ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 449

“ใครน่ะ?”

ขาพึ่งจะถึงพื้น ก็ได้ยินเสียงดังมาจากห้องข้างๆ หลังจากนั้นก็มีเงาลอยออกมา โจมตีมาที่เขา อู๋เป่ยมองเห็นชัด ว่าเงานั้นเป็นควันสีเขียวรูปคน เป็นพิษสังหารชนิดหนึ่ง! ถ้าไม่ใช่เพราะพลังจักษุของเขาแข็งแกร่ง คงถูกอีกฝ่ายโจมตีไปแล้ว

ร่างเขาเอียงไปเล็กน้อยประมาณสามเมตร หลังจากนั้นก็เข้าไปในห้อง ส่วนเงาควันสีเขียวนั้น พุ่งไปไม่กี่เมตรก็ระเบิดออก สิ่งของรอบๆข้างต่างก็เน่าเปื่อยเสียหาย! เห็นได้ชัดว่าเป็นพิษที่รุนแรง!

เวลานี้ ภายในห้องนั้นมีอยู่สี่คน หนึ่งในนั้นมีชายชราที่รูปร่างผอมลีบ มือทั้งสองทำท่าร่ายรำ ชี้ไปยังด้านนอกห้อง

พออู๋เป่ยเข้ามา ก็แวบมาด้านหลังชายชราราวกับปีศาจร้าย ฝากหมัดไว้ที่ด้านหลังเขา

“พรวด!”

ชายชราพ่นเลือดออกมาจากปาก ล้มลงที่พื้นโดยไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ ราวกับโคลนยังไงอย่างนั้น พลังชีวิตแทบจะหมดสิ้น ส่วนสามคนที่เหลือร้องตะโกนออกมาเป็นเสียงเดียวกัน ลงมือพร้อมกัน เห็นว่ามีดลอย ทรายพิษ กระบี่แหลม ต่างก็พุ่งมาทางอู๋เป่ย

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในชั่วพริบตา อู๋เป่ยเอียงหลังให้ทรายพิษ ในขณะเดียวกันก็หดศีรษะลง แขนขาต่างก็แนบชิดร่างกายไว้ ทรายพิษนั่นกระจายไปยังหลังของเขา แต่ก็ถูกเกราะกำบังป้องกันไว้ ทรายพิษนี้โหดเหี้ยมอย่างมาก ถูกปาโดนบนเสื้อผ้าของเขา เสื้อผ้าของเขาต่างก็ขาดวิ่น ส่วนที่เน่าเปื่อยก็กลายเป็นควันสีดำ

เขาไม่ได้ร้องออกมา มือขวายกขึ้น รับมีดบินเอาไว้ได้ทัน บนมีดบินอันนี้แหลมคม ถ้ารับด้วยมือเปล่าล่ะก็จะต้องถูกความแหลมด้านบนบาดเอาแน่ และส่วนที่แหลมนั้นก็ยังมีพิษ ผู้ที่โดนตายสถานเดียว! บนมือเขามีถุงมือที่หยิบออกมาจากอำพันสมุนไพร ไม่กลัวว่าจะได้รับบาดเจ็บ

ส่วนกระบี่แหลมช้าไปเล็กน้อย อู๋เป่ยยกมือขึ้น จับมีดบินกระแทกไปยังด้านบนอย่างโหดเหี้ยม

“แกร๊ง!”

เสียงโลหะกระทบกัน อีกฝ่ายรับรู้ได้ว่ามีพลังมหาศาลที่โจมตีมา กระบี่ยาวบินออกมาจากมือ อู๋เป่ยถือโอกาสนี้ ใช้มีดบินที่มีพิษนั้นขว้างไปยังทางที่มันบินมา

คนที่ขว้างมีดบินมารีบถอยหลังทันที แต่ทว่ามีดบินของอู๋เป่ยนั้นเร็วกว่า ร่างกายเขาแค่ขยับออกไม่กี่เซนติเมตร ไหล่ซ้ายก็ถูกบาด ปลายมีดมีพิษ จู่ๆสีหน้าเขาก็เปลี่ยนไป รีบหยิบยาแก้พิษออกมาจากร่างกาย

แต่พิษนี้มันรุนแรงเกินไป เขาพึ่งจะหยิบยาแก้พิษออกมา พิษก็ไหลเข้าไปในกระแสเลือดแล้ว ม่านตาของเขากลายเป็นสีแดงเลือด เส้นประสาทชา ร่างเขานอนลงกับพื้น ไม่นานก็หยุดหายใจ

อู๋เป่ยไถลไปข้างหน้า มาที่ตรงหน้าคนใช้ทรายพิษคนนั้น ใช้หมัดมังกรอู่หลง เพิ่มพลังให้หมัดปรารถนา โจมตีไปที่ลำคอของเขา

“ผลัวะ!”

คนคนนี้กุมลำคอเอาไว้ เซถอยหลังไปหลายก้าว จู่ๆก็คุกเข่าลงกับพื้น ศีรษะเอียงลง และตายในที่สุด！

หลังจากที่ฆ่าทั้งสามคนติดต่อกัน อู๋เป่ยก็มองไปที่คนที่ปากระบี่มา คนคนนี้อายุสามสิบต้นๆ สวมชุดรัดรูปสีดำ ครึ่งแขนมีแต่ความชา เขาจ้องอู๋เป่ยด้วยความหวาดกลัว

“นายเป็นใคร?”

อู๋เป่ย：“นี่เป็นคำถามที่ฉันต้องถามนาย ทำไมต้องลงมือกับสำนักงานใหญ่เทียนซา คนที่ถูกพวกนายจับตัวมาอยู่ที่ไหน?”

ผู้ชายคนนี้สบถเหอะ：“ฉันไม่พูดอะไรทั้งนั้น!”

พูดจบ เขาก็กระโดดพรวด หนีออกไปทางหน้าต่าง แต่พอเขากระโดด ไหล่ของเขาก็หนักอึ้ง ไม่รู้ว่าอู๋เป่ยตามมาทันได้ยังไง หลังจากนั้นเขาก็ถูกดึงกลับไป

คนคนนี้รู้สึกได้ว่าทุกอย่างเริ่มเลือนราง ไม่นาน เขาก็ถูกอู๋เป่ยสะกดจิต ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม

“คนอยู่ที่ไหน?” อู๋เป่ยถามเสียงเคร่งขรึม

ชายคนนั้นยื่นนิ้วชี้ไปในห้อง：“อยู่ด้านใน”

อู๋เป่ยหันหน้าไปดู ด้านหลังกำแพงมีชายคนหนึ่ง ทั้งร่างกายเขาเต็มไปด้วยบาดแผล ใกล้จะหมดลมหายใจเต็มที ดูท่าทางคงถูกพวกเขาทรมานมาไม่น้อย

เขารีบมาที่ห้องข้างๆทันที เห็นว่าชายคนนั้นถูกมัดไว้บนเก้าอี้ ทั้งร่างเต็มไปด้วยอาการบาดเจ็บ นิ้วทั้งสิบหายไปสามนิ้ว ส่วนที่เหลือก็เหลือเพียงแต่กระดูก

ผิวหนังของเขาก็ถูกขูดออกไปครึ่งหนึ่ง ซากผิวหนังอยู่ข้างๆนี่เอง กระโหลกศีรษะถูกงัดออก เผยให้เห็นเนื้อสมองที่อยู่ด้านใน ด้านบนมียาทาไว้อยู่

นอกจากนี้ บนตัวเขามีรอยแผลอยู่แทบทุกที่ ถ้าคนคนนี้ไม่ได้บำเพ็ญเป็นคนเซียน คงเกรงว่าจะตายไปแล้ว!

อู๋เป่ยรีบหยิบพลังชีวิตสีม่วงออกมาจากในร่างเขา เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ เวลานี้เขาพึ่งจะพบว่า ด้านในร่างกายของคนคนนี้ยังมีแมลงพิษกู่อยู่อีกสามชนิด

เขารีบเอาแมลงชีวิตออกมาโจมตี เพียงไม่นานแมลงพิษกู่ก็ถูกกลืนกินไปจนหมด

พลังชีวิตสีม่วงทำให้คนรู้สึกสบายอย่างมาก เขาค่อยๆลืมตาขึ้น มองไปที่อู๋เป่ย แล้วพูดออกมาทีละคำ：“ไม่มีประโยชน์! ฉันไม่มีทางบอกอะไรเด็ดขาด!”

อู๋เป่ยอดที่จะชื่นชมเขาไม่ได้ แล้วพูด：“พี่ลู่ ฉันเป็นคนของเทียนซา ถังปิงอวิ๋นอยู่ด้านนอก พวกเรามาช่วยนาย”