ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 59

“ไม่เลวเลย อานุภาพของดรรชนีคีบดอกไม้นี้รุนแรงกว่ากระสุนปืนอีก” อู๋เป่ยตาเป็นประกาย พึงพอใจกับท่านี้มาก

ขณะนั้นเอง อู๋เหมยเลิกเรียนกลับมาถึงบ้าน เธอวิ่งมาหาอู๋เป่ย กล่าว “พี่คะ ม.หัวชิงโทรมาหาหนูแล้ว!”

อู๋เป่ยดวงตาเป็นประกาย รีบถาม “เหรอ แล้วเขาว่ายังไงบ้าง?”

อู๋เหมยตอบพร้อมรอยยิ้ม “คนที่โทรมา เป็นหัวหน้าฝ่ายรับสมัคร แซ่หลง หัวหน้าฝ่ายหลงบอกว่าคะแนนหนูดีมาก หวังว่าอนาคตหนูจะพิจารณาเข้ามหาวิทยาลัยของพวกเขา”

อู๋เป่ยรู้ว่ามหาวิทยาลัยหัวชิงและเทียนจิง มหาวิทยาลัยมีชื่อสองแห่งในประเทศแย่งชิงนักเรียนชั้นนำกันมาโดยตลอด รอบนี้คะแนนของอู๋เหมยอยู่อันดับหนึ่ง ย่อมได้รับความสนใจจากพวกเขาเป็นธรรมดา

เขาพยักหน้า กล่าว “พี่เชื่อว่าอีกไม่นาน ม.เทียนจิงก็จะโทรมาเหมือนกัน เธอตอบรับไปให้หมดก่อน อย่าเพิ่งรีบเลือก”

อู๋เหมยพยักหน้าแรงๆ จากนั้นก็ออกไปเล่นกับจูชิงเหยียน ระยะนี้ที่อาศัยร่วมกับจูชิงเหยียน อู๋เหมยมองเธอเป็นพี่สาวแท้ๆ ที่พูดคุยได้ทุกเรื่อง

อู๋เป่ยยังอยากฝึกหมัดมังกรอู๋หลงต่อ ทันใดนั้นใจเขาก็กระตุก มองตรงไปทางกำแพงบ้าน ตัวกำแพงสูงมาก นอกกำแพงเป็นพุ่มไม้ ไม่มีทางที่จะมีใครอยู่ตรงนั้น

แต่อู๋เป่ยกลับได้ยินเสียงหายใจเบาๆ หลังเขาปล่อยชี่แท้ออกมา ก็ยิ่งมีความรู้สึกไวขึ้น ต่อให้เป็นเสียงที่เบากว่านี้ เขาก็ได้ยิน

เขาใช้ตาทิพย์ทันที มองเห็นชายผมยาวคนหนึ่งยืนอยู่หลังกำแพง แต่งกายด้วยชุดประหลาด แขวนสร้อยคอโครงกระดูก ดูแปลกประหลาดยิ่งนัก

อู๋เป่ยหรี่ตา คนนี้คือยอดฝีมือที่ตระกูลกงส่งมาเหรอ?

ทันใดนั้น เขาพบว่าจู่ๆ ชายผมยาวก็คายแมลงที่บินได้ออกมาจากปาก ปากเขาพึมพำคาถา แมลงตัวนั้นก็บินผ่านสันกำแพงตรงมาทางเขา

แววตาเขาเย็นลง สะบัดนิ้วออกไป ดรรชนีคีบดอกไม้ที่เพิ่งฝึกสำเร็จปลดปล่อยชี่แท้ออกมา หลังเสียง “ปัง” แมลงตัวนั้นก็ระเบิดออก กลายเป็นซอสเนื้อบด

พริบตาเดียวสีหน้าของชายผมยาวก็ซีดเซียว แมลงพิษที่เขาใช้ออกไปมีส่วนเชื่อมโยงจิตใจของเขา เมื่อแมลงพิษตาย พลังจึงสะท้อนกลับมาหาเขา

หลังฆ่าแมลงบินตาย อู๋เป่ยเริ่มขยับกาย เพียงสามก้าวก็ก้าวไปสิบกว่าเมตร จากนั้นลอยตัวขึ้นข้ามผ่านกำแพงสูงสิบเมตร ไปลงตรงหน้าชายผมยาว

ชายผมยาวคือน่าหลงนั่นเอง การปรากฏตัวของอู๋เป่ยทำให้เขาตกใจเล็กน้อย เพียงแต่เขากลับมาสงบได้โดยเร็ว จ้องอู๋เป่ยเขม็งและกล่าว “นายน่ะเหรออู๋เป่ย?”

อู๋เป่ย “ใช่ ฉันเอง นายเป็นใคร? ที่ปล่อยออกมาเมื่อกี้คือแมลงพิษกู่?”

น่าหลงยิ้มเย็น “ฉันเป็นพี่ชายของฉาไช ชื่อน่าหลง นายฆ่าน้องฉัน ฉันมาแก้แค้นให้เขา!”

พูดจบ เขาอ้าปากพ่นหมอกดำไปทางอู๋เป่ย กลิ่นเหม็นคาวโชยเข้าจมูก

หากอู๋เป่ยปล่อยชี่แท้ออกมาไม่ทัน ครั้งนี้คงรับมือลำบาก เขาไม่ขยับสักก้าว ผลักฝ่ามือขวาออกไปเกิดเสียงดัง “ตู้ม” อากาศสั่นสะเทือน หมอกดำทั้งหมดถูกตีกลับไปหาน่าหลงในทันที

น่าหลงตกใจ ดูรู้ว่าอู๋เป่ยแข็งแกร่งมาก สู้ตัวต่อตัวเขาคงสู้ไม่ไหว จึงรีบท่องคาถาทันที จากนั้นหยิบแมลงหนึ่งกำมือเข้าปากและกลืนลงท้อง

เวลาต่อมา หมอกดำก่อตัวขึ้นรอบกายเขา หมอกดำนี้มีฤทธิ์กัดกร่อนสูงมาก มีผลคล้ายชี่แท้

น่าหลงถูกหมอกดำห่อหุ้ม คล้ายมนุษย์หมอกสีดำ ยื่นมือออกไปจับอู๋เป่ย

อู๋เป่ยจะให้เขาประชิดกายได้ยังไง เขาสะบัดออกไปสองมือ ปล่อยพลังดรรชนีออกไปหลายสายในทันที เหมือนดั่งกระสุนปืน ได้ยินเสียงดัง “ปังๆ ปัง” หมอกดำกระจายตัวออกตรงตำแหน่งที่ยิงโดนน่าหลง

เขาส่งเสียงเล็กน้อย เหมือนจะเจ็บปวด แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ได้รับบาดเจ็บ

อู๋เป่ยตกใจ อานุภาพของดรรชนีคีบดอกไม้แรงไม่แพ้กระสุนปืน แต่กลับทำอะไรเขาไม่ได้เลยเหรอ?

ดวงตาทั้งคู่ของเขาเปิดขึ้นเล็กน้อย เป่าปากเสียงเบา จากนั้นปลดปล่อยหมัดมังกรอู๋หลงทันที แขนทั้งสองข้างดั่งมังกรสองตัว มหัศจรรย์ไม่อาจคาดเดา

เมื่อปลดปล่อยชี่แท้พร้อมหมัดมังกรอู๋หลง อานุภาพจะเพิ่มขึ้นมากกว่าเท่าตัว! เมื่อเขาปล่อยหมัดออกไป ก็มีพลังสังหารระเบิดไปไกลสิบกว่าเมตร!

เสียง “ตู้ม” ดังชัด หมอกดำบนตัวน่าหลงถูกโจมตีจนกระจายไปกว่าครึ่ง ยังไม่ทันให้หมอกดำกลับมารวมตัว หมัดที่สองก็มาถึงแล้ว

“ปัง!”

ครั้งนี้เขาโดนหมัดตรงช่วงท้อง ถูกโจมตีจนตัวงอ ทำให้หมอกตัวบนตัวหายไปโดยเร็ว

อู๋เป่ยรีบปล่อยดรรชะนีออกมาหลายสาย เพื่อสกัดจุดลมปราณของน่าหลงทันที ทักษะที่เขาใช้มีชื่อว่าตัดลมปราณ เป็นวิธีการของเหล่าแพทย์ เขายืมดรรชนีคีบดอกไม้ในการปลดปล่อยมันออกมา

ลมปราณถูกตัดขาด น่าหลงจึงไม่สามารถขยับกายได้ เขาจ้องอู๋เป่ยเขม็ง กล่าว “พลังของนายยอดเยี่ยมมาก ฉันไม่ใช่คู่แข่งของนาย โปรดปล่อยฉันไปเถอะ ฉันมีเงินนะ มีเยอะด้วย”

น่าหลงคนนี้ แค่ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนดี อู๋เป่ยไม่คิดจะปล่อยเขาไป กล่าวเสียงเบาว่า “ตั้งแต่วินาทีที่นายลงมือ นายก็เป็นคนตายแล้ว เงินก็ช่วยนายไว้ไม่ได้”

น่าหลงก้มหน้าลง กล่าว “ฉันเป็นศิษย์ของซานเซียงจากพรรคฟ้าทมิฬ! ถ้านายฆ่าฉัน พรรคฟ้าทมิฬไม่มีวันปล่อยนายไว้แน่!”

“ถ้าฉันปล่อยนายไป นายก็ตามแก้แค้นเหมือนกันนี่ ไม่ใช่หรือไง?” อู๋เป่ยไม่อยากเปลืองน้ำลาย ใช้ฝ่ามือตบลงบนหน้าผากเขาเสียชีวิตทันที

หลังสังหารน่าหลง เขาก็ค้นตัวน่าหลง พบของจำพวกขวด กระปุก ภายในล้วนบรรจุด้วยแมลงพิษ ยาพิษ เขามองแวบเดียวก็โยนทิ้งไป

เพียงแต่มีอยู่ขวดหนึ่งทำให้อู๋เป่ยเกิดความสนใจ ขวดนี้ทำมาจากทองคำ ภายในบรรจุหนอนไหมมีชีวิตอยู่ตัวหนึ่ง

ตาวิเศษของเขาสามารถสัมผัสได้ว่าหนอนไหมตัวนี้มีพลังชีวิตที่เอ่อล้นมาก มองก็รู้ว่าไม่ธรรมดา จึงเก็บเอาไว้

นอกจากนี้เขายังพบตราประจำตัวขนาดประมาณฝ่ามือที่สลักจากงาช้างบนร่างของน่าหลงอีกด้วย เขาเก็บสิ่งนี้ไว้ด้วยเช่นกัน

หลังค้นตัวเสร็จ เขาก็เรียกหวงจื่อเฉียงและกังจื่อมาจัดการศพ หวงจื่อเฉียงไม่ตกใจแม้แต่น้อย รับภารกิจมาด้วยความสงบ

เมื่อกลับมาถึงบ้าน อู๋เป่ยทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยังคงฝึกหมัดมังกรอู๋หลงต่อไป หมัดมังกรอู๋หลงนี้ พลังยุทธ์เขายิ่งสูง อานุภาพก็จะยิ่งรุนแรง เขาต้องรีบฝึกให้ครบกระบวนท่า

เมื่อกินอาหารเย็นเสร็จ เขาเดินทางมายังโรงแรมเพื่อตรวจและรักษาอาการให้หลินเหม่ยเจียวอีกครั้ง อาการของหลินเหม่ยเจียวดีขึ้นมากอย่างเห็นได้ชัดหลังรับการฝังเข็ม อย่างน้อยก็ไม่ต้องไปฟอกเลือกที่โรงพยาบาลแล้ว

เธอชินกับการรักษาแบบนี้แล้ว เธอสวมเสื้อผ้าและกล่าว “ขอบคุณนะอู๋เป่ย ตอนนี้ฉันดีขึ้นมากแล้ว”

อู๋เป่ยพยักหน้า “พรุ่งนี้พวกคุณก็กลับได้แล้ว อย่าลืมกินยาให้ตรงเวลาละ”

ได้ยินว่าต้องไป ในใจหลินปิงเซียนกลับรู้สึกวุ่นวาย รีบพูดว่า “ไม่ต้องรักษาต่ออีกสักระยะเหรอ?”

“ไม่ต้องหรอก กินยาให้ตรงเวลาก็พอ” อู๋เป่ยกล่าว

ไม่มีใครรู้ใจลูกได้ดีเท่าแม่ หลินเหม่ยเจียวยิ้มพลางกล่าว “อู๋เป่ย เราสองแม่ลูกไม่มีอะไรให้ห่วงใย นายอยากให้ปิงเซียนเรียนต่อ งั้นเราจะไปอวิ๋นจิง เดี๋ยวฉันหางานทำเพื่อส่งเป็นค่าเล่าเรียนให้เธอเอง”

อู๋เป่ยครุ่นคิดก่อนตอบ “ตอนนี้คุณร่างกายอ่อนแอ ช่วงนี้ยังทำงานไม่ได้ อย่างนี้แล้วกัน พวกคุณไปที่อวิ๋นจิงกันก่อน ผมมีบ้านอยู่ที่นั่น พวกคุณก็อาศัยอยู่ที่นั่นชั่วคราวแล้วกัน ส่วนค่าเทอมของปิงเซียน ผมบอกแล้วว่าจะจ่ายเอง ยังไงเราก็เซ็นสัญญาไว้แล้ว”

เมื่อได้ยินว่ามีบ้านอยู่ที่นั่น หลินเหม่ยเจียวก็รู้สึกซาบซึ้งอย่างยิ่ง “ต้องรบกวนนายอีกแล้ว เกรงใจจังเลย”

อู๋เป่ย “เรื่องเล็กน้อย บ้านหลังนั้นคนอื่นให้ผมมา ยังไงผมก็ไม่ได้ใช้ ปล่อยทิ้งไว้ก็เปลืองเปล่าๆ”

สองแม่ลูกปรึกษากับอู๋เป่ยได้ข้อสรุปว่าจะกลับอวิ๋นจิงวันอังคารหน้า ซึ่งวันนั้นอู๋เป่ยเดินทางไปอวิ๋นจิงเพื่อพบถังจื่อยี่พอดี