ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 37

อู๋เป่ยค่อนข้างพอใจ นับจากนี้น้องสาวไปโรงเรียนหรือเขาเดินทางไปไหนก็สะดวกขึ้นมาก และต่อจากนี้กังจื่อก็จะมาเป็นคนขับรถของเขา เขาขับรถไมบัคไปรับเสี่ยวเหมยที่โรงเรียน

เมื่อเขาไป กังจื่อก็กลับมาบ้านด้วยความโมโห และได้เห็นชี่แท้ของหวงจื่อเฉียงกำลังปะทุ เขาเลื่อนขั้นแล้ว!

เขาไม่กล้าพูดจา ได้แต่ยืนอยู่ข้างๆ อย่างสงบ หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง หวงจื่อเฉียงลืมตาขึ้น กล่าวอย่างเรียบๆ ว่า “ในที่สุดวิชาต้าโจวเทียนก็สมบูรณ์แล้ว ไม่ง่ายเลย!”

“ยินดีด้วยครับท่านอาจารย์!” กังจื่อกล่าวอย่างยินดี

และพูดต่อว่า “อาจารย์ อู๋เป่ยให้ผมเป็นคนขับรถให้มัน!”

“ทำไม แกขับรถไม่เป็นเหรอ?” หวงจื่อเฉียงถามด้วยสีหน้าบึ้งตึง

กังจื่องงงวย ตอบ “เป็นสิครับ”

“กังจื่อ แกต้องเคารพเจ้านายเหมือนที่เคารพอาจารย์ เข้าใจไหม?” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเข้มงวด ไม่เคยขึงขังขนาดนี้มาก่อน

กังจื่อตกใจ “อาจารย์ แต่ว่า”

“ไม่มีแต่ นับแต่นี้ไป เขาคือเจ้านายของพวกเรา” เขาพูดไปทีละคำ “ถ้านายรู้สึกน้อยใจ ก็ไปซะตั้งแต่ตอนนี้ แต่แกจะไม่นับเป็นลูกศิษย์ฉันอีก”

กังจื่อรีบตอบกลับด้วยความกลัวว่า “อาจารย์ ผมผิดไปแล้ว เอาตามท่านว่าเลย”

หวงจื่อเฉียงพึงพอใจ “กังจื่อ แกจำเอาไว้ นายท่านเก่งกาจไม่อาจคาดเดา ถ้าเราตั้งใจทำงานให้เขา เขาไม่มีทางปฏิบัติต่อเราอย่างไม่ยุติธรรมหรอก”

อู๋เป่ยขับรถไมบัคมายังโรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งของเขต ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเลิกเรียน จึงมีรถมากมายที่รอนักเรียนเลิกจอดอยู่หน้าประตู

“เอ๋ ตรงนั้นมันรถไมบัคนี่ ของใครกัน?”

เขตหมิงหยางเป็นพื้นที่เล็กๆ คนที่สามารถขับรถราคาสองล้านกว่ามีไม่มากนัก แค่สิบกว่าคันเท่านั้น จึงตกเป็นเป้าสายตาอย่างยากจะเลี่ยง

อู๋เป่ยลงจากรถไปรอที่หน้าประตู

ขณะนั้นเอง คู่สามีภรรยาวังจิงเฉิงที่ใส่ร้ายอู๋เป่ยคราวก่อนก็ปรากฏตัวขึ้น ทั้งสองคนดูไม่ค่อยมีชีวิตชีวา โดยเฉพาะวังจิงเฉิง ไม่รู้เป็นเพราะอะไร จู่ๆ ก็มีอาการปากเบี้ยวตาไม่เท่ากัน ทุกวันนี้หัวหน้าไม่อยากเห็นหน้าเขา ลูกน้องหัวเราะเยาะเขา หดหู่ใจจนอยากตายทุกวัน

เขาไปหาหมอชื่อดังมาไม่น้อย แต่ทุกคนไม่มีวิธีรักษา กลับเป็นยิ่งรักษายิ่งรุนแรง ในเช้าวันนี้เอง หัวหน้าเรียกเขาไปคุย อยากให้เขาเกษียณในหน่วยงาน

วังจิงเฉิงอยากร้องไห้ออกมา ปีนี้เขาเพิ่งอายุ 45 เอง อายุน้อยกำลังฮึกเหิม แถมมีอนาคตไกล จะให้เกษียณในหน่วยงานได้อย่างไร? เพราะฉะนั้นเขาจึงไม่ได้ตอบกลับทันที แต่เขารู้ดี ถ้ารักษาอาการปากเบี้ยวตาไม่เท่ากันนี้ไม่หาย เขาคงทำได้แค่เกษียณในหน่วยงานนั่นแหละ!

วังจิงเฉิงเองก็เห็นอู๋เป่ยแล้ว เห็นเขาขับรถราคาคันละสองล้านกว่า รู้สึกตระหนกขึ้นมาทันที

อู๋เป่ยเห็นเขาปากเบี้ยวอยู่จึงพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เหล่าวัง ปากเป็นอะไรเหรอ?”

มันนี่พูดแต่เรื่องที่ไม่ควรพูด วังจิงเฉิงโกรธจนปวดท้อง ตอบกลับด้วยความโมโหว่า “เกี่ยวอะไรกับนายด้วย?”

อู๋เป่ยหัวเราะ “หึหึ หน้าตาแบบนี้ เกรงว่าคุณอาจสูญเสียอนาคต”

ประโยคเดียวก็แทงใจดำ วังจิงเฉิงกระวนกระวายใจ กล่าวด้วยเสียงเคียดแค้นว่า “ไม่เกี่ยวกับนาย!”

แต่อู๋เป่ยกลับเดินเข้ามาใกล้ บอกว่า “เหล่าหวัง เรื่องเมื่อคราวก่อนมันผ่านไปแล้ว ผมไม่โกรธคุณหรอก ตัวผมรู้เรื่องวิชาแพทย์นิดหน่อย อาการของคุณน่ะผมรักษาได้”

วังจิงเฉิงทั้งตกใจและดีใจ “นายรักษาได้เหรอ?”

อู๋เป่ยพยักหน้า “แต่ว่าค่าใช้จ่ายก็แพงหน่อย เพราะต้องใช้สมุนไพรปรุงยาราคาสูงบางชนิด”

“แพงไม่กลัว แค่รักษาหาย แพงเท่าไรก็ยอม” วังจิงเฉิงตอบกลับในทันที

“ดี เช่นนั้นพรุ่งนี้คุณนำเงินหนึ่งล้านมารอผมที่หน้าประตูโรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งของเขต” อู๋เป่ยกล่าว

วังจิงเฉิงตกใจ ร้องว่า “หนึ่งล้านเลยเหรอ?”

“ก็ใช่น่ะสิ หนึ่งล้านนี้ราคาคนกันเอง ถ้าคุณคิดว่าแพงไปก็ไม่เป็นไร” อู๋เป่ยกล่าว

“ไม่ๆ” เขายิ้มสู้ “คือว่า พี่ชายของอู๋เหมย ฉันเรียกนายว่าอะไรดี?”

“ครั้งก่อนก็บอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ ผมชื่ออู๋เป่ย” เขาตอบด้วยเสียงราบเรียบ

“น้องชายอู๋เป่ย ถูกกว่านี้หน่อยได้ไหม?” หนึ่งล้านมันแพงเกินไปจริงๆ เงินที่เขาเก็บสะสมในหลายปีมานี้รวมกันก็ล้านกว่าเอง

อู๋เป่ยพยักหน้า “ได้สิ ผมลดปริมาณยาให้ได้ แต่เกรงว่าผลลัพธ์การรักษาก็คงลดลงเหมือนกัน”

วังจิงเฉิงจะร้องไห้แล้ว “น้องอู๋ จะลดยาไม่ได้นะ งั้นหนึ่งล้านก็หนึ่งล้าน แต่มันได้ผลจริงเหรอ?”

อู๋เป่ยตอบกลับด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “พวกเราเป็นผู้ปกครองของเด็ก ผมจะหลอกคุณได้เหรอ? เห็นผลทันทีที่จุดรักษา ถ้าไม่เห็นผล คุณไม่ต้องจ่ายสักแดง”

วังจิงเฉิงกัดฟัน “ได้! พรุ่งนี้เราเจอกันที่นี่ตอนมาส่งเด็กๆ !”

อีกครู่หนึ่งอู๋เหมยก็เลิกเรียน หล่อนวิ่งเข้ามา “พี่คะ!”

อู๋เป่ยตบศีรษะหล่อนสองสามครั้ง กล่าวว่า “ไป กลับบ้านกันเถอะ”

ข้างหลังห่างไปไม่มากนักเป็นหวังเฉียง เพื่อนร่วมชั้นของหล่อน เมื่อเห็นอู๋เหมยเข้าไปนั่งในรถไมบัคก็เกิดอาการงุนงง ครอบครัวของเธอค่อนข้างร่ำรวย มีทรัพย์สินหลายสิบล้าน ฉะนั้นถึงแม้คะแนนของอู๋เหมยจะดี แต่เธอก็ไม่ค่อยชอบเท่าไร