เริ่มดึกแล้ว อู๋เป่ยส่งซูเฟยไปชั้นล่างที่อยู่อาศัยก่อน
ซูเฟยบิดมือทั้งสองข้าง ก้มหน้าพูด : “พรุ่งนี้ฉันก็ต้องกลับไห่เฉิงแล้ว”
อู๋เป่ย : “ทางไห่เฉิง ผมไปแน่นอน ถึงเวลาพวกเราค่อยนัดพบกันอีกครั้ง”
ภายในใจของซูเฟยมีเรื่องอยากพูด แต่เต็มไปหมด และไม่รู้จะพูดออกมายังไงดี สุดท้ายแล้ว เธอเพียงแค่โบกมือให้กับอู๋เป่ย ส่งเขาขึ้นรถจากไป
“จื่อเฉียง นายไปจัดการเรื่องนี้หน่อย เอาดีเอ็นเอของเส้นผมสองเส้นนี้ไปทำการทดสอบเปรียบเทียบดู รีบแจ้งผลให้ฉันทราบเร็วที่สุด”
หวงจื่อเฉียงพูด : “ได้ เดี๋ยวผมไปจัดการ”
ส่งอู๋เป่ยไปโรงแรมก่อน หวงจื่อเฉียงก็ไปหาเพื่อนจัดการเรื่องทันที ตีหนึ่งกว่าๆค่อยกลับมา บอกว่าการทดสอบกำลังดำเนินการอยู่ ผลลัพธ์จะถูกส่งทางอีเมลโดยตรง
ระหว่างรอข่าว อู๋เป่ยทำการฝึกฝนการหายใจต่อ
ตีห้า โทรศัพท์มือถือของหวงจื่อเฉียงได้รับผลการทดสอบ เขารีบเอาไปให้อู๋เป่ยดู
นี่เป็นรายงานการทดสอบที่มีรายละเอียดมาก เปรียบเทียบทั้งออโตโซมและโครโมโซม y ของทั้งสองคน แสดงว่าทั้งสองฝ่ายน่าจะสืบเชื้อสายมาจากบรรพบุรุษเดียวกัน และมีความเป็นไปได้สูงที่จะอยู่ภายในห้าชั่วอายุคน
แม้ว่าข้อมูลการทดสอบนี้จะหยาบมาก แต่มันบอกสิ่งที่สำคัญเรื่องหนึ่งให้อู๋เป่ย ยีนของเขาเป็นเครือญาติกับตระกูลหลี่ในอวิ๋นตง!
“ดูเหมือนว่า พ่อมีแนวโน้มที่จะมาจากตระกูลหลี่ในอวิ๋นตง” เขาพูดกับตัวเอง
หวงจื่อเฉียงก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน เขาพูด : “เถ้าแก่ ถ้าหากพ่อของคุณเป็นคนของตระกูลหลี่ในอวิ๋นตง อย่างนั้นเถ้าแก่ต้องกลับไปหาบรรพบุรุษไหม”
อู๋เป่ยพูด : “ขอทำความเข้าใจก่อน ครอบครัวใหญ่อย่างตระกูลหลี่แบบนี้ การต่อสู้ภายในต้องดุเดือดอย่างมากแน่นอน ฉันไปอย่างหุนหันพลันแล่น นั่นเท่ากับหาปัญหาให้ตัวเอง”
หวงจื่อเฉียงพยักหน้า : “สิ่งที่เถ้าแก่พูดก็ใช่ อย่างนั้นลองติดต่อดูก่อน เฝ้าดูสถานการณ์ทางนั้น”
จากนั้นอู๋เป่ยติดต่อฮั่นไป๋ ให้เขาช่วยค้นหาข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับตระกูลหลี่ในอวิ๋นตง โดยเฉพาะสายเลือดของหลี่อวิ๋นโต้ว
ฮั่นไป๋สุดยอดมาก ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ข้อมูลก็ถึงมือแล้ว เนื้อหาที่แสดงอยู่ด้านบน หลี่อวิ๋นโต้วเป็นลูกชายคนที่สามของหลี่เซิ่งฮวาซึ่งเป็นหัวหน้าตระกูลคนแรกของตระกูลหลี่
หลี่เซิ่งฮวาแบ่งทรัพย์สินของครอบครัวออกเป็นสองส่วน ลูกชายคนโตของเขารับผิดชอบลานใต้ นั่นก็คือบ้านเก่า ลูกชายคนที่สองได้ทรัพย์สินและเงินสดไปส่วนหนึ่ง
เพราะหลี่อวิ๋นโต้วเป็นลูกชายคนที่สองของภรรยา ดังนั้นทรัพย์สินที่แบ่งได้จึงน้อยที่สุด คือไม่ถึงหนึ่งเปอร์เซ็นของทรัพย์สินทั้งหมด ยังน้อยกว่าพี่สะใภ้น้องสะใภ้ที่แต่งเข้ามาในบ้านคนอื่นๆเลย
อย่างไรก็ตามหลี่อวิ๋นโต้วมีพรสวรรค์ในด้านธุรกิจมาก ในเวลาเพียงห้าปี ทรัพย์สินในมือเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่า และหลังจากนั้น เขาตัดสินใจเดินทางไปทำธุรกิจที่หนานหยาง
หลังจากสิบปี เขาได้ตั้งหลักอย่างมั่นคงในหนานหยาง กลายเป็นราชาน้ำตาลและราชาสิ่งทอในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และเปิดโรงงานผลิตอาหาร เชนซูเปอร์มาร์เก็ต ธนาคาร ฯลฯ ด้วยเงินทุนที่หนาแน่น
เพียงแต่ สี่สิบสามปีก่อน ตอนที่หลี่อวิ๋นโต้วกลับบ้านเพื่อเยี่ยมญาติ ลูกชายหลี่เนี่ยนจู๋วัยสามขวบได้พลัดหลงหายตัวไป เขาถูกโจมตีอย่างหนัก ครั้งหนึ่ง มีการมอบธุรกิจที่หนานหยางให้หุ้นส่วนจัดการแทน ค้นหาลูกชายด้วยกำลังทั้งหมด
หลังจากสิบปี เขาค่อยๆ เปลี่ยนจุดสนใจของธุรกิจไปที่เมืองอวิ๋นตงและเมืองกั่ง ในช่วงเวลานี้ เขารับเลี้ยงลูกชายคนหนึ่งจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ชื่อหลี่จั่นถู และหลังจากนั้นไม่นานเกิดลูกชายและลูกสาวอย่างละหนึ่งคน ลูกชายชื่อหลี่ตงซิง ลูกสาวชื่อหลี่เจียหนิง
ตอนนี้ หลี่ตงซิงอายุสี่สามปี เป็นช่วงเวลาที่อยู่ในจุดสูงสุดของชีวิต เขามีลูกชายสองคนและลูกสาวหนึ่งคน ลูกชายคนโตอายุยี่สิบปี
หลี่เจียหนิงแต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยในเมืองตงอวิ๋น มีลูกแล้วเช่นกัน อีกอย่าง หลี่จั่นถูลูกชายบุญธรรมมีลูกชายหนึ่งคน ปีนี้อายุสามสิบแล้ว ปัจจุบันมีส่วนร่วมในการบริหารงานของครอบครัว
ตามข้อมูลฉบับนี้ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาหลี่อวิ๋นโต้วได้ส่งมอบธุรกิจของครอบครัวให้กับลูกชายบุญธรรมและลูกสาวของเขาอย่างค่อยเป็นค่อยไป ลูกชายบุญธรรมหลี่จั่นถูค่อนข้างมีความสามารถ หลี่อวิ๋นโต้วก็ค่อนข้างพอใจในตัวเขาเช่นกัน
หลี่ตงซิงลูกชายแท้ๆสุขภาพไม่ค่อยดี รักษาตัวอยู่บ้านตลอดทั้งปี ไม่ค่อยสนใจเรื่องธุรกิจมากนัก
มองดูบนข้อมูล ชายชราผมสีเงินคนนั้น อู๋เป่ยรู้ว่าเขาอาจจะเป็นคุณปู่แท้ๆของตัวเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...
มีหลายตอนไม่ได้อ่านครบอยากปืนยิงคนดูแลจังลงก็ไม่ครบดีดูแลไม่ได้เรื่องของครอบครัวคนดูแลมีแต่ความชิบหาย...
619 หายไปตอนนึงนะ...
ด้วยความเคารพนะครับ หลังๆ มานี่ดูเหมือนไม่ค่อยใส่ใจเลย ตอนละ 2-3 บรรทัด เห็น 2-3 เรื่องล่ะ เหมือนรีบเอามาลง แต่ไม่ได้ตรวจสอบเนื้อหาข้างในเลยว่าตอนที่ลงมีเนื้อหาครบสมบูรณ์หรือไม่...
เหลือตอนละ5บรรทัดแล้วครับหลายตอนแล้วครับ...
รบกวนเรียนถามหน่อยครับ ทำไมหลังๆจึงเพี้ยนไปหมด จากนิยายดีๆจนอ่านไม่รู้เรื่อง มีบทละ 5 บรรทัด พอขึ้นบทใหม่เป็นคนละตอนกันเลยครับ แอดและคณะควรตรวจดูก่อนโพสต์นะครับ...