เขาอยู่แถวหน้าและเขาพูดในสิ่งที่ตนรู้อย่างไม่มีใครจะสงสัย

การทางเดินยาวกว่าห้าสิบเมตร และที่ปลายสุดมีโลหะกลมที่สามารถยืนได้ รอบ ๆ มีการสลักไว้ หลังจากศึกษาแล้ว อู๋เป่ยก็รู้ทันทีว่ามันมีไว้เพื่ออะไร

เซียนได้กล่าวว่านี่คือสถานที่ที่สำนักเจินหยางทำการเลือกสาวก และมีมรดกอันทรงพลังของ สำนักเจินหยางอยู่ที่นี่ หลังจากได้รับการคัดเลือกแล้วก็จะสามารถฝึกฝนได้ด้วยตัวเอง หากฝึกฝนจนถึงขั้นสุดท้ายของขัน้เซียนแล้วก็จะสามารถรายงานต่อสำนักเจินหยาง และได้เป็นสมาชิกของสำนักเจินหยางอย่างเป็นทางการนั่นเอง

ยังบอกด้วยว่าที่นี่มีเพียงหนึ่งร้อยตำแหน่งเท่านั้น หากใช้หมดหนึ่งร้อยคำแหน่ง มันจะถูกทิ้งร้างและทางเข้าจะปิดโดยอัตโนมัติ