เมิงจื๋อถอนหายใจเบาๆหนึ่งที พูด : “ผมว่า ยิ่งพลังยุทธ์ของหัวหน้าพรรคเหล่านั้นสูงเท่าไหร่ ก็ยิ่งง่ายต่อการสารสือกับเทพฟ้าทมิฬ พวกเขาได้ยินเสียงเรียกของเทพฟ้าทมิฬ เชื่อว่าการเสียสละตัวเอง ก็จะได้รับชีวิตนิรันดร์”
อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “ได้รับชีวิตนิรันดร์เหรอ ชีวิตนิรันดร์แบบนั้น มีผลที่ตามมาอย่างแน่นอน”
เมิงจื๋อ : “มีชีวิตนิรันดร์จริงหรือไม่ ข้าน้อยก็ไม่รู้เหมือนกัน เพียงแต่หลังจากที่หัวหน้าพรรคทุกคนเสียสละตัวเองแล้ว สิ่งแปลกประหลาดจะเกิดขึ้นกับวังที่พวกเขาอาศัยอยู่ และไม่มีใครสามารถอยู่ในวังนั้นได้อีกต่อไป”
สิ่งที่อู๋เป่ยรู้สึกแปลกใจคือ พูดในใจว่าถ้าหากมีโอกาส เขาจะไปเยี่ยมวังเหล่านี้ดู
ข้างหลังอู๋เป่ย มีผู้ติดตามอยู่หนึ่งกลุ่ม เดินช้าบ้างเร็วบ้าง หลังจากมาถึงวังหลังใหม่แล้ว เมิงจื๋อพูด : “หัวหน้าพรรค ต่อจากนี้ไปคุณก็อาศัยอยู่ที่นี่ รู้สึกไม่พอใจตรงไหนสามารถบอกคนข้างล่างได้เลย”
อู๋เป่ยอยู่ที่นี่นานไม่ได้ พูด : “สถานที่แห่งนี้ค่อนข้างดี ผมพอใจอย่างมาก”
เมิงจื๋อพูด : “วังแห่งนี้สร้างขึ้นเมื่อหนึ่งร้อยห้าสิบปีก่อน ก่อนหน้านี้เคยเกิดเหตุไฟไหม้หนึ่งครั้ง ต่อมาถูกซ่อมแซมใหม่อีกครั้ง”
อู๋เป่ยเดินวนดูรอบๆวัง พบว่าวังหลังนี้ครอบคลุมพื้นที่กว่าห้าพันตารางเมตร สร้างขึ้นจากหยกและไม้เป็นหลัก มีสวนด้านหน้าและด้านหลัง
สุดท้าย เขาไปนั่งที่ห้องรับแขก เมิงจื๋อยืนอยู่ด้านข้าง
คนรับใช้นำชาและขนมผลไม้มา อู๋เป่ยกวาดมองหนึ่งที ให้เมิงจื๋อนั่งลง
เมิงจื๋อกล้านั่งเพียงครึ่งเก้าอี้เท่านั้น มือทั้งสองข้างวางไว้บนเข่า รอฟังคำสั่ง
อู๋เป่ย : “เมิงจื๋อ เรื่องของพรรคฟ้าทมิฬ คุณต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มากขึ้นในอนาคต”
เมิงจื๋อรีบพูด : “ช่วยหัวหน้าพรรคจัดการเรื่องต่างๆแทน มันเป็นเกียรติของผู้น้อย!”
อู๋เป่ย : “ผมจำได้ว่าจังซีหลิงเคยพูดว่า หัวหน้าพรรคมีคลังสมบัติเหรอ”
เมิงจื๋อพูด : “ใช่แล้วหัวหน้าพรรค ภายในคลังสมบัติของหัวหน้าพรรค มีสมบัติที่ผู้นำสืบทอดมารวบรวมไว้”
ดวงตาของอู๋เป่ยเป็นประกาย : “อ้อ อยู่ไหน”
เมิงจื๋อ : “อยู่ไม่ไกลจากวังหลังนี้ ที่นั่นมีสถานที่สำหรับเก็บสมบัติโดยเฉพาะ เพียงแต่.....”
อู๋เป่ย : “เพียงแต่อะไร”
เมิงจื๋อ : “เพียงแต่วังหลังนั้น ก็เคยมีหัวหน้าพรรคคนหนึ่งเสียสละชีวิตตัวเองเช่นกัน ดังนั้นที่นั่นค่อนข้างลึกลับ”
อู๋เป่ยขมวดคิ้ว : “จังซีหลิงเคยพูด สมบัติของหัวหน้าพรรค คนอื่นห้ามแตะต้องใช่ไหม”
สีหน้าของเมิงจื๋ออึดอัด พูด : “สิ่งที่ซีหลิงพูดนั้นไม่ถูกต้อง ต่อให้เป็นหัวหน้าพรรค ก็ห้ามแตะต้องเช่นกัน เพราะว่าของที่อยู่ข้างใน ล้วนแล้วถูกต้องคำสาป”
อู๋เป่ยโกรธจนหัวเราะออกมา : “จังซีหลิงสารเลวคนนี้ คาดไม่ถึงว่าจะหลอกหัวหน้าพรรคอย่างผม!”
เมิงจื๋อพูด : “หัวหน้าพรรคอย่าโกรธ”
อู๋เป่ยโบกมือ : “คุณกลับไปก่อน”
เมิงจื๋อโค้งคำนับแล้วจากไป
ภายในวัง ทุกคนล้วนแล้วมีความเคารพนับถืออู๋เป่ย พวกเขาเคารพเขาจากก้นบึ้งของหัวใจ สิ่งนี้ทำให้เขาไม่คุ้นชิน เขามาถึงห้องหนังสือ เตรียมจะฝึกฝนสักพัก
ในเวลานี้ มือถือของเขาสั่นอย่างต่อเนื่อง ทันทีที่เปิดดู เขาถูกคนดึงเข้าไปในกลุ่มศิษย์เก่า คนในกลุ่มมีเพื่อนร่วมชั้นอยู่ชั้นเดียวกัน และยังมีชั้นปีที่สูงกว่าเขาสองสามชั้นปี จำนวนคนเยอะอย่างมาก มีประมาณเจ็ดร้อยกว่าคน มีศิษย์เก่าที่กระตือรือร้นมากมายหลายคน คุยกันข้างในอย่างสนุกสนาน
เขาเตรียมจะโยนมือถือไปด้านข้าง จู่ๆก็มองเห็น คนกลุ่มนี้กำลังพูดถึงดาวในอดีตของโรงเรียน มหาวิทยาลัยที่อู๋เป่ยเรียนเป็นหนึ่งในมหาวิทยาลัยที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในประเทศ แต่จะมีสาวสวยมากมายหลายคนปรากฏขึ้นในทุกปี ตัวอย่างเช่นเถาหรูเสวี่ย ในรุ่นของเขาเป็นบุคคลระดับเทพธิดา
“ดาวมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งน่าจะเป็นเถาหรูเสวี่ย” มีคนพูด
“แต่น่าเสียดายเถาหรูเสวี่ยย้ายโรงเรียนเร็วเกินไป จะบอกว่าคนที่ทำให้ผมประทับใจมากที่สุดก็คือเจียงเยว่ซินอย่างแน่นอน ตอนนั้นไม่รู้ว่ามีเด็กผู้ชายกี่คนที่ต้องนอนดึกเพราะเธอ”
“เจียงเยว่ซินและเถาหรูเสวี่ยสวยทั้งสองคน แต่เมื่อพูดถึงสาวงามที่มีพรสวรรค์ที่สุด ก็คือหลินโหรว การเต้นรำของเธอในงานปาร์ตี้ เพลงที่เธอร้องเพลงนั้น ชีวิตนี้ของผมล้วนแล้วลืมไม่ลง”
ได้ยินพวกเขาพูดถึง อู๋เป่ยก็นึกถึงในอดีตเช่นกัน เจียงเยว่ซินเป็นเทพธิดาที่อยู่สูงกว่าเขาหนึ่งชั้นปี ความงามของเธอพอๆกับเถาหรูเสวี่ย เธอและเถาหรูเสวี่ยและหลินโหรว และยังมีดาวมหาวิทยาลัยดนตรีของอวิ๋นจิง หรือที่รู้จักกันในนามความงามทั้งสี่แห่งเมืองมหาวิทยาลัย ตอนนั้นคนที่ตามจีบพวกเธอนับไม่ถ้วน
ในเวลานี้ มีคนพูด : “ทุกคน รุ่นพี่ที่รักของพวกเราประธานหม่าหม่าเชียนหลี่ เชิญชวนทุกท่านมาที่ยามะ เพื่อแบ่งปันมิตรภาพระหว่างเพื่อนร่วมชั้น มีหนึ่งร้อยที่ มาก่อนได้ก่อน”
ต่อจากนั้นคนผู้นั้นพูดอีกครั้ง : เพื่อนๆทุกคนต้องรีบๆหน่อย เจียงเยว่ซิน เถาหรูเสวี่ย และหลินโหรวสามงามทั้งสามคนก็เข่าร่วมการร่วมตัวครั้งนี้เช่นกัน พวกคุณเดินผ่านก็อย่าพลาดโอกาสครั้งนี้ล่ะ!
อู๋เป่ยตะลึง เถาหรูเสวี่ยก็เข้าร่วมเหรอ เขารีบส่งข้อความหาเถาหรูเสวี่ย ในไม่ช้า เถาหรูเสวี่ยโทรศัพท์มา
“หรูเสวี่ย คุณจะไปยามะเหรอ”
เถาหรูเสวี่ยพูด : “ใช่แล้ว ฉันมีความสนใจต่อเหรียญวูยูที่หม่าเชียนหลี่สร้างขึ้นอย่างมาก อย่าหารือกับเขา”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
เสียตังด้วยออ...
ก็แค่นิยายก๊อปปี้เนื้อเรื่องกันไปมาทำไมต้องเสียตังอ่าน😛😛😛...
ชอบอ่านฟรีมากกว่า555...
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...
มีหลายตอนไม่ได้อ่านครบอยากปืนยิงคนดูแลจังลงก็ไม่ครบดีดูแลไม่ได้เรื่องของครอบครัวคนดูแลมีแต่ความชิบหาย...
619 หายไปตอนนึงนะ...