ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 59

“ไม่เลวเลย อานุภาพของดรรชนีคีบดอกไม้นี้รุนแรงกว่ากระสุนปืนอีก” อู๋เป่ยตาเป็นประกาย พึงพอใจกับท่านี้มาก

ขณะนั้นเอง อู๋เหมยเลิกเรียนกลับมาถึงบ้าน เธอวิ่งมาหาอู๋เป่ย กล่าว “พี่คะ ม.หัวชิงโทรมาหาหนูแล้ว!”

อู๋เป่ยดวงตาเป็นประกาย รีบถาม “เหรอ แล้วเขาว่ายังไงบ้าง?”

อู๋เหมยตอบพร้อมรอยยิ้ม “คนที่โทรมา เป็นหัวหน้าฝ่ายรับสมัคร แซ่หลง หัวหน้าฝ่ายหลงบอกว่าคะแนนหนูดีมาก หวังว่าอนาคตหนูจะพิจารณาเข้ามหาวิทยาลัยของพวกเขา”

อู๋เป่ยรู้ว่ามหาวิทยาลัยหัวชิงและเทียนจิง มหาวิทยาลัยมีชื่อสองแห่งในประเทศแย่งชิงนักเรียนชั้นนำกันมาโดยตลอด รอบนี้คะแนนของอู๋เหมยอยู่อันดับหนึ่ง ย่อมได้รับความสนใจจากพวกเขาเป็นธรรมดา

เขาพยักหน้า กล่าว “พี่เชื่อว่าอีกไม่นาน ม.เทียนจิงก็จะโทรมาเหมือนกัน เธอตอบรับไปให้หมดก่อน อย่าเพิ่งรีบเลือก”

อู๋เหมยพยักหน้าแรงๆ จากนั้นก็ออกไปเล่นกับจูชิงเหยียน ระยะนี้ที่อาศัยร่วมกับจูชิงเหยียน อู๋เหมยมองเธอเป็นพี่สาวแท้ๆ ที่พูดคุยได้ทุกเรื่อง

อู๋เป่ยยังอยากฝึกหมัดมังกรอู๋หลงต่อ ทันใดนั้นใจเขาก็กระตุก มองตรงไปทางกำแพงบ้าน ตัวกำแพงสูงมาก นอกกำแพงเป็นพุ่มไม้ ไม่มีทางที่จะมีใครอยู่ตรงนั้น

แต่อู๋เป่ยกลับได้ยินเสียงหายใจเบาๆ หลังเขาปล่อยชี่แท้ออกมา ก็ยิ่งมีความรู้สึกไวขึ้น ต่อให้เป็นเสียงที่เบากว่านี้ เขาก็ได้ยิน

เขาใช้ตาทิพย์ทันที มองเห็นชายผมยาวคนหนึ่งยืนอยู่หลังกำแพง แต่งกายด้วยชุดประหลาด แขวนสร้อยคอโครงกระดูก ดูแปลกประหลาดยิ่งนัก

อู๋เป่ยหรี่ตา คนนี้คือยอดฝีมือที่ตระกูลกงส่งมาเหรอ?

ทันใดนั้น เขาพบว่าจู่ๆ ชายผมยาวก็คายแมลงที่บินได้ออกมาจากปาก ปากเขาพึมพำคาถา แมลงตัวนั้นก็บินผ่านสันกำแพงตรงมาทางเขา

แววตาเขาเย็นลง สะบัดนิ้วออกไป ดรรชนีคีบดอกไม้ที่เพิ่งฝึกสำเร็จปลดปล่อยชี่แท้ออกมา หลังเสียง “ปัง” แมลงตัวนั้นก็ระเบิดออก กลายเป็นซอสเนื้อบด

พริบตาเดียวสีหน้าของชายผมยาวก็ซีดเซียว แมลงพิษที่เขาใช้ออกไปมีส่วนเชื่อมโยงจิตใจของเขา เมื่อแมลงพิษตาย พลังจึงสะท้อนกลับมาหาเขา

หลังฆ่าแมลงบินตาย อู๋เป่ยเริ่มขยับกาย เพียงสามก้าวก็ก้าวไปสิบกว่าเมตร จากนั้นลอยตัวขึ้นข้ามผ่านกำแพงสูงสิบเมตร ไปลงตรงหน้าชายผมยาว

ชายผมยาวคือน่าหลงนั่นเอง การปรากฏตัวของอู๋เป่ยทำให้เขาตกใจเล็กน้อย เพียงแต่เขากลับมาสงบได้โดยเร็ว จ้องอู๋เป่ยเขม็งและกล่าว “นายน่ะเหรออู๋เป่ย?”

อู๋เป่ย “ใช่ ฉันเอง นายเป็นใคร? ที่ปล่อยออกมาเมื่อกี้คือแมลงพิษกู่?”

น่าหลงยิ้มเย็น “ฉันเป็นพี่ชายของฉาไช ชื่อน่าหลง นายฆ่าน้องฉัน ฉันมาแก้แค้นให้เขา!”

พูดจบ เขาอ้าปากพ่นหมอกดำไปทางอู๋เป่ย กลิ่นเหม็นคาวโชยเข้าจมูก

หากอู๋เป่ยปล่อยชี่แท้ออกมาไม่ทัน ครั้งนี้คงรับมือลำบาก เขาไม่ขยับสักก้าว ผลักฝ่ามือขวาออกไปเกิดเสียงดัง “ตู้ม” อากาศสั่นสะเทือน หมอกดำทั้งหมดถูกตีกลับไปหาน่าหลงในทันที

น่าหลงตกใจ ดูรู้ว่าอู๋เป่ยแข็งแกร่งมาก สู้ตัวต่อตัวเขาคงสู้ไม่ไหว จึงรีบท่องคาถาทันที จากนั้นหยิบแมลงหนึ่งกำมือเข้าปากและกลืนลงท้อง

เวลาต่อมา หมอกดำก่อตัวขึ้นรอบกายเขา หมอกดำนี้มีฤทธิ์กัดกร่อนสูงมาก มีผลคล้ายชี่แท้

น่าหลงถูกหมอกดำห่อหุ้ม คล้ายมนุษย์หมอกสีดำ ยื่นมือออกไปจับอู๋เป่ย

อู๋เป่ยจะให้เขาประชิดกายได้ยังไง เขาสะบัดออกไปสองมือ ปล่อยพลังดรรชนีออกไปหลายสายในทันที เหมือนดั่งกระสุนปืน ได้ยินเสียงดัง “ปังๆ ปัง” หมอกดำกระจายตัวออกตรงตำแหน่งที่ยิงโดนน่าหลง

เขาส่งเสียงเล็กน้อย เหมือนจะเจ็บปวด แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ได้รับบาดเจ็บ

อู๋เป่ยตกใจ อานุภาพของดรรชนีคีบดอกไม้แรงไม่แพ้กระสุนปืน แต่กลับทำอะไรเขาไม่ได้เลยเหรอ?