ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 558

“ผมจะไปที่ไหน เกี่ยวอะไรกับคุณ” อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “ถอยไป!”

ชายคนนั้นยิ้มอย่างชั่วร้าย : “คุณปู่เซิ่งมีคำสั่ง นอกจากห้องนี้ คุณไม่สามารถไปไหนได้!”

อู๋เป่ยไม่พูดแม้แต่คำเดียว ต่อยไปที่หน้าอกหนึ่งหมัด หมัดราวกับมังกร พลังเหมือนกับฟ้าร้อง ชายร่างเตี้ยก้าวถอยหลังในพริบตา ในเวลาเดียวกันปกป้องหน้าอกของเขาด้วยมือทั้งสองข้าง

“ตุ้ม!”

หนึ่งหมัดของอู๋เป่ยต่อยไปที่มือทั้งสองข้างของเขา ชายคนนั้นราวกับถูกระเบิดโจมตี บินออกไปทันที เพียงแต่ หลังจากชายคนนั้นตกสู่พื้น เขาก็กระโดดขึ้นมาอีกครั้งทันที ยกเว้นอาการชาที่แขน ไม่ได้รับบาดเจ็บ

เขาหัวเราะอย่างเย็นชา : “พลังของคุณไม่เบาเลยนะ แต่น่าเสียดายผ่านด่านของผมไม่ได้หรอก!”

“ใช่ไหม” อู๋เป่ยกอดอก มองเขาอย่างเย็นชา

ชายคนนั้นขมวดคิ้ว : “ทำไม รู้ว่าผมไม่ใช่ศัตรู เลยไม่กล้าลงมือแล้วเหรอ”

อู๋เป่ยถาม : “เคยได้ยินนิ้วเลือดแข็งตัวไหม”

ชายหนุ่มตกตะลึง : “คุณหมายถึง นิ้วเลือดแข็งตัวของวัดต้าฉานเหรอ”

อู๋เป่ย : “ใช่แล้ว คุณยังมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่นาที มีคำพูดสุดท้ายอะไรอยากพูด รีบไปสั่งเสียได้แล้ว”

ชายหนุ่มทั้งตะลึงและโกรธ : “แก.....แกกล้าใช้นิ้วเลือดแข็งตัวกับฉันเหรอ ฉันจะฆ่าแก!”

เขาต้องการลงมือ อู๋เป่ยถอนหายเบาๆหนึ่งที พูด : “ตอนนี้แกอยู่อย่างเงียบๆ ยังสามารถมีชีวิตรอดได้อีกหลายนาที ถ้าหากลงมือกับฉันเกรงว่าคงอยู่ได้ไม่เกินสิบวินาที”

ร่างกายของชายหนุ่มแข็งทื่อ จู่ๆก็คุกเข่าลงเสียงดังตุ้มตั้ม : “คุณชายอู๋! ข้าน้อยผิดไปแล้ว โปรดไว้ชีวิตผมด้วย!”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “ขอร้องฉันก็ไม่มีประโยชน์ แกไปหาซื่อเซิ่ง ไม่แน่เขาอาจจะสามารถช่วยแกได้”

ตอนนี้ชายหนุ่มกำลังเสียสติ รีบตรงไปหาซื่อเซิ่ง

อู๋เป่ยเดินตามหลังอย่างเงียบๆ ชายหนุ่มคนนั้นพุ่งเข้าไปในห้องของซื่อเซิ่ง ตะโกน : “คุณปู่เซิ่งช่วยผมด้วย คุณปู่เซิ่งช่วยผมด้วย!”

ซื่อเซิ่งกำลังวาดภาพ มองเห็นชายหนุ่ม เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย พูด : “ตู้รั้วไห่ นายทำอะไร”

ตู้รั้วไห่พูด : “คุณปู่เซิ่ง ผมถูกโจมตีด้วยนิ้วเลือดแข็งตัว ขอร้องล่ะ คุณปู่เซิ่งช่วยผมด้วย!”

ซื่อเซิ่งฮึอย่างเย็นชาหนึ่งที : “ขยะ! ใครบอกนายถูกโจมตีด้วยนิ้วเลือดแข็งตัว”

ตู้รั้วไห่ตกตะลึง พูด : “อู๋เป่ยคนนั้นเป็นคนพูด หรือว่าเขาหลอกผมเหรอ”

ซื่อเซิ่งพูด : “แน่นอนกำลังหลอกนาย นายนั่งรออยู่ที่นี่ ฉันรับประกันได้นายไม่เป็นอะไร”

ตู้รั้วไห่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก พูดด้วยความเกลียดชัง : “ไอ้สารเลวคนนั้น คิดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าหลอกผม!”

อู๋เป่ยเดินเข้ามา เขาถอนหายใจเบาๆหนึ่งที พูด : “ร้ายกาจ!”

ตู้รั้วไห่ตะคอก : “ความกล้าแกไม่น้อยเลยนะ แกกล้าดียังไงมาหลอกลวงฉัน!”

อู๋เป่ยกลับไม่สนใจตู้รั้วไห่ ราวกับว่าเขาเป็นคนตายคนหนึ่ง เขามองไปทางซื่อเซิ่ง พูด : “ซื่อเซิ่ง คนเซียนหายาก สูญเสียสมาชิกหลักคนนี้ไป คุณไม่ปวดใจบ้างเหรอ”

ซื่อเซิ่งพูดอย่างไม่แยแส : “วันนี้เขาไม่ได้ตายด้วยน้ำมือของคุณ อนาคตก็ต้องตายด้วยน้ำมือของคนอื่น ตายเร็วตายช้าล้วนแล้วต้องตาย ผมมีอะไรต้องปวดใจ”

ได้ยินคำพูดเหล่านี้ ตู้รั้วไห่ตกตะลึง : “คุณปู่เซิ่ง คุณกำลังพูดอะไร ผมจะตายในไม่ช้านี้เหรอ”

ซื่อเซิ่งพูด : “ตู้รั้วไห่ นายไปฆ่าเขา!” ระหว่างที่พูด เขาชี้ไปทางอู๋เป่ย

ตู้รั้วไห่คุ้นเคยกับคำสั่งของเขา ดูเหมือนว่าไม่มีความลังเลใดๆ กระโดดไปหาอู๋เป่ยทันที อู๋เป่ยใช้วิชาฝีเท้าผีเทพ ทันใดนั้นก็ไปอยู่ด้านข้าง ตู้รั้วไห่หันกลับมาและโจมตีอีกครั้ง

แต่ในครั้งนี้ เขาเพิ่งกระโดดได้ครึ่งเดียว จู่ๆร่างกายก็แข็งทื่อ หลังจากนั้นล้มลงกับพื้นโดยตรง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกลัว จ้องมองตรงไปที่อู๋เป่ย

อู๋เป่ยถอนหายใจเบาๆหนึ่งที พูด : “บอกแกไปแล้วแกถูกโจมตีด้วยนิ้วเลือดแข็งตัวของฉัน อย่าลงมือ แต่แกกลับไม่ฟัง”

ในเวลานี้ตู้รั้วไห่ค่อยเข้าใจ เขาจ้องซื่อเซิ่งตาค้าง อยากพูดอะไร แต่กลับพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “เขาหลอกแก กลัวแกจะโกรธแล้วจัดการหัวหน้าอย่างเขา ท้ายที่สุดแล้วเขาเป็นแค่ชั้นเทพ ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของแก”