ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 473

นายพลโวจิพูดด้วยรอยยิ้ม : “ได้ คุณอู๋ วันนี้ขอให้คุณพักที่บ้านของผม ผมจะดูแลคุณอย่างดีที่สุด”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ขอบคุณนายพล เพื่อนของผมยังอยู่ที่โรงแรม คืนนี้ค่อยมาเยี่ยมแล้วกัน”

นายพลโวจิส่งเจ้าหน้าที่ทหารนายหนึ่ง ส่งอู๋เป่ยไปที่โรงแรม มาถึงโรงแรม เจ้าหน้าที่นายนี้ยังไม่กลับไป เขารอรับคำสั่งจากอู๋เป่ยตลอดเวลา

จูชิงเหยียนรอนานอย่างมาก กังวลมากที่จะทราบผล ทันทีที่เจอหน้ากันก็ถาม : “เป็นยังไงบ้าง”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “นายพลโวจิตอบตกลงที่จะให้พวกเราซื้อเหมืองแร่บอกไซต์”

จูชิงเหยียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก พูด : “แบบนั้นก็ดีแล้ว ต่อจากนี้ก็คือการต่อรองราคา เหมืองใหญ่ขนาดนั้นหนึ่งแห่ง การลงทุนเริ่มแรกต้องใช้ทุนเยอะอย่างมาก”

อู๋เป่ยพูด : “ผลผลิตในช่วงแรกของเหมืองแร่บอกไซต์นี้มีไม่มาก แต่กำลังการผลิตในอนาคตจะสูงถึงห้าสิบล้านตัน ถ้าหากพวกเราซื้อเอาไว้โดยตรงมันจะสิ้นเปลืองเกินไป ใครจะไปรู้ว่านายพลโวจิคนนี้จะครองตำแหน่งได้นานแค่ไหน ถ้าหากเขาล้มลง ผู้สืบทอดไม่ยอมรับสัญญาของพวกเรา ถึงเวลานั้นจะร้องเรียนกับใครได้”

จูชิงเหยียนพยักหน้า : “อย่างนั้นก็ซื้อขาดสักสิบห้าปี”

อู๋เป่ยพูด : “ใช่ พวกเราซื้อขาดสิบห้าปีก่อน สามารถเจรจากับโวจิได้”

จูชิงเหยียน : “ราคาเฉลี่ย CIF ของอะลูมิเนียมคุณภาพสูงโดยทั่วไปอยู่ระหว่างห้าสิบถึงห้าสิบห้าดอลลาร์ต่อตัน ค่าขนส่งประมาณสิบดอลลาร์ต่อตัน และต้นทุนการขุดของเราอยู่ที่อย่างน้อยสิบห้าดอลลาร์ต่อตัน เมื่อคำนวณแบบนี้ กำไรของพวกเรามีเพียงยี่สิบถึงสามสิบดอลลาร์เท่านั้น”

อู๋เป่ยพูด : “อย่างนั้นก็คำนวณตามยี่สิบห้าดอลลาร์ ทุกๆหนึ่งตันพวกเราจะแบ่งให้โวจิห้าดอลลาร์ ถ้าหากขุดได้ห้าสิบล้านตันต่อปี เขาจะมีรายได้สองร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์”

จูชิงเหยียน : “ซื้อขาดสิบห้าปี ก็เป็นค่าใช้จ่ายก้อนโตเช่นกัน อย่างน้อยก็มีค่าใช้จ่ายหนึ่งพันล้านดอลลาร์”

อู๋เป่ย : “เมื่อคำนวณแบบนี้ ถ้าหากผลผลิตต่อปีอยู่ที่ห้าสิบล้านตัน กำไรหนึ่งปีคือหนึ่งพันล้านดอลลาร์”

จูชิงเหยียน : “ผลกำไรมาเป็นอันดับสอง และการแข่งขันแย่งชิงทรัพยากรระหว่างบริษัทอะลูมิเนียมยักษ์ใหญ่ระดับโลกนั้นโหดร้ายมาก ถ้าหากพวกเราไม่มีการจัดวางแต่เนิ่นๆ เราก็จะเดือดร้อนไม่ช้าก็เร็ว”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “อย่างนั้นก็ซื้อเหมืองสักสองสามแห่ง เพิ่มการผลิตเป็นหนึ่งร้อยล้านตัน”

อย่างไม่รู้ตัว ฟ้าเริ่มมืดแล้ว ถังเจี้ยนบอกว่านายพลโวจิเชิญอู๋เป่ยและจูชิงเหยียนไปรับประทานอาหารเย็น ทั้งสองไปอย่างมีความสุข

ในคฤหาสน์อันหรูหรา สภาพจิตใจของนายพลโวจิดีอย่างมาก เขารู้สึกขอบคุณอู๋เป่ยอย่างมาก เขาเอาไวน์อันล้ำค่าของเขาออกมาเป็นพิเศษเพื่อสร้างความบันเทิงให้กับอู๋เป่ยและจูชิงเหยียน

ไวน์หลายแก้วลงท้อง อู๋เป่ยบอกว่าต้องการซื้อขาดเหมืองหลายแห่ง นายพลโวจิตอบตกลงอย่างสุดใจ นอกจากนี้ให้ราคาส่วนลดที่น่าพอใจมาก

สุดท้าย อู๋เป่ยตัดสินใจซื้อสิทธิ์การขุดเหมืองสามแห่ง ประกอบด้วยแร่บอกไซต์สามพันห้าร้อยล้านตัน แร่บอกไซต์สองพันสามร้อยล้านตัน และเหล็กสี่พันห้าร้อยล้านตัน

เหมืองสามแห่ง เป็นการซื้อขาดสิบห้าปีทั้งหมด ราคาสองพันล้านดอลลาร์ นอกจากนี้ สำหรับแร่บอกไซต์ทุกตันที่ขายได้ โวจิจะได้เงินสิบดอลลาร์ ส่วนแร่เหล็กจะไม่เก็บค่าใช้จ่ายใดๆ

เหมืองเหล่านี้ส่วนใหญ่ตั้งอยู่ภายในประเทศ ต้องมีการเข้าถึงทางรถไฟขนส่งสินค้า โชคดีที่ประเทศเหยียนหลงได้ลงทุนในทางรถไฟสองสายก่อนหน้านี้ เพียงสร้างเพิ่มอีกสิบกิโลเมตรเพื่อเชื่อมต่อทางรถไฟ ก็สามารถขนส่งแร่โดยตรงไปยังท่าเรือได้

คุยธุรกิจเสร็จ นายพลโวจิเชิญอู๋เป่ยเยี่ยมชมบ้านพักของเขา พระราชวังหลังนี้มีขนาดใหญ่มากและมีพื้นที่ใช้งานที่แตกต่างกัน แต่สิ่งที่ทำให้อู๋เป่ยคิดไม่ถึงเลยคือ นายพลโวจิคนนี้ก็เป็นนักสะสมเช่นกัน

เขาอยู่ที่พระราชวัง มีการสร้างห้องสะสมพิเศษ นอกจากนี้แบ่งออกเป็นพื้นที่ต่างๆ บ้างก็เก็บภาพวาด บ้างก็เก็บอัญมณี และบ้างก็เก็บเหรียญ

อู๋เป่ยและจูชิงเหยียนเดินดูรอบๆห้องสะสม นายพลโวจิคนนี้ทำให้ตกใจอย่างมาก การประมาณการคร่าวๆ มูลค่าของสะสมของเขามีมูลค่าอย่างน้อยหลายหมื่นล้านดอลลาร์!

อู๋เป่ยกวาดมองหนึ่งที พบว่าเป็นของแท้ทั้งหมด ดูเหมือนว่าน่าจะมีคนมืออาชีพอยู่รอบตัวเขาเพื่อทำหน้าที่สะสม