ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 408

อู๋เป่ยถอนหายใจ “เธอนี่ร้ายจริงๆ!”

ถังปิงอวิ๋นทุบตีเขาแล้วพูดว่า "เตรียมตัวให้พร้อมล่ะ ฉันจะไปที่อาคารถัง"

หลังจากกินอาหารแล้ว ทั้งสองเตรียมตัวและรีบไปที่อาคารถัง

อาคารถังตั้งอยู่ในศูนย์กลางการค้าของเมืองเทียนจิงเป็นตึกระฟ้าที่มีความสูง 300 เมตร มีชั้นทั้งหมด 10 ชั้นและชั้นใต้ดินอีก 7 ชั้น

ก่อนที่จะมาถึงอาคารถัง อู๋เป่ยมองดูอาคารสูงเทียบฟ้าแล้วถามว่า "ปิงอวิ๋น สร้างอาคารนี้นี่ต้องใช้เงินเยอะมากเลยสินะ?"

ถังปิงอวิ๋นพยักหน้า "ประมาณ 20 พันล้าน"

"สถานที่ใหญ่ขนาดนี้ มีไว้จัดงานเลี้ยงอย่างเดียวเหรอ?"

ถังปิงอวิ๋น "แน่นอนว่าไม่ ด้านในยังมีคลับ คาสิโน โรงแรมและโรงรับจำนำอีกด้วย อีกทั้งมีการดำเนินงานธุรกิจกับภายนอกได้ด้วย"

อู๋เป่ย "มีคาสิโนด้วยเหรอ?"

“ใช่ นั่นเป็นคาสิโนระดับไฮเอนด์ เปิดให้เฉพาะชาวต่างชาติเท่านั้น โดยส่วนใหญ่เป็นนักพนันจากญี่ปุ่น อินโดจีนและรัซเซีย”

“คาสิโนเป็นเพียงธุรกิจเล็กๆ ส่วนใหญ่เราทำโรงรับจำนำ” เธอว่า “โรงรับจำนำนั้นมักจะได้ของอะไรที่น่าสนใจมา”

อู๋เป่ยสนใจเรื่องโรงรับจำนำมาก หลังจากถาม เขาก็นึกได้ว่าโรงรับจำนำในอาคารถังนั้นแตกต่างจากโรงรับจำนำทั่วไปมาก โรงรับจำนำในอาคารถังไม่เพียงแต่สามารถจำนำสิ่งของได้เท่านั้น แต่ยังรับจำนำสิ่งของที่ไม่ใช่วัตถุอีกด้วย ตัวอย่างเช่น คนที่เป็นปรมาจารย์แห่งยุทธภพสามารถจำนำการต่อสู้ได้ครั้งนึง ส่วนหมอก็สามารถจำนำการรักษาได้

นอกจากนี้ สิ่งที่โรงรับจำนำอาคารถังรวบรวมไว้มักจะมีความพิเศษมาก เช่น วัตถุยุคก่อนประวัติศาสตร์ หนังสือวรยุทธ์ สมุนไพรและอื่นๆ สิ่งเหล่านี้ไม่สามารถจำนำได้ที่โรงรับจำนำทั่วไป

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เขาก็หัวเราะและพูดว่า "ดูเหมือนว่าเจ้าของร้านโรงรับจำนำของคุณคงจะทราบข้อมูลเป็นอย่างดี"

ถังปิงอวิ๋นพยักหน้า "ใช่ เจ้าของร้านจะมีผู้เชี่ยวชาญในด้านต่างๆ อยู่ด้วย เพื่อที่เขาจะได้รู้ถึงคุณค่าของสิ่งต่างๆ"

อู๋เป่ย "โรงรับจำนำของเธอในถังเหมินน่าจะสะสมของไว้มากมายใช่ไหม?"

ถังปิงอวิ๋น"แน่นอน ถ้ามีโอกาส ฉันจะพาคุณไปดู"

ขณะที่ทั้งสองคุยกัน พวกเขาก็เดินมาถึงห้องโถงซึ่งมีคนกลุ่มหนึ่งกำลังทำงานกันอยู่ อู๋เป่ยเหลือบมองพวกเขาและพบว่าคนเหล่านี้ล้วนแต่มีวรยุทธ์ พวกเขาน่าจะเป็นปรมาจารย์ที่ส่งมาจากถังเหมิน

"ประธานกรรมการ" เมื่อเห็นถังปิงอวิ๋นคนเหล่านี้ก็มาทักทาย

อู๋เป่ยยิ้มแล้วถามว่า "ปิงอวิ๋น คุณเป็นประธานกรรมการอะไร"

"แน่นอนว่าเป็นประธานกรรมการของอาคารถัง"ถังปิงอวิ๋นพูดว่า "อาคารถังกำลังจะเปิดกิจการแล้วฉันก็ต้องรับผิดชอบด้านกำไรและขาดทุน"

หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็ยิ้มและพูดว่า "เมื่อวานฉันได้คุยกับปู่ทางโทรศัพท์ ปู่บอกว่าอาคารถังที่เมืองเทียนจิง คุณมีหุ้น 30%"

อู๋เป่ยผงะ "ฉันมีหุ้น 30% เหรอ?"

ถังปิงอวิ๋นพูด "ใช่แล้ว คุณไม่จำเป็นต้องจ่ายเงินแม้แต่บาทเดียว แต่ปู่ของฉันมีเรื่องจะขอ คุณจะต้องรับผิดชอบปกป้องอาคารถังหากอาคารถังประสบปัญหา คุณต้องเข้ามาช่วยแก้ปัญหา"

อู๋เป่ยส่ายหัวและยิ้มอย่างขมขื่น "ที่แท้บนโลกนี้ไม่มีอะไรที่ได้มาฟรีๆสินะ" เขารู้ดีว่าถ้าหากอาคารถังเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา มันต้องไม่ธรรมดาแน่

ถังปิงอวิ๋น"สามสิบเปอร์เซ็นต์ไม่ใช่น้อยๆนะ เปลี่ยนเรื่องดีกว่า กำไรจากการประมูลที่อาคารถังจัดขึ้นทำเอาคนตกใจไม่น้อย"

หลังจากพูดคุยกันสักพัก ถังปิงอวิ๋นก็สั่งให้ทุกคนเตรียมพิธีตัดริบบิ้นเวลาเก้าโมงเช้า

อู๋เป่ยเดินไปรอบๆ เพื่อดูว่ามีอะไรที่ต้องปรับปรุงไหม

มีการตัดริบบิ้นที่ห้องโถง ห้องโถงมีลักษณะกว้างมีพื้นสูง 20 เมตร มีโคมไฟระย้าคริสตัลขนาดใหญ่อยู่ด้านบน โคมไฟน่าจะหนัก 10 ตันได้ ต้นทุนการสั่งซื้อเกือบ 30 ล้าน แสงของมันที่ส่องออกมานั้นสวยงามมาก

เมื่อถูกดึงดูดด้วยความงดงามของโคมไฟระย้า อู๋เป่ยก็อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมอง

เมื่อเห็นสิ่งนี้ เขาก็หรี่ตาทันทีและพบว่าผงยาจำนวนมากถูกเก็บไว้ในหลอดไฟของโคมระย้า หลอดโคมไฟเหล่านี้ถูกควบคุมด้วยลวดเส้นเล็กสิบเส้นซึ่งมีความลึกลับมิดชิดมาก

เมื่อสายไฟเหล่านี้ได้รับกระแสไฟ หลอดไฟจะระเบิด จากนั้นผงพิษจำนวนมากก็จะฟุ้งกระจาย

เขาสงบสติอารมณ์ กวักมือเรียกใครบางคนมาแล้วพูดว่า "หาบันไดยาวๆ มาหน่อย หลอดไฟพวกนี้มีอะไรผิดปกติ ฉันจะขึ้นไปสักหน่อย"

ไม่นานบันไดถูกส่งมา เขารีบปีนขึ้นไปด้านบนอย่างรวดเร็วและถอดหลอดไฟสิบดวงออกโดยใช้เวลาไม่นาน ขณะที่ถอดหลอดไฟออก เขาก็เบิกเนตรเพื่อสังเกตสถานการณ์โดยรอบ

บนชั้นสองมีชายสองคนที่แต่งตัวเป็นพนักงานเสิร์ฟอยู่ สีหน้าเขาเปลี่ยนแปลกไปอย่างเห็นได้ชัด พวกเขาต่างจ้องมาที่เขาไม่วางตา