ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 392

ไป๋ปิงพูดทันที : “คุณคิดว่าฉันจะเชื่อคนหนึ่งที่เคยหลอกเงินฉันไปหนึ่งล้านกว่าหยวนเหรอ”

หม่าจวินเจี๋ยถอนหายใจ : “ปิง คุณยังคงไม่เชื่อผม อันที่จริงผมเตรียมเงินไว้ให้คุณหนึ่งก้อนแล้ว มากกว่าเงินที่คุณให้ผมในตอนนั้นสิบกว่าเท่า! ปิง ไม่เชื่อคุณส่งเลขบัญชีให้ผม ฉันจะโอนให้คุณทันที”

อู๋เป่ยพยักหน้า จึงให้ไป๋ปิงส่งเลขบัญชีของเธอให้อีกฝ่าย

หม่าจวินเจี๋ยพูดด้วยรอยย้ม : “ปิง คุณช่วยรอผมก่อนนะ ผมจะโอนให้ทันที” พูดจบ อีกฝ่ายวางสายเสียงชั่วคราว

ไป๋ปิงมองอู๋เป่ย ชื่นชมเขาอย่างมาก : “คุณพูดถูกทั้งหมดเลย คุณว่า เขาจะโอนเงินให้ฉันเท่าไหร่”

อู๋เป่ย : “อย่างน้อยสิบล้านมั้ง ตอนนี้เป็นเวลาที่เขาจะแสดงความแข็งแกร่งทางการเงินของเขา เขาไม่มีทางปล่อยโอกาสนี้ไปอย่างแน่นอน”

ไป๋ปิง : “หลังจากเงินก้อนนั้นเข้าบัญชี ควรทำยังไงต่อ”

อู๋เป่ย : “เขาจะต้องร้องขอเจอคุณอย่างแน่นอน คุณใช้โอกาสนี้นัดเขาออกมา”

ไป๋ปิง : “แล้วถ้าหากเขาโอนเงินสิบล้านให้ฉันจริงๆ เงินก้อนนี้ต้องส่งให้เบื้องบนไหม”

อู๋เป่ยกลอกตา : “ส่งอะไรกัน นี่เป็นเงินที่เขาติดคุณ นอกจากนี้เงินหนึ่งล้านกว่าหยวนในตอนนั้น ก็เทียบเท่ากับเงินสิบล้านหยวนในตอนนี้”

ไป๋ปิงพยักหน้า : “ได้ ฉันเข้าใจแล้ว”

พูดได้ไม่กี่ประโยค เธอได้รับข้อความแจ้งการโอน โอนเงินเข้ามาในบัญชีสามสิบล้าน!

มองเห็นเงินก้อนนี้ ไป๋ปิงตกตะลึง พูดกับอู๋เป่ย : “เงินสามสิบล้าน!”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “เงินก้อนนี้ คิดสะว่าเป็นเงินที่เขาชดเชยให้คุณก็แล้วกัน”

ไป๋ปิงมือไม้อ่อนไปหมด พูด : “เยอะเกินไปหรือเปล่า”

อู๋เป่ย : “คุณเก็บเงินก้อนนี้ไว้อย่างสบายใจได้เลย เรื่องที่เหลือผมจัดการเอง”

ในเวลานี้ อีกฝ่ายเริ่มคำเชิญโทรทางวิดีโอ อู๋เป่ยรีบไปหลบหลังโซฟา ส่งสัญญาณให้ไป๋ปิงรับสาย

โหมดวีดีโอเปิดออก คนหนึ่งยี่สิบต้นๆปรากฏขึ้นทางโทรศัพท์ เป็นชายที่มีพลังอย่างมาก ไม่สูง ค่อนข้างหล่อเหลา เขามองไป๋ปิงอย่างคลั่งไคล้ พูด : “ปิง ไม่เจอกันหลายปี คุณยังคงสวยขนาดนี้! สามารถเจอคุณได้อีกครั้ง ช่างดีเสียจริง” ระหว่างที่พูด ตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง

ไป๋ปิงมองไปที่ชายผู้ทำลายครอบครัวของตัวเอง หวนคิดถึงช่วงเวลาดีๆที่ผ่านมาของทั้งสองคน ความรู้สึกต่างๆ ก็เข้ามาในใจ

อารมณ์ของเธอถูกหม่าจวินเจี๋ยจับได้ทันที เขาพูด : “ปิง ผมรู้ว่าผมกระทำผิดต่อคุณ แต่ขอให้คุณเชื่อผม ตอนนั้นผมไม่อยากเป็นภาระคุณจริงๆ ถ้าหากรู้ว่าตอนนั้นจะทำให้คุณได้รับความเจ็บปวดอย่างไม่สามารถแก้ไขได้ ต่อให้ผมถูกคนทวงหนี้ทุบตีจนตายก็ไม่มีทางไปต่างประเทศ”

ไป๋ปิงถอนหายใจเบาๆ พูด : “พ่อของฉันตายเพราะเรื่องนี้ เสียชีวิตด้วยอาการหัวใจวาย ตอนนี้ฉันยังมีหนี้อยู่หลายแสน หม่าจวินเจี๋ย ต่อให้คุณอธิบายอีกสักแค่ไหน ฉันก็ไม่สามารถให้อภัยคุณได้!”

หม่าจวินเจี๋ยพูด : “ปิง ขอโทษ ขอโทษจริงๆ ผมคิดไม่ถึงเลยว่าจะทำให้เกิดผลลัพธ์แบบนี้ ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ โปรดให้โอกาสผมอีกครั้ง ผมจะชดเชยให้คุณอย่างดีแน่นอน ทำให้คุณและคุณป้าได้ใช้ชีวิตที่ดีขึ้น ได้ไหม”

ไป๋ปิงพูดอย่างเย็นชา : “คุณคิดว่าฉันจะเชื่อไหม”

หม่าจวินเจี๋ยถอนหายใจเบาๆ พูด : “ปิง ผมไม่ต้องการการให้อภัยจากคุณ ผมเพียงต้องการโอกาสที่จะชดเชยให้คุณ ได้ไหม บอกผมสิว่าคุณอยู่ที่ไหน ผมจะไปหาคุณเดี๋ยวนี้เลย”

ไป๋ปิงก้มหน้า พูด : “ฉันอยู่โรงแรม”

ดวงตาของหม่าจวินเจี๋ยเป็นประกาย : “ปิง คุณอยู่โรงแรมไหน ผมจะไปเดี๋ยวนี้เลย”

ไป๋ปิงพูดอย่างเย็นชา : “ฉันไม่อยากเจอคุณ!” พูดจบ เธอตัดสายวีดีโอ

อู๋เป่ยพยักหน้า : “พอได้แล้ว อีกสักพักเขาขอที่อยู่คุณ ให้เขาไปเลย”

ไป๋ปิง : “อู๋เป่ย อีกสักพัก ถ้าหากเขามาที่นี่ ฉันควรจะพูดอะไร”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น เพียงแค่เขามาที่นี่ ที่เหลือผมจัดการเอง”

ไป๋ปิงพยักหน้าอย่างแรง ตอนนี้เธอเชื่อมั่นอู๋เป่ยอย่างมาก รู้สึกว่าบนโลกใบนี้ไม่มีเรื่องอะไรที่อู๋เป่ยจัดการไม่ได้